Σε μια κοινωνία που συνεχώς χτυπά τους ανθρώπους της και επιβάλλει στερεότυπα
Εμείς γιατί να μην γίνουμε πιο ελεύθεροι;
Γιατί να παλεύουμε να γίνουμε κάτι άλλο απ’ αυτό που είμαστε;
Nα αρέσουμε σε ποιον και γιατί;
Βομβαρδιζόμενοι από εικόνες και πρότυπα του ιδεατού
Ξεχάσαμε ποιοι είμαστε.
Ποιοι είμασταν πριν την εποχή των «αδυσώπητων» social media.
Χάσαμε ολόκληρους εαυτούς για μερικά like.
Ξεχάσαμε την αξία της στιγμής στην προσπάθειά μας να τα αποτυπώσουμε όλα
Σε κάποιο βίντεο ή σε κάποια φωτογραφία
Κι όλα αυτά γιατί;
Λόγω της επιδειξιομανίας μας και του έμφυτου εγωισμού μας.
Αναπολώ εποχές που απλά περνούσες καλά με την πάρτη σου.
Με λίγη αλήθεια. Σου έφτανε.
Δεν επιθυμούσες τίποτα υλικό και επιφανειακό για να περάσεις καλά.
Τίποτα. Ήσουν εσύ και οι άνθρωποί σου.
Έδινες σημασία σε αυτούς.
Δεν σε ένοιαζαν οι followers.
Μα η στιγμή που αν χαθεί δεν ξαναγυρνάει πίσω.
Να τα αφήσουμε όλα για λίγο πίσω
Και ιδίως τώρα το καλοκαίρι.
Να ζήσουμε όπως τότε.
Με σπίθα στην καρδιά, αλάτι στα μαλλιά και χαμόγελα λαμπερά.
Γιατί οι αληθινές στιγμές δεν έχουν ανάγκη την προβολή.
Είναι αυτές που το μέσα σου συγκινείται
Η ψυχή σου αγαλλιάζει.
Απόψε πάμε μια βόλτα; Aπ’ τις αληθινές, τις μη στημένες. Να συζητήσουμε. Να δώσουμε σημασία ο ένας στον άλλον
Eγώ, εσύ και η θάλασσα.
Θα αφήσω στο σπίτι μου το κινητό.
Θα ζήσω με λίγη απ’την αστερόσκονη της νύχτας.
