Life is nothing but a competition to be the criminal rather than the victim.
Bertrand Russell
Η ζωή δεν είναι παρά ένα διαγωνισμός για να γίνεις ο εγκληματίας, παρά το θύμα.
Bertrand Russell
Στο αστικό περιβάλλον, οι εγκληματίες εκπληρώνουν το ρόλο της φύσης των αρπακτικών. Ενώ οι στρατηγικές που χρησιμοποιούν οι εγκληματίες διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό, υπάρχει μια σημαντική διάκριση μεταξύ των δύο τύπων εγκληματιών, του ψυχοπαθή, και του μη – ψυχοπαθή.
Ο μη ψυχοπαθής τύπος εγκληματία είναι ο πιο γνωστός στο κοινό.
Για αυτούς τους εγκληματίες, το έγκλημα είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης που οι ανθρωπολόγοι καλούν στρατηγική εξαπάτησης (Cheating Strategy). Η στρατηγική της εξαπάτησης αναφέρεται απλώς στην εξαπάτηση ως πλεονέκτημα με όρους επιβίωσης. Για παράδειγμα, ένα άτομο μπορεί να αφιερώσει οκτώ ώρες την ημέρα εργαζόμενο για να κερδίσει ένα ορισμένο ποσό χρημάτων, αλλά ένας κλέφτης θα μπορούσε να αφιερώσει μόνο λίγα λεπτά για να κερδίσει ό, τι το άλλο άτομο αφιερώσει οκτώ ώρες για να αποκτήσει. Η στρατηγική εξαπάτησης του κλέφτη είναι οικονομικά αποδοτική - τα κέρδη υπερβαίνουν κατά πολύ τις δαπάνες.
Ωστόσο, ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ζώο και οι απατεώνες σπάνια γίνονται ανεκτοί σε μια κοινωνία, όπου όλοι εργάζονται μαζί για κοινά οφέλη και ίσο μερίδιο στους καρπούς τους. Η κοινωνία εξέλιξε το θεσμό της εκδίκησης και της τιμωρίας, ως αντίθετη προς τη στρατηγική της εξαπάτησης. Ενώ ορισμένοι αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα της τιμωρίας ως αποτρεπτικό παράγοντα, σε ένα επίπεδο επιβίωσης, ο παράγων τιμωρία στην ανάλυση κόστους/οφέλους συνεκτιμάται από εκείνους που υιοθετούν την στρατηγική της εξαπάτησης. Ένας κλέφτης που κλέβει τους μισθούς του άλλου, μπορεί να ενεργεί αποτελεσματικά σε σχέση με το κόστος, αλλά αν ο κλέφτης στη συνέχεια συλληφθεί, αναγκάζεται να εγκλεισθεί για πέντε χρόνια στην φυλακή, και θα βρεί πως τα έξοδα έχουν πλέον υπερβεί κατά πολύ τα οφέλη.
Ως εκ τούτου, η πρόληψη του εγκλήματος απαιτεί να γίνει το κόστος αυτών που χρησιμοποιούν μια στρατηγική εξαπάτησης μεγαλύτερη από τα οφέλη, υποχρεώνοντας τους εγκληματίες να εργαστούν σκληρότερα και να αυξήσουν τις πιθανότητες της σύλληψης.
Η στρατηγική εξαπάτησης χρησιμοποιείται συχνά όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Η φτώχεια, η χαμηλή νοημοσύνη και η κακή εκπαίδευση είναι οι βαθύτερες αιτίες της πολύ εγκληματικής συμπεριφοράς. Οι περισσότεροι στην βιβλιογραφία της ασφάλειας κατά της εγκληματικότητας και στην αυτοάμυνα, επικεντρώνονται σε αυτό το είδος της εγκληματικής δραστηριότητας, την άμυνα ενάντια σε έναν ληστή, την πρόληψη της κλοπής, την οικιακή άμυνα και ούτω καθεξής. Αυτό το είδος του εγκλήματος είναι λογικό. Ένα άτομο έχει κάτι που ένα άλλο δεν το έχει και έτσι ο τελευταίος εξαπατά για να το αποκτήσει. Παρόλο που δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται, μπορούμε να καταλάβουμε τα κίνητρα για τις πράξεις.
Ένας άλλος τύπος εγκληματικής συμπεριφοράς που διαπράττεται από μη ψυχοπαθείς, είναι τα εγκλήματα πάθους. Αυτές οι πράξεις βίας προέρχονται από συναισθηματική αναταραχή και τα πρωτόγονα ένστικτά μας. Πολλοί κατά τα άλλα άνθρωποι του μέσου όρου, είναι ικανοί να διαπράξουν επίθεση, βιασμούς και δολοφονίες στη έξαψη του πάθους ειδικά αν είναι επηρεασμένοι από ναρκωτικά και αλκοόλ. Ενώ οι πράξεις τους είναι παθολογικές, οι ίδιοι δεν είναι απαραίτητα ψυχοπαθείς.
Ωστόσο, όταν πρόκειται για το δεύτερο είδος των εγκληματιών, τα σχετικά κίνητρα γίνονται σουρεαλιστικά. Ενώ οι ψυχοπαθείς θα χρησιμοποιήσουν σίγουρα τη στρατηγική της εξαπάτησης, σπανίως είναι αναγκαίο αυτό για την επιβίωσή τους. Ένας ψυχοπαθής εκατομμυριούχος εύκολα θα λήστευε ένα πεινασμένο παιδί.
Προφανώς, η επιβίωση του εκατομμυριούχου δεν βρίσκεται σε κίνδυνο. Δεν υπάρχει προφανής λογική στα κίνητρα που θα μπορούσε να στηριχτεί η εν λόγω συμπεριφορά. Οι ψυχοπαθείς συχνά διαφεύγουν της δικαιοσύνης για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Στις ποινικές δίκες, ο εισαγγελέας οφείλει να αποδώσει κάποιο κίνητρο στον εναγόμενο. Ωστόσο, στην περίπτωση των ψυχοπαθών, τα κίνητρά τους είναι τόσο παράξενα και ξένα που ακόμη και αν
ο εισαγγελέας μπορούσε να τα εξηγήσει, οι περισσότεροι ένορκοι δεν θα τα πίστευαν.
Ο ψυχοπαθής
Η παρόρμηση να σώσει την ανθρωπότητα είναι σχεδόν πάντα ένα ψεύτικο πρόσωπο από την παρόρμηση να την υποτάξει.
Η. L. Mencken
Η ψυχοπάθεια μολύνει το πλήρες φάσμα της ανθρωπότητας, ανεξάρτητα από τη φυλή, τον πολιτισμό, τη γεωγραφία, την οικονομική τάξη ή τον τύπο της προσωπικότητας. Διανέμεται σε έναν πληθυσμό με παρόμοιο τρόπο που διανέμεται και η αριστεροχειρία.
Κανείς δεν θα παρατηρήσει ένα άτομο πως είναι αριστερόχειρ μέχρι να το δεί να γράφει ή να πιάνει μια μπάλα. Ομοίως, δεν μπορεί κανείς να παρατηρήσει έναν ψυχοπαθή μέχρι να τον δει να κάνει κάτι που απαιτείται από αυτούς να έχουν συνείδηση.
Οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται ένα ψυχοπαθή ως ένα σπάνιο πλάσμα που βρίσκεται μόνο στα χαμηλότερα επίπεδα της κοινωνίας. Ωστόσο, το αντίθετο είναι αληθές. Δεν είναι σπάνιο, αλλά στην πραγματικότητα είναι αρκετά κοινό και είναι πιο πιθανό να βρείτε ψυχοπαθείς σε μία αίθουσα συνεδριάσεων απ' ό, τι στη λάθος πλευρά της κοινωνίας.
Ο λόγος είναι ότι όσο πιο
ανταγωνιστικό είναι ένα περιβάλλον, τόσο πιο πιθανή γίνεται η χρήση της στρατηγικής της εξαπάτησης. Εντός των πιο υψηλών κύκλων της εξουσίας και του πλούτου, η έλλειψη οίκτου και τύψεων είναι σχεδόν απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία, και μόνο η ψυχοπαθής νοοτροπία μπορεί να αναπτυχθεί.
Λόγω της τεράστιας καταστροφής που οι ψυχοπαθείς προκαλούν στην κοινωνία, είναι ζωτικής σημασίας για τον καθένα να γνωρίζει την ύπαρξή τους και να αναγνωρίζει τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους. Η κατανόηση είναι το πρώτο βήμα για την υπεράσπιση του εαυτού μας εναντίον τους.
Βασικά Χαρακτηριστικά
Έλλειψη ενσυναίσθησης (ευαισθησίας) προς τους άλλους: Η ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να βιώνουμε μέσα στον εαυτό μας, τα αισθήματα και τα συναισθήματα που εκφράζονται από τους άλλους. Είναι αυτό που μας επιτρέπει να αισθανόμαστε τι αισθάνονται οι άλλοι. Αυτός είναι ο λόγος που οι καλλιτέχνες εμπνέονται τα έργα της τέχνης, της μουσικής και της ποίησης. Η ενσυναίσθηση μας επιτρέπει να βιώσουμε το μεγαλείο της ζωής. Απαιτείται για να είναι κανείς πραγματικά ζωντανός και είναι ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά που μας κάνει ανθρώπους.
Οι ψυχοπαθείς δεν εκφράζουν καμία συμπάθεια και ως εκ τούτου, δεν είναι ούτε αληθινά ανθρώπινοι, ούτε πραγματικά ζωντανοί. Όταν βλέπουν «Φυσιολογικούς» ανθρώπους, να θαυμάζουν ένα έργο τέχνης, ή να παίζουν με τα παιδιά τους, ή να φροντίζουν ένα κατοικίδιο ζώο, ή να έχουν οποιοδήποτε αριθμό ανθρώπινων συναισθηματικών αλληλεπιδράσεων, δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί όλη αυτή η αναστάτωση. Οι ψυχοπαθείς συνειδητοποιούν σε νεαρή ηλικία ότι είναι διαφορετικοί και ότι θα πρέπει να ενεργήσουν όπως όλοι οι άλλοι προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί στην κοινωνία. Μαθαίνουν να μιμούνται αυτό που βλέπουν οι άλλοι να κάνουν, αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί πρέπει να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο.
Αν και είναι άψογοι ηθοποιοί, μία προσεκτική παρατήρηση θα αποκαλύψει τις ρωγμές στην πρόσοψή τους. Ξέρουν αρκετά για να ανησυχήσουν ψεύτικα όταν κάποιος είναι άρρωστος, ή να προσποιηθούν πως χαίρονται όταν κάποια καλή τύχη έρχεται σε έναν φίλο, αλλά και σε περιπτώσεις όπου ο ψυχοπαθής δεν έχει κάνει πρόβες στην πράξη, η ικανότητά τους
συχνά αποκαλύπτει μια εκπληκτική έλλειψη ενσυναίσθησης.
Για παράδειγμα, εάν βρίσκεται σε κηδείες, ένας ψυχοπαθής θα μιμηθεί σωστά τις ίδιες εκφράσεις της θλίψης, όπως και οι άλλοι πενθούντες, αλλά στη συνέχεια θα προσεγγίσει σεξουαλικά τη χήρα που θρηνεί, ανίδεος με την χονδροειδή ακαταλληλότητα μιας τέτοιας ενέργειας. Οι άνθρωποι με εμπάθεια θα καταλάβουν ενστικτωδώς μια τέτοια συμπεριφορά ως ακατάλληλη. Ωστόσο, ο ψυχοπαθής δεν μπορεί.
Έλλειψη τύψεων
Τύψεις είναι μια συναισθηματική έκφραση της προσωπικής λύπης που αισθάνεται ένα πρόσωπο αφού έχει διαπράξει μια πράξη, η οποία θεωρεί ότι είναι ντροπή, βλαβερή, ή βίαιη. Αυτός ο ορισμός αποκλείει ένα ψυχοπαθή να εμφανίσει ένα τέτοιο συναίσθημα. Με καμμία συμπάθεια, δεν μπορεί να υπάρξει συναισθηματική έκφραση. Ούτε μπορεί ένας ψυχοπαθής να αισθάνεται ντροπή, ούτε να κατανοήσει ότι αυτό που κάνει είναι επιζήμιο στους άλλους.
Οι ψυχοπαθείς καταλαβαίνουν όταν οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι μαζί τους για τη συμπεριφορά τους και ως έσχατη λύση, μπορούν να προσποιούνται ότι θλίβονται, αλλά σε αντίθεση με τους περισσότερους ανθρώπους, δεν διαταράζονται κατά το ελάχιστο από αισθήματα ενοχής. Οι τύψεις είναι ένα ισχυρό αρνητικό συναίσθημα που προκαλεί αναταραχή σε αυτούς που τις αισθάνονται, η αναταραχή αυτή συχνά οδηγεί σε αυτοκαταστροφικές ή συμπεριφορές αυτο-αποδοκιμασίας. Ο ψυχοπαθής μπορεί να προσποιηθεί τύψεις, αλλά η πραγματική συμπεριφορά του δεν έχει αλλάξει, πηγαίνει για ψώνια, εξακολουθεί να πηγαίνει σε πάρτυ, δεν έχει προβλήματα ύπνου το βράδυ.
Επιπολαιότητα
Το πάθος οδηγεί κάποιον να προχωρήσει περισσότερο από ό, τι χρειάζεται για να εξερευνήσει, να μάθει και να κυριαρχήσει σε ένα θέμα. Οι περισσότεροι άνθρωποι απολαμβάνουν να ακούν μουσική, αλλά μόνο κάποιος που παθιάζεται με τη μουσική πηγαίνει να μάθει πώς να παίξει ένα όργανο. Ομοίως, πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται για τη νέα τεχνολογία, αλλά μόνο ένα παθιασμένο άτομο πηγαίνει για να γίνει μηχανικός. Επειδή τους λείπει το πάθος για οτιδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό τους,
οι ψυχοπαθείς ποτέ δεν θα μπορέσουν να διεισδύσουν πέρα από την επιφάνεια των περισσότερων γνώσεων. Ως εκ τούτου, παρουσιάζουν μια "επιφανειακή" κατανόηση ορισμένων ή πολλών θεμάτων, αλλά συχνά θεωρούνται από τους αληθείς ειδικούς ως ρηχοί. Η επιπολαιότητα τους επεκτείνεται στις προσπάθειες τους να ενεργήσουν με κανονική συμπεριφορά και παρουσιάζουν ψευδή συναισθήματα με υπερβολικό τρόπο.
Μεγαλείο
Παρά το γεγονός ότι είναι ρηχοί και επιφανειακοί, οι ψυχοπαθείς δεν εκφράζουν κάποιο ίχνος αυτοεκτίμησης. Οι ψυχοπαθείς ζουν σε μια ψευδώς κατασκευασμένη κοσμοθεωρία στην οποία είναι τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά καλοί. Συχνά θεωρούνται ως μεγαλομανείς, έχουν επίσης μία εξίσου παραφουσκωμένη αίσθηση του εαυτού τους.
Η ανευθυνότητα
Οι ψυχοπαθείς είναι ανεύθυνοι, διότι τίποτα δεν είναι ποτέ δικό τους σφάλμα. Κάποιος άλλος ή ο κόσμος γενικότερα, φταίει πάντα για όλα τα προβλήματά τους. Αυτό έχει νόημα αν καταλαβαίνετε ότι οι ψυχοπαθείς πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι τέλειοι. Τίποτα λανθασμένο δεν μπορεί ποτέ να προέρχεται από αυτούς και έτσι η λογική, η λογική του ψυχοπαθούς, υπαγορεύει ότι όλα τα κακά είναι πάντα λάθος κάποιου άλλου.
Παρορμητική συμπεριφορά
Η παρορμητική συμπεριφορά του ψυχοπαθή έχει νόημα υπό το πρίσμα της μεγαλομανίας τους. Στον κόσμο τους, ό, τι θέλουν τώρα, είναι καλό και ό, τι δεν θέλουν είναι κακό. Αν κάποιος έχει χρήματα στην τσέπη του και ο ψυχοπαθής τα θέλει, τότε η ληστεία είναι καλό και το θύμα είναι κακό αφού κατέχει κάτι που ο ψυχοπαθής θέλει. Αν αυτό κάνει τον αναγνώστη να αισθανθεί πως είναι παράφρονες – ναι είναι. Ένας από τους πρώτους συγγραφείς σχετικά με το θέμα της ψυχοπάθειας, ο J. C. Πρίτσαρντ επινόησε τον όρο, Moral Insanity (ηθική παραφροσύνη) ως έναν τρόπο για να περιγράψει την ψυχοπάθεια το 1835 .
Κακός Έλεγχος Συμπεριφοράς
Αυτό το χαρακτηριστικό μπορεί να είναι παραπλανητικό, δεδομένου ότι πολλοί ψυχοπαθείς παρουσιάζουν εξαιρετικό αυτοέλεγχο με το να προσποιούνται ότι είναι «κανονικοί» για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. Η έλλειψη αυτοελέγχου μπαίνει στο παιχνίδι όταν η μεγαλομανία τους αναγκάζει να ενεργούν και να συμπεριφέρονται όπως τους αρέσει ανά πάσα στιγμή. Αυτό μας φέρνει στο επόμενο χαρακτηριστικό.
Η έλλειψη στόχων
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που αποδίδεται στη ψυχοπαθή προσωπικότητα είναι η έλλειψη στόχων, αλλά αυτό μπορεί να είναι παραπλανητικό. Πολλοί ψυχοπαθείς έχουν στόχους, όπως η δολοφονία δύο θυμάτων ταυτόχρονα, να σαμποτάρουν ένα συνεργαζόμενο, ή να γίνουν πρόεδροι. Ωστόσο, συχνά οι μακροπρόθεσμοι στόχοι ανατρέπονται με βραχυπρόθεσμους στόχους, όπως περιγράφηκε προηγουμένως, καθώς ο ψυχοπαθής τα θέλει όλα εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή.
Ψυχαναγκαστική Ψευδολογία
Η διαβίωση σε βάρος της υπόλοιπης ανθρωπότητας θα ήταν μία αδύνατη κατάσταση σε μια ορθολογική κοινωνία. Οι ψυχοπαθείς έχουν λύσει αυτό το δίλημμα, μέσω του κυρίαρχου όπλου τους – τα ψέματα. Τα ψέματα τους κρατούν στην άποψή τους για τον εαυτό τους, στο δικό τους ιδιωτικό σύμπαν και στην ανάγκη τους να ζουν παρασιτικά από την υπόλοιπη κοινωνία.
Χωρίς εμπάθεια, ντροπή και τύψεις είναι ελεύθεροι να βρίσκουν όσο πιο συχνά και όσο πιο εξωφρενικά ό, τι θέλουν. Οι κανονικοί άνθρωποι θα κοκκινίζουν, ή θα ιδρώνουν, ή θα τρέμουν, αν τολμήσουν να τεντώσουν την αλήθεια στον ίδιο βαθμό. Ωστόσο, για τον ψυχοπαθή το βρίσκει τόσο εύκολο και φυσικό όσο η αναπνοή.
Αυτός είναι ο λόγος που περνούν συχνά τα τεστ αλήθειας. Δεν καταγράφουν τις φυσιολογικές αντιδράσεις που έχουν οι μή ψυχοπαθείς όταν λένε ψέμματα. Είναι τόσο καλοί στα ψέματα που μπορούν να ξεγελάσουν εκπαιδευμένους ψυχιάτρους ή ακόμα και άλλους ψυχοπαθείς. Αυτό που είναι σημαντικό να γνωρίζουμε είναι ότι λαμβάνοντας υπόψη τις σωστές συνθήκες δεν μπορούν να ξεγελάσουν κανέναν.
Χρήση του Χειρισμού
Χέρι-χέρι με την εξαιρετική ικανότητα του ψυχοπαθή να ψεύδεται, έρχεται η ικανότητα του να χειραγωγεί τους άλλους για δικό του όφελος. Έχοντας περάσει όλη τη ζωή τους, σπουδάζοντας μας, οι ψυχοπαθείς είναι κύριοι της χειραγώγησης και εμπειρογνώμονες που γνωρίζουν πώς να πατάνε τα κουμπιά μας και να χρησιμοποιούν τα συναισθήματά μας εναντίον μας. Θα χρησιμοποιήσουν αυτήν τη δυνατότητα για να κρατήσουν τους γύρω τους σε σύγχυση, ανίκανοι να σκεφτούν καθαρά και εκτός ισορροπίας.
Οι ψυχοπαθείς, επίσης, μαθαίνουν από πολύ νωρίς πώς η προσωπικότητά τους μπορεί να έχει τραυματικές συνέπειες για τις προσωπικότητες των μη ψυχοπαθών, και πώς να επωφεληθούν από αυτό για τους σκοπούς της επίτευξης των στόχων τους. Όπως και ένα ηλεκτρικό χέλι που ζαλίζει το θήραμά του με ηλεκτροσόκ, η απάνθρωπη προσωπικότητα του ψυχοπαθούς και η παράξενη ικανότητα να χειραγωγεί, μπορεί ψυχολογικά να ζαλίζει τα θύματά τους.
Αντικοινωνική συμπεριφορά
Η πεμπτουσία του ψυχοπαθούς είναι αντι - κοινωνική. Η έλλειψη ενσυναίσθησης για τους άλλους ανθρώπους επεκτείνεται στην κοινωνία και το περιβάλλον. Οι βανδαλισμοί, η ρύπανση, τα graffiti, η κακομεταχείριση ζώων, η καταστροφή του περιβάλλοντος, οι παραβάσεις του κώδικα, η απερίσκεπτη οδήγηση και μια σειρά από ηθικά και κοινωνικά απαράδεκτες δραστηριότητες, δεν προκαλούν καμία ανησυχία στο ψυχοπαθή.
Αυτά είναι λοιπόν τα βασικά χαρακτηριστικά που παρουσιάζουν οι ψυχοπαθείς. Να θυμίσουμε ότι λίγοι ψυχοπαθείς θα εκφράσουν όλα τα χαρακτηριστικά και ότι οι μη - ψυχοπαθείς μπορεί να έχουν πολλά από αυτά τα χαρακτηριστικά επίσης.
Κοινοί τύποι ψυχοπαθών.
Ενώ υπάρχουν πολλές παραλλαγές στις προσωπικότητες των ψυχοπαθών, καθώς υπάρχουν και μεταξύ των κανονικών ανθρώπων, τα ακόλουθα που παραθέτουμε είναι ορισμένα γενικά στερεότυπα.
Ναρκισσιστές
Η πιο ήπια μορφή ψυχοπαθολογίας είναι ο παθολογικός ναρκισσισμός. Ο Ναρκισσιστής, όπως και ο ομώνυμος μυθολογικός έλληνας Νάρκισσος, είχε τόσο καταληφθεί από την αυτο - αγάπη του που τίποτα άλλο στον κόσμο δεν τον ενδιέφερε παρά αυτό. Χρειάζονται μια σταθερή πηγή ναρκισσιστικής προσφοράς, η οποία είναι η προσοχή, η λατρεία, η αναγνώριση, τα βραβεία και οι έπαινοι.
Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι ναρκισσιστών, οι σωματικοί και οι εγκεφαλικοί. Σωματικά οι Ναρκισσιστές είναι υπερήφανοι για την όψη και γενικά για την εμφάνισή τους. Θα καμαρώνουν για τα σεξουαλικά κατορθώματά τους, θα καυχώνται για τα επιτεύγματά τους, θα αναδείξουν τους μυς τους και θα δείχνουν τα παιχνίδια τους. Συχνά είναι μονομανείς με την υγεία τους, υποχόνδριοι και τοξικομανείς του σεξ. Μεγάλο μέρος του ναρκισσιστικού εφοδιασμού τους προέρχεται από το να έχουν πολλούς σεξουαλικούς εταίρους, αλλά η ίδια η πράξη, συχνά είναι επιδεικτική και υπερβολική, που είναι ωστόσο απλώς μία άδεια παράσταση που διατίθεται για την ναρκισσιστική και τη δική του διασκέδαση. Λόγω της άγονης εσωτερικής ζωής τους, χρειάζονται συνεχώς νέες συγκινήσεις απλά για την άνοδο της αδρεναλίνης. Αυτές οι συγκινήσεις κυμαίνονται από εγκληματική δραστηριότητα και κατάχρηση ουσιών, σε όλο και πιο περίεργες σεξουαλικές πράξεις.
Οι εγκεφαλικοί Ναρκισσιστές αγαπούν το δικό τους μυαλό. Είναι αλαζόνες, συγκαταβατικοί, και «παντογνώστες», που υπερηφανεύονται πως είναι πιο έξυπνοι από ό, τι είναι όλοι οι άλλοι. Σε αντίθεση με τον σωματικό τύπο, οι εγκεφαλικοί Ναρκισσιστές θεωρούν συχνά το σώμα τους και την
φροντίδα του ως ενόχληση και βάρος και είναι σωματικά τεμπέληδες, ανίκανοι και συχνά άγαμοι. Η Ναρκισσιστική συμπεριφορά τους προέρχεται από την δόξα, την φήμη, τα βραβεία και εμφανίζει τον πλούτο για να δημιουργήσει φθόνο στους άλλους.
Ο κίνδυνος για το κοινό από τους Ναρκισσιστές είναι το στέγνωμα σχετικά με την ενέργεια, τον χρόνο, τους πόρους, και την συναισθηματική ευεξία. Ένας ναρκισσιστής ενδιαφέρεται για ένα άτομο μόνο για ό, τι το εν λόγω πρόσωπο μπορεί να προσφέρει σ' αυτόν. Θα αποδεχθεί ευχαρίστως την αγάπη, την προσοχή, την αγάπη, την λατρεία, τον έπαινο, την συναισθηματική και την οικονομική στήριξη, αλλά χωρίς συναίσθημα, αφού δεν μπορεί να ανταποδώσει κάτι από αυτό. Κάθε εταιρική σχέση που συνάπτουν θα είναι πάντα μονόπλευρη. Μόλις ένα άτομο παύει να αποτελεί πηγή ναρκισσιστικής προσφοράς ή καλύτερη πηγή, θα απορρίπτεται χωρίς δισταγμό ή εξέταση. Έτσι, οι Ναρκισσιστές αφήνουν πίσω τους μία σειρά από ραγισμένες καρδιές, κατεστραμμένα όνειρα, άδεια πορτοφόλια και εγκαταλελειμμένα παιδιά.
Το θύμα
Συνήθως χρησιμοποιείται από τις γυναίκες ψυχοπαθείς, (αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι ανήκουστο στους άνδρες) είναι το επαγγελματικά στερεότυπο θύμα. Καιροφυλακτούν για αυτό που οι ψυχοπαθείς βλέπουν ως αδυναμία στους άλλους, τη συμπάθεια. Η θηλυκή ψυχοπαθής φαίνεται ανήμπορη, θλιβερή, συναισθηματικά εύθραυστη, διωκόμενη και σεξουαλικά ευάλωτη.
Προσποιείται ειλικρινή ευγνωμοσύνη σε όλους τους αγνώστους που με την καλοσύνη της προσφέρουν, αλλά πίσω από τη μάσκα είναι ένα πονηρό, αδίστακτο και χωρίς αγάπη αρπακτικό. Συχνά χρησιμοποιούν το σεξ ως άγκιστρο, μπορούν να έχουν πολλά θύματα ταυτόχρονα και να αποστραγγίζουν την ζωή τους και τα χρήματα τους έως ότου δεν υπάρχει πλέον τίποτα και στη συνέχεια, εγκαταλείπουν την πόλη για να αποφύγουν τις συνέπειες.
Απατεώνες
Δεν είναι όλοι οι απατεώνες ψυχοπαθείς, αλλά οι ψυχοπαθείς είναι πειστικοί απατεώνες. Όντας εξαιρετικοί ψεύτες, βάζουν το ταλέντο και το χρησιμοποιούν για την εξαπάτηση. Χωρίς συνείδηση ή τύψεις για ότι σταθεί στο δρόμο, είναι ελεύθεροι να
εξαπατήσουν ηλικιωμένες γυναίκες για τις αποταμιεύσεις της ζωής τους, να πωλούν κομπογιαννίτικες θεραπείες σε ασθενείς τελικού σταδίου, ή να απατήσουν τον τυφλό. Συνήθως είναι γοητευτικοί, σαφείς και πειστικοί, και γίνονται επιτυχημένοι πωλητές. Σε αντίθεση με τον Ναρκισσιστή, ο Απατεώνας δεν ανησυχεί για την αγάπη και την προσοχή, όσο για τα χρήματα.
Υπάρχουν δύο τύποι ψυχοπαθών. Οι μικρο-Απατεώνες και οι μεγαλο-Απατεώνες. Οι μικρο-Απατεώνες είναι ίσως οι μόνοι που συχνά έρχονται στο μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε τους απατεώνες. Χρησιμοποιούν κόλπα και απάτες που δεν απαιτούν μεγάλη νοημοσύνη για να πετύχουν, όπως “τα ρέστα”, το “δόλωμα και μεταστροφή” , και “ο παπάς” για να αναφέρουμε μερικά.
Οι ψυχοπαθείς που έχουν υψηλότερο επίπεδο νοημοσύνης ή προέρχονται από πιο αξιοσέβαστο υπόβαθρο, είναι πιο πιθανό να καθορίσουν τους μεγαλο-Απατεώνες. Πρόκειται για μεγάλης κλίμακας απάτες που όλες στηρίζονται σε μια βασική στρατηγική. Παίρνουν κάτι που έχει λίγη, ή καμία αξία, φουσκώνουν τεχνητά την αξία, πωλούν σε αφελείς επενδυτές, παίρνουν τα χρήματα και το βάζουν στα πόδια. Παραδοσιακά οι μεγαλο-Απατεώνες χρησιμοποιούν τα ακίνητα, τις μετοχές και τα ομόλογα ως δέλεαρ. Ακόμη και «αξιόπιστες» πολυεθνικές εταιρείες, λογιστικά γραφεία, και τράπεζες είναι όλες σε θέση να μην είναι τίποτα περισσότερο από μεγάλης κλίμακας μεγαλο-Απατεώνες. Ενώ οι μικρο-Απατεώνες μπορούν να στερήσουν από ένα θύμα λίγα έως μερικές χιλιάδες δολάρια, οι μεγαλο-Απατεώνες είναι ιδιαίτερα καταστροφικοί και ικανοί να καταστρέψουν την οικονομία ενός ολόκληρου έθνους.
Τα αποτελέσματα των εν λόγω ψυχοπαθών είναι συνήθως η οικονομική καταστροφή μαζί με όλες τις συνέπειες των διαλυμένων γάμων, των αυτοκτονιών, του αλκοολισμού, της ενδοοικογενειακής βίας, της τοξικομανίας, και της κατεστραμμένης ζωής.
Κακόβουλοι ψυχοπαθείς
Πιο ευρέως γνωστή ως Αντι-κοινωνική Διαταραχή προσωπικότητας, ή Ψυχοπάθεια, οι Κακόβουλοι ψυχοπαθείς, είναι το πραγματικό τέρας της ζωής και οι εφιάλτες μας. Είναι αυτοί που χτυπούν τις γυναίκες τους, οι δολοφόνοι, οι κατά συρροήν δολοφόνοι (serial killers), οι βιαστές, οι σαδιστές, οι παιδεραστές, οι γκάνγκστερ, οι ανακριτές και οι τρομοκράτες. Συνήθως είναι εγκληματίες καριέρας και συσσωρεύουν ένα εκτεταμένο ποινικό μητρώο, ενώ ακόμη είναι νέοι.
Συχνά δείχνουν την περιφρόνησή τους με χλεύη ή με προσποιητό χαμόγελο και με ένα απλανές βλέμμα από τα ψυχρά και αρπακτικά μάτια τους. Είναι επικίνδυνοι, απρόβλεπτοι και ενεργοποιούν εύκολα τη βία. Δειλοί και σαδιστές τείνουν να στοχεύουν τους πιο ευάλωτους στην κοινωνία, τις γυναίκες, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Συχνά, παρορμητικοί και οπορτουνιστές, οι ψυχοπαθείς δεν θα διστάσουν να διαπράξουν οποιοδήποτε είδος εγκλήματος και θα χρησιμοποιήσουν την χειραγώγηση, τον εκφοβισμό και τη βία για να πάρουν αυτό που θέλουν.
Οι κακόβουλοι ψυχοπαθείς μπορεί να δείξουν σημάδια της ασθένειάς τους από την ηλικία των τριών ετών. Πρώιμα προειδοποιητικά σημάδια περιλαμβάνουν ψυχαναγκαστικά ψέματα, βίαιες συγκρούσεις, η κλοπή, ο εκφοβισμός, η κακή κρίση, η εξαπάτηση, η σκληρότητα στα ζώα, ο βανδαλισμός, οι κοπάνες στο σχολείο, η σεξουαλική δραστηριότητα, ο εμπρησμός, η κατάχρηση ουσιών και η εγκατάλειψη της κατοικίας.
Ο κακόβουλος ψυχοπαθής είναι ο γεννημένος δολοφόνος.
Επαγγελματίας ψυχοπαθής
Ο κακόβουλος ψυχοπαθής είναι ο πιο επικίνδυνος. Ωστόσο, είναι ο Επαγγελματίας ψυχοπαθής που είναι ο πιο καταστροφικός. Ενώ τα θύματα του κακόβουλου ψυχοπαθή μπορεί να αριθμούν
δεκάδες, τα θύματα του Επαγγελματία ψυχοπαθή μπορεί να φτάσουν τα δεκάδες εκατομμύρια.
Αυτοί οι ψυχοπαθείς της ιστορίας οδηγούν σε γενοκτονίες και την καταστροφή ολόκληρων εθνών και αυτοκρατοριών. Ιστορικά παραδείγματα περιλαμβάνουν τέτοια τέρατα όπως ο “μέγας” Θεοδόσιος, ο Λένιν, ο Τρότσκυ, ο Στάλιν, ο Πολ Ποτ, ο Κάστρο, ο Ιβάν ο Τρομερός και ο Καλιγούλας. Ενώ υπάρχουν πολλοί στην κορυφή της πολιτικής σκηνής, υπάρχουν, επίσης, ιστορικές μορφές, όπως ο JP Morgan, ο Randolph Hearst, και ο Mayer Rothschild, επαγγελματίες ψυχοπαθείς που φτάνουν στο απόγειο του οικονομικού σταδίου όπου δεν προκαλούν λιγότερη δυστυχία και καταστροφή, όπως οι πολιτικοί τους ομόλογοι.
Ο επαγγελματίας ψυχοπαθής είναι εξίσου κακόβουλος, ναρκισσιστής και αμείλικτος, όπως και τα άλλα στερεότυπα, μόνο που είναι πολύ πιο έξυπνος. Μπορεί να βρεθεί σε οποιοδήποτε επάγγελμα, αλλά συνήθως οι κυβερνήσεις, οι εταιρείες και οι θρησκείες είναι γεμάτες από αυτούς.
Σε μια εταιρεία, ο επαγγελματίας ψυχοπαθής είναι ιδανικός για να προοδεύσει. Μπορεί να πλαστογραφήσει αριστοτεχνικά τις ικανότητες και τα πιστοποιητικά του, να χρησιμοποιήσει την διάνοια του και τη γοητεία του για να χειραγωγήσει και να εκμεταλλευτεί τους άλλους και γενικά να μαχαιρώσει στην πλάτη τους άλλους στο δρόμο του για μία υψηλή θέση. Μόλις καταλάβει την εξουσία, ρίχνει την μάσκα του και καταχράται την εξουσία του και εκφοβίζει και σαμποτάρει τους συναδέλφους και τους υφισταμένους του.
Στην πολιτική, η σκληρότητα και η πονηριά δίνει στον επαγγελματία ψυχοπαθή ένα σαφές πλεονέκτημα έναντι οποιουδήποτε αντιπάλου μη ψυχοπαθή. Κάνει τους χαρισματικούς ηγέτες ικανούς στον χειρισμό και την πλύση εγκεφάλου των αφελών, των ευάλωτων, των αγράμματων, ή των ψυχικά ασθενών. Κυρίαρχοι στα ψέμματα τους, αυτό τους επιτρέπει να δίνουν όποια εξωφρενική υπόσχεση ευθέως χωρίς φυσικά να έχουν καμία πρόθεση να διατηρήσουν κάποια από αυτές. Καθώς πέρασαν μια ζωή στη μίμηση της ανθρώπινης ύπαρξης, αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να αναλαμβάνουν τους ρόλους
του ενάρετου δημόσιου υπάλληλου, του τέλειου πατέρα, συζύγου, σύμβουλου και κάθε ανθρώπου. Επιπλέον, όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα δεν έχουν αναστολές στο να παίξουν βρώμικα και εύκολα καταφεύγουν σε φόνο, δολοφονία, δίωξη, πόλεμο και γενοκτονία.
Η τρίτη σφαίρα της δύναμης που έχει παραδοσιακά προσελκύσει το μεγαλύτερο μερίδιο των ψυχοπαθών, είναι η θρησκεία. Μια γρήγορη ματιά στην ιστορία της θρησκείας από τις αιματηρές θυσίες των πρωταγωνιστών της Π. Διαθήκης, με τα βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης και μέσω των φαινομενικά ατελείωτων θρησκευτικών πολέμων στο όνομα της ειρήνης και της αγάπης, η επιρροή τους είναι σαφώς ορατή σε όλους που είναι πρόθυμοι να το εξετάσουν.
Δεδομένου ότι οι περισσότερες αν όχι όλες οι «μεγάλες» συγχρονες θρησκείες κατασκευάστηκαν με ψεύδη, οι ψυχαναγκαστικοί ψεύτες κάνουν τους τέλειους προσηλυτιστές. Μια ματιά στις πρόσφατα δημιουργημένες θρησκείες, όπως οι Μορμόνοι και η Σαηεντολογία δείχνουν ότι οι ιδρυτές τους, ο Τζόζεφ Σμιθ και ο Λ. Ρον Χάμπαρντ, αντίστοιχα, ήταν τουλάχιστον ψυχαναγκαστικοί ψεύτες και το πιο πιθανό εντελώς ψυχοπαθείς. Χαρισματικοί ηγέτες λατρείας, όπως ο Jim Jones και ο Sung Yung Moon ήταν πράγματι ψυχοπαθείς, ενώ οι τηλευαγγελιστές κήρυκες σε εκατομμύρια από αφελή κοπάδια είναι στην καλύτερη περίπτωση, απατεώνες υψηλότατου επιπέδου.
Η θρησκεία που υποτίθεται πως είναι το raison d'etre (ο λόγος που ζει κανείς) της ηθικής εκπαίδευσης και το θεσμοθετημένο πέπλο της «καλοσύνης» που προσελκύει ψυχοπαθείς που χρησιμοποιούν τη συμμετοχή τους στη θρησκεία ως κάλυψη, μία επιπλέον επίστρωση ζάχαρης μήπως κάποιος υποπτευθεί την αληθινή τους φύση.
Όταν οι ψυχοπαθείς κυριαρχήσουν και πάρουν τον έλεγχο των μεγάλων πολιτιστικών ιδρυμάτων που επηρεάζουν την κοινωνία, έχει δημιουργηθεί ένα τελικό είδος ψυχοπαθούς.
Δευτερεύοντες ψυχοπαθείς
Ενώ ο κλασσικός γεννημένος ψυχοπαθής είναι αυτός που γεννιέται με ό, τι γενετικό γνώρισμα που προκαλεί αυτή την παθολογία, υπάρχει και μια άλλη ομάδα ανθρώπων που συμπεριφέρονται ακριβώς
όπως οι κλασικοί ψυχοπαθείς που δεν έχουν γεννηθεί με αυτόν τον τρόπο, αλλά δημιουργήθηκαν.
Οι δευτερεύοντες ψυχοπαθείς δημιουργούνται με δύο τρόπους, μέσω τραύματος και μέσω των ομάδων.
Το τραύμα από ένα ατύχημα, από τοξικομανία, ή από σοβαρή σωματική και ψυχολογική κακοποίηση μπορεί να καταστρέψει το μέρος του μετωπιαίου φλοιού του εγκεφάλου, όπου βρίσκεται η ενσυναίσθηση και η συνείδηση.
Ενώ τέτοια άτομα είναι μια τραγική πραγματικότητα στην κοινωνία μας, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μόνο ένα ανίατο αντίστοιχο των γενετικών ομολόγων τους. Η εξαίρεση είναι οι ψυχοπαθείς που δημιουργούνται από τα ναρκωτικά. Οι περισσότεροι τοξικομανείς συμπεριφέρονται σαν ψυχοπαθείς δεδομένου ότι η εγκληματικότητα του εθισμού τους, τους αναγκάζει να υιοθετήσουν την ψυχοπάθεια ως ένα ψυχολογικό μηχανισμό επιβίωσης. Με την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά, μπορεί να ανακτήσουν τη συνείδησή τους, εφόσον η χρήση ναρκωτικών δεν βλάψει σοβαρά τον ίδιο τον εγκέφαλο.
Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο ψυχοπαθείς δημιουργούνται, είναι μέσω των ομάδων. Υπάρχουν ορισμένες ομάδες που θα προσελκύσουν τους ψυχοπαθείς λόγω των ευκαιριών που παρέχουν σε δύναμη και στην επιρροή των μελών. Συνήθως τέτοιες ομάδες γρήγορα θα οδηγηθούν και θα κυριαρχούνται από ψυχοπαθείς. Τα άλλα μη ψυχοπαθή μέλη αυτών των ομάδων θα πρέπει να γίνουν ψυχοπαθείς, προκειμένου να επιβιώσουν.
Για παράδειγμα, σε μια συμμορία του δρόμου, οι ψυχοπαθείς γίνονται οι καλύτεροι ηγέτες και ως εκ τούτου οι περισσότερες συμμορίες έχουν ψυχοπαθείς αρχηγούς. Άλλοι ψυχοπαθείς επίσης έλκονται από τη βία και τη δύναμη μιας συμμορίας του δρόμου και έτσι μαζί δημιουργούν ένα ψυχοπαθές σύστημα αξιών. Η συμμορία γίνεται μία ψυχοπαθής οντότητα. Η μη ψυχοπαθής νεολαία που πρέπει να ζει μέσα στο έδαφος της εν λόγω συμμορίας έχει δύο επιλογές – ή να γίνει θύμα της συμμορίας ή να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Με την ένταξή στην συμμορία, η νέα πρόσληψη θα πρέπει επίσης να υιοθετήσει
ένα διεστραμμένο σύστημα αξιών της ομάδας και να συμπεριφέρονται αναλόγως αποτελώντας έτσι μία δευτερεύουσα ψυχοπαθή ομάδα.
Αντίθετα, στο άλλο άκρο της κλίμακας, μπορούμε να δούμε την ίδια αρχή στις επιχειρήσεις. Τα χρήματα και η εξουσία μιας εταιρείας προσελκύουν τους εγκεφαλικούς και τους ναρκισσιστικούς ψυχοπαθείς. Σε ένα εταιρικό περιβάλλον, έχουν πολλά πλεονεκτήματα για προαγωγή έναντι των μη - ψυχοπαθών ανταγωνιστών τους. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι οι περισσότερες εταιρείες καταλήγουν να διοικούνται από ψυχοπαθείς. Όπως και σε μια εγκληματική συμμορία, η διοίκηση μιας εταιρείας υιοθετεί τις διεστραμμένες αξίες των ηγετών της. Εκείνοι που θα αναζητήσουν εργασία πρέπει επίσης να θεσπίζουν ή τουλάχιστον φαίνονται πως υιοθετούν ουσιαστικά την ψυχοπαθή νοοτροπία της εταιρείας.
Αυτό που είναι σημαντικό να κατανοήσουμε είναι ότι ο όχλος δεν έχει συνείδηση. Μεμονωμένα μέλη μπορεί να έχουν ή να μην έχουν συνείδηση, αλλά όταν είναι μέρος του όχλου, δεν θα έχουν καμμία. Οι περισσότεροι οργανισμοί από τις συμμορίες του δρόμου έως τις εταιρείες είναι όχλος. Θα ήταν λάθος να τοποθετήσετε την εμπιστοσύνη σας σε αυτούς, δεδομένου ότι μπορεί να στραφούν επιθετικά σε κάποια στιγμή και να σας στερήσουν χρόνο, χρήμα, λογική και τα προς το ζην.
Το Modus operandi του ψυχοπαθούς
Μία αδυναμία που έχει ένας ψυχοπαθής είναι ότι μόλις ένας τον μελετήσει και αρχίσει να τον καταλαβαίνει, γίνεται προβλέψιμος. Ενώ οι τακτικές διαφέρουν από τον ένα στον άλλο, οι περισσότεροι ψυχοπαθείς ακολουθούν παρόμοια στρατηγική, όταν εξαπατούν είτε ένα άτομο ή έναν οργανισμό. Η στρατηγική τους είναι η ακόλουθη.
Η Συνέντευξη
Οι ψυχοπαθείς είναι ειδικοί στο Cold Reading (Ψυχρή Ανάγνωση). Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από ψυχολόγους για να περιγράψουν τους κάλπικους μάντεις που κάνουν «Cold Reading». Είναι η ικανότητα να μαντεύουν τον τύπο της προσωπικότητας ενός ατόμου γρήγορα μέσα από λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία. Η τεχνική είναι απλή: κάνουν ερωτήσεις και παρακολουθούν τις απαντήσεις. Οι ψυχοπαθείς θα κάνουν «Cold Reading» ως μέρος αυτού που ονομάζεται, στάδιο της συνέντευξης. Ολόκληρος ο σκοπός της συνέντευξης είναι ο ψυχοπαθής να σας μετρήσει ως ένα πιθανό θύμα. Κάνουν πνευματικές σημειώσεις με διαφορετικούς τρόπους για να μπορούν να το χειριστούν ενδεχομένως.
Μαθαίνοντας να λέμε λιγότερα και να παρατηρούμε περισσότερα κατά την πρώτη συνάντηση μας με ανθρώπους, είναι ο ευκολότερος τρόπος για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας ενάντια σε έναν ψυχοπαθή. Στις κοινωνικές καταστάσεις, μπορείτε να είστε συμπαθής, χωρίς να χρειάζεται να αποκαλύψετε προσωπικές πληροφορίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αργότερα εναντίον σας. Να θυμάστε ότι το να μπορούν να σας γνωρίζουν αυτό είναι ένα προνόμιο που κερδίζεται με την πάροδο του χρόνου.
Η Αποπλάνηση
Αν εσείς ή ο οργανισμός σας θεωρηθείτε ως το κατάλληλο θύμα, το επόμενο στάδιο είναι η αποπλάνηση. Με βάση τα αποτελέσματα της συνέντευξης, ο ψυχοπαθής θα προσαρμόσει την αποπλάνηση στην προσωπικότητά σας. Εάν ανησυχείτε για την εμφάνισή σας, θα κολακέψει την καλή σας εμφάνιση, εάν είστε ανασφαλής σχετικά με την εκπαίδευσή σας, θα σας κολακέψει σχετικά με την ευφυΐα σας. Αν είστε άπληστοι, θα έχουν εμπιστευτικές πληροφορίες για να πλουτίσετε γρήγορα, και αν είστε δειλός τότε μόνο ο ψυχοπαθής μπορεί να σας προστατεύσει από τους φόβους σας.
Σε προσωπικό επίπεδο, θα σας τυλίξει με επαίνους και προσοχή, σε μια δίνη ειδυλλίου. Μπορούν να σας βεβαιώσουν ότι όταν είναι γύρω σας, αυτό είναι διασκεδαστικό και συναρπαστικό, έτσι ώστε να εθιστείτε στην αδρεναλίνη που δημιουργούν. Σε οργανωτικό επίπεδο, προσποιούνται ότι είναι η τέλεια υπάλληλος, ο πιο αφοσιωμένος οπαδός, ο πιο αφοσιωμένος δημόσιος υπάλληλος. Εργάζονται για την εύνοια
του εαυτού τους πρώτα με τους θυρωρούς και τέλος, με τους κάτοχους της εξουσίας, συχνά με το να είναι ξεδιάντροποι συκοφάντες και γλύφτες.
Σε αυτό το στάδιο του παιχνιδιού, η καλύτερη συμβουλή είναι η παλιά φράση «Αν ακούγεται πολύ καλό για να είναι αληθινό – τότε είναι».
Διαίρει και Βασίλευε
Ακριβώς όπως μια αγέλη λιονταριών θα επιδιώξει να διαχωρίσει ένα στοχευμένο άγριο ζώο από την υπόλοιπη αγέλη, έτσι και οι ψυχοπαθείς επιδιώκουν να απομονώσουν τα θύματά τους από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Θα επιτευχθεί αυτό με την τακτική του διαίρει και βασίλευε. Σε μια προσωπική σχέση, ο ψυχοπαθής θα σαμποτάρει και θα υποβαθμίσει τις σχέσεις του ή το θύμα του με την οικογένεια και τους φίλους.
Εξοργισμένοι από το αρνητικό δράμα και το κόστος που συνδέεται με το θύμα, τους φίλους και την οικογένειά τους, εγκαταλείπουν την επαφή, αφήνοντας το θύμα χωρίς την υποστήριξη και την καθοδήγηση της κοινωνικής ομάδας τους.
Σε ένα οργανωτικό περιβάλλον, ο ψυχοπαθής είναι ο τέλειος πολιτικός γραφείου. Επιδιώκουν να δημιουργήσουν φατρίες μέσα στην οργάνωση και στη συνέχεια να οδηγήσουν σε σύγκρουση αυτές τις φατρίες μεταξύ τους, για να δημιουργήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο χάος. Οι ψυχοπαθείς κολυμπούν στο χάος και όσο περισσότερο τόσο το καλύτερο. Κρυφά αρχίζουν να ελκύουν τους αφελείς, αυτούς με το αδύναμο μυαλό, και τους συναδέλφους τους ψυχοπαθείς στο πλευρό τους, ενώ εντείνουν τις προσπάθειες τους ώστε οι πιο ταλαντούχοι, ειλικρινείς και αδιάφθοροι, αυτοί που θα μπορούσαν να έχουν τη δύναμη του χαρακτήρα να τους εκθέσουν, να απολυθούν. Δηλητηριάζουν το περιβάλλον σε μια ποικιλία από τρόπους, έτσι ώστε ο καθένας να αισθάνεται οξύθυμος, νευρικός, και να μην μπορεί να εκτελέσει την εργασία του. Ο έλεγχος της οργάνωσης γλιστρά στα χέρια της πηγής πίσω από την δυσλειτουργία, στον ψυχοπαθή που τα δημιούργησε όλα.
Σε αυτό το στάδιο, το μόνο μέσο άμυνας είναι να εγκαταλείψετε την κατάσταση. Δεν μπορείτε να κερδίσετε αυτή τη μάχη αφού η σκληρότητα του ψυχοπαθή θα υπερισχύσει κάθε αντεπίθεση που θα μπορούσατε να συλλάβετε. Μέχρι τη στιγμή που θα μυρίσετε τον καπνό, ο ψυχοπαθής έχει κλέψει ήδη τους πυροσβεστήρες. Όπως και σε μια σχέση, κόψτε το δόλωμα και τρέξτε. Σε έναν οργανισμό, βρείτε μια νέα θέση εργασίας, σε ένα έθνος, αποδημήστε.
Ο φόβος και η τυραννία
Το τελικό στάδιο της στρατηγικής του ψυχοπαθούς είναι η τυραννία, ο απόλυτος και σαδιστικός έλεγχος επί των θυμάτων του.
Σε μια σχέση, ο μήνας του μέλιτος έχει τελειώσει και η μάσκα βγήκε. Ο ψυχοπαθής παίρνει ξαφνικά τον έλεγχο, γίνεται καταχρηστικός και βίαιος. Αντί για την κολακεία και την προσοχή, η τακτική είναι πλέον ο φόβος, ο εκφοβισμός, η απειλές και ο συναισθηματικός εκβιασμός.
Σε οργανωτικό επίπεδο, κάποιος βλέπει τα οφέλη που κόβονται, οι κάρτες του χρόνου να μειώνονται, οι ποσοστώσεις παραγωγής και η επιτήρηση να αυξάνει. Οι εργαζόμενοι γίνονται σκλάβοι, ανίσχυροι και αναλώσιμα γρανάζια σε μια μηχανή που λειτουργεί για το αποκλειστικό όφελος των ψυχοπαθών.
Σε εθνικό επίπεδο, οι χώρες που κυβερνώνται από ψυχοπαθείς καταστρέφονται και γίνονται κτηνώδη αστυνομικά κράτη συνεχώς σε πόλεμο με δημιουργημένους και φανταστικούς εχθρούς. Ο πληθυσμός γίνεται παρανοϊκός, νευρωτικός και τελικά δευτεροβάθμιοι ψυχοπαθείς. Σε έναν ψυχοπαθή πολιτισμό, ο καθένας πρέπει να υιοθετήσει μια αδίστακτη συμπεριφορά ως στρατηγική επιβίωσης.
Σε αυτό το στάδιο, υπάρχει μικρή πιθανότητα να φύγεις και να γλυτώσεις με ασφάλεια. Αντ' αυτού, μπορεί να μείνεις με λίγες επιλογές εκτός από το να ελπίζεις για τη διάσωση σου ή να πεθάνουν οι ψυχοπαθείς.
Αντιμετωπίζοντας το κακό
Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα που έχουν οι ψυχοπαθείς, είναι ότι ο μέσος αξιοπρεπής άνθρωπος δεν μπορεί να πιστέψει ότι τέτοια τέρατα υπάρχουν πραγματικά. Αυτή η ανικανότητα να κατανοήσει τη νοοτροπία του αρπακτικού, οφείλεται εν μέρει στην λαϊκή ηθική. Όλες οι κοινωνίες προωθούν την απλοϊκή και ιδεαλιστική ηθική μέσα από σχολεία και τις εκκλησίες και διδάσκουν τέτοιες κοινοτοπίες, όπως, όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ίσοι, ο καθένας έχει κάτι καλό μέσα του, ο καθένας είναι εξαιρετικός, και ούτω καθεξής. Αυτά τα ιδανικά πιο συχνά χρησιμεύουν ως προκάλυμμα πίσω από το οποίο οι αληθινοί μηχανορράφοι της κοινωνίας μπορούν να λειτουργούν χωρίς να προκαλούν την υποψία του όχλου.
Ένας άλλος λόγος που οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το κακό, είναι ο φόβος. Η πραγματική φύση των ψυχοπαθών είναι η ουσία των εφιαλτών της παιδικής ηλικίας. Πολλοί άνθρωποι απλά δεν μπορούν να ασχοληθούν με το φόβο που προκαλεί αυτή η συνειδητοποίηση και έτσι για να καταπραΰνουν τα νεύρα τους, επιστρέφουν στην παιδική στρατηγική της άρνησης και της μαγικής σκέψης. Εάν δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη των τεράτων, τότε τα τέρατα δεν μπορούν να τους βλάψουν.
Η πρώτη γραμμή άμυνας κατά των ψυχοπαθών είναι η αναγνώριση της ύπαρξής τους. Με αυτόν τον τρόπο, κάποιος αναπτύσσει ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα. Η προειδοποίηση βοηθά τον εαυτό μας να ενισχυθεί με τη γνώση των αρπακτικών ατόμων αφού είστε σε καλύτερη θέση να σκεφτείτε καθαρά και έτσι εντοπίσετε το αρπακτικό πριν αυτό μπορέσει να σας εντοπίσει.
Μόλις αποδεχθείτε την πραγματικότητα ότι τα ανθρώπινα αρπακτικά γεμίζουν την κοινωνία μας, η επόμενη γραμμή άμυνας είναι η αναγνώρισή τους. Λόγω των δυνατοτήτων τους στο καμουφλάζ και την εξαπάτηση, οι ψυχοπαθείς είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Μπορούν να ξεγελάσουν ακόμα και επαγγελματίες της ψυχικής υγείας. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο καθένας μπορεί
να εξαπατηθεί. Αν αισθάνεστε ότι είστε η εξαίρεση, το μόνο που κάνετε τον εαυτό σας πιο ευαίσθητο στην θυματοποίηση.
Αναγνώριση
Ένας ψυχοπαθής είναι σαν μια σπίθα στον καπνό. Όσο πιο γρήγορα μπορείτε να εντοπίσετε τον καπνό και σβήσετε τη χόβολη, τόσο το καλύτερο, αφού όταν το σπίτι πάρει φωτιά είναι πολύ αργά για να προλάβετε τη ζημιά και την καταστροφή. Μάθετε να εντοπίζετε τους τυπικά ψυχοπαθείς, τα γνωρίσματα του χαρακτήρα τους, και να αναγνωρίζετε τον τρόπο λειτουργίας τους.
Όπου είναι δυνατόν, κάνετε τους ελέγχους ιστορικού ή μιλήστε με την οικογένεια και τους φίλους του ύποπτου ψυχοπαθή. Οι περισσότεροι ψυχοπαθείς αφήνουν ένα μακρύ μονοπάτι καταστροφής και σπαραγμού και θα προσπαθήσουν να καλύψουν τα ίχνη τους. Η έλλειψη βασικών πληροφοριών είναι λοιπόν ύποπτη όπως ένα ιστορικό από προδοσίες. Ένα άλλο από τα θεμελιώδη ελαττώματα τους είναι η έλλειψη υπομονής και η απίστευτη ενέργεια που χρησιμοποιούν για να διατηρήσουν το προσωπείο τους. Με την πάροδο του χρόνου, οι μάσκες τους θα πέσουν. Έτσι, μία από τις καλύτερες μεθόδους για την ανίχνευση των ψυχοπαθών είναι να περιμένετε.
Μόλις εντοπίσετε κάποιον ψυχοπαθή, έχετε μόνο δύο επιλογές – ή επιτεθείτε ή να τον αποφύγετε.
Τι να μην κάνετε
Είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε ότι η ενσυναίσθηση δεν μπορεί να νικήσει την ψυχοπαθή.
Δεν μπορείτε να τον αλλάξετε, δεν μπορείτε να τον μεταρρυθμίσετε, δεν μπορείτε να βρείτε την καλοσύνη μέσα τους, δεν μπορείτε να τους δείξετε το δρόμο προς το καλό και δεν μπορείτε να τους διδάξετε την αγάπη.
Όλες αυτές οι προσεγγίσεις είναι καταδικασμένες σε αποτυχία αφού οι ψυχοπαθείς δεν μπορούν να καταλάβουν, ούτε νοιάζονται για αυτές τις έννοιες. Ενώ μπορούν να σας οδηγήσουν να πιστέψετε ότι τα πάτε καλά με αυτούς, στην πραγματικότητα, η ευαισθησία σας τους εξαγριώνει και δεν θαυμάζουν τη συμπόνια σας, αλλά σας περιφρονούν ακόμη περισσότερο. Ενώ προσπαθείτε να «καταλάβετε» τον
ψυχοπαθή, κρυφά υπολογίζουν τον καλύτερο τρόπο για να σας προκαλέσουν την πιο μεγάλη ταλαιπωρία. Πρέπει κάποιος να αναπτύξει ένα ψυχρό εξωτερικό προφίλ και να τους κρατούν σε απόσταση. Μην τους λυπάστε, μην λυπάστε γι' αυτούς, ή συμπάσχετε μαζί τους.
Η Επίθεση
Κατά κανόνα, το μόνο πράγμα που μπορεί να νικήσει έναν ψυχοπαθή είναι ένας μεγαλύτερος ψυχοπαθής. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να αισθάνεστε καμία άλλη διέξοδο από το να αντιμετωπίσετε έναν ψυχοπαθή και το πλεονέκτημα σας είναι ο φόβος τους να εκτεθούν για αυτό που είναι. Γνωρίζουν από την παιδική τους ηλικία ότι είναι διαφορετικοί από τους περισσότερους ανθρώπους. Το πλεονέκτημα τους έγκειται στο γεγονός ότι ξέρουν τι είναι και κανένας άλλος δεν το ξέρει. Εκθέτοντας ένα ψυχοπαθή μειώνει το πλεονέκτημα του και αποκαλύπτει την εσωτερική διαφθορά του για να την δουν όλοι. Ωστόσο, λίγοι άνθρωποι έχουν τη δύναμη και την ευφυΐα να το κάνουν αυτό με επιτυχία. Ενώ η στατιστική κατανομή των ιδιοφυιών και των ηλίθιων ψυχοπαθών αντικατοπτρίζει το γενικό πληθυσμό, ακόμη και ένας βλακώδης ψυχοπαθής μπορεί να ξεφύγει και να ξεγελάσει έναν εκπαιδευμένο κατήγορο.
Πριν επιχειρήσετε να εκθέσετε και να εξαλείψετε έναν ψυχοπαθή, θα πρέπει να είστε σε θέση ισχύος και θα πρέπει να επιλέξετε το χρόνο και τον τόπο. Θα πρέπει επίσης να ενημερώσετε τους ανθρώπους σας και να είναι έτοιμοι να σας υποστηρίξουν. Αυτό σημαίνει τη δημιουργία μιας οικογένειας και τους φίλους της ομάδας υποστήριξης ή / και την συμμετοχή σε μια ομάδα υποστήριξης. Σε μια οργανωτική ρύθμιση πρέπει να έχετε συναδέλφους, διευθυντές, το νομικό τμήμα και τους ανθρώπινους πόρους με την πλευρά σας, πριν κάνετε την κίνησή σας.
Ο Κινέζος στρατηγός Sun Tzu προειδοποίησε να μην επιτιθέμεθα σε έναν εχθρό που δεν έχει καμία δυνατότητα διαφυγής και επίσης, δεν είναι καλύτερο να στριμώξετε ένα ψυχοπαθή δεδομένου ότι η πάλη κατά πάσα πιθανότητα θα είναι πιο σκληρή από ό, τι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν. Αντ' αυτού, χρησιμοποιείστε την απειλή της έκθεσης για να διώξετε μακριά τον ψυχοπαθή. Η σκέψη ότι θα μπορούσαν να
εκτεθούν οποιαδήποτε στιγμή είναι ανησυχητική και οι περισσότεροι ψυχοπαθείς θα εγκαταλείψουν το σημερινό παιχνίδι και να πάνε σε αναζήτηση πιο αδαών και ευάλωτων θυμάτων.
Σε έναν οργανισμό, μπορεί να χρειαστεί να μην προσφύγετε σε ποινικές διώξεις εάν ο ψυχοπαθής απλά παραιτηθεί και δεν επιστρέψει ποτέ.
Αποφυγή
Μια ασφαλέστερη και ευκολότερη στρατηγική είναι να τον αποφύγετε. Αφού έχετε εντοπίσει κάποιον ως ψυχοπαθή, θα πρέπει να τον κόψετε ή να τον κρατήσετε μακριά και έξω από τη ζωή σας τελείως. Σε μια σχέση, μπορεί να χρειαστεί να αλλάξετε τις κλειδαριές σας, να αλλάξετε τους αριθμούς του τηλεφώνου και να μπλοκάρετε το λογαριασμό του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σας, τους τραπεζικούς λογαριασμούς, να λάβετε δικαστικά μια περιοριστική εντολή, ή να μετακομίσετε. Να είστε ενήμεροι για τις υπηρεσίες της αστυνομίας, του δίκαιου και των καταφύγιων. Πάρτε κατάρτιση αυτοάμυνας και πυροβόλων όπλων.
Συμπερασματικά, η μελέτη της ψυχοπάθειας είναι ένα σημαντικό νέο εργαλείο όχι μόνο στην πρόληψη του εγκλήματος, αλλά και στην κατανόηση της πηγής πίσω από πολλά κοινωνικά δεινά. Όσο πιο ενημερωμένοι και γνώστες είστε για το θέμα αυτό τόσο πιο ασφαλέστεροι θα είστε εσείς και η οικογένειά σας.
Επίλογος στο «Άμυνα κατά του ψυχοπαθούς»
Ο συγγραφέας δεν είναι ένας ψυχιατρος που ανήκει στο ιατρικό επάγγελμα. Αυτό το άρθρο είναι μια σύντομη επισκόπηση των βασικών σημείων από άλλους ερευνητές, μη επαγγελματίες και τα οποία προορίζονται να χρησιμοποιηθούν στη μελέτη της αυτοάμυνας και την πρόληψη του εγκλήματος.
Το πρώτο θέμα είναι το επιχείρημα ότι, επειδή ο καθένας έχει θετικά και αρνητικά σημεία, ο καθένας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένας ψυχοπαθής. Η απάντηση είναι ότι τα κίνητρα του ψυχοπαθούς είναι ποιοτικά διαφορετικά από τους κανονικούς ανθρώπους. Πολλοί άνθρωποι που ανήκουν στον μέσο όρο, μπορούν να συμπεριφέρονται άσχημα για διάφορους λόγους, όπως η φτώχεια, η άγνοια, η πίεση της ομάδας, η τοξικομανία, η συναισθηματική αναταραχή και μια σειρά από ψυχολογικές ασθένειες. Για αυτούς τους ανθρώπους, αν κάποιος αφαιρέσει αυτό που τους οδηγεί στην εγκληματική δραστηριότητα, τότε δεν θα συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο, για τον ψυχοπαθή, η εγκληματικότητα είναι η προτιμώμενη επιλογή, ανεξάρτητα από την προσωπική τους περίσταση. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι οι εγκέφαλοι των ψυχοπαθών είναι θεμελιωδώς διαφορετικοί από τους άλλους ανθρώπους. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει καμία γκρίζα ζώνη μεταξύ ψυχοπαθών και «Φυσιολογικών». Οι ψυχοπαθείς είναι διαφορετικοί.
Το δεύτερο ερώτημα που συχνά τίθεται είναι το, “Είναι οι ψυχοπαθείς κακοί”; Ο όρος «κακός» είναι ένα ηθικός/θρησκευτικός όρος και συνεπώς προβληματικός από επιστημονικής σκοπιάς. Ουσιαστικά, ναι, οι ψυχοπαθείς είναι κακοί, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι δικό τους λάθος.
Γνωρίζουμε ότι οι εγκέφαλοί τους λειτουργούν διαφορετικά και ότι αυτό μπορεί να έχει μια γενετική αιτία. Ο ψυχοπαθής ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να κάνει την επιλογή να γεννηθεί ψυχοπαθής. Ομοίως, δεν μπορεί κανείς να πει ότι ένας καρκινικός όγκος είναι «κακός», δεδομένου ότι είναι επίσης μια γενετική ανωμαλία.
Απαλλάσσοντάς τους ψυχοπαθείς της τελικής ηθικής ευθύνης, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους ανεχόμεθα στις υποθέσεις μας, όπως και έναν όγκο, αν επιτρέψουμε να συνεχιστεί, θα καταστρέψει τα πάντα γύρω του μέχρι την τελική του καταστροφή.
Το τρίτο θέμα είναι η υπόθεση ότι επειδή επισημαίνουμε ένα συγκεκριμένο τμήμα του πληθυσμού ως ανεπιθύμητο, αυτό φυσικά θα οδηγήσει σε διώξεις και τα στρατόπεδα εξόντωσης. Κάθε πρόγραμμα που θα ξεριζώνει και θα εξουδετερώνει τους ψυχοπαθείς θα ήταν καταδικασμένο από την αρχή, δεδομένου ότι οι ψυχοπαθείς θα ανατρέψουν γρήγορα ένα τέτοιο πρόγραμμα και θα το στρέψουν εναντίον των κοινών ανθρώπων, όπως το έχουν κάνει σε όλη την ιστορία. Επιπλέον, τίποτα τόσο δραματικό δεν είναι απαραίτητο δεδομένου ότι μόνο με τον εντοπισμό των ψυχοπαθών στην κοινωνία μας υπονομεύουμε τη δύναμη και το πλεονέκτημά τους. Στη συνέχεια, προκειμένου να δημιουργηθεί μια καλύτερη κοινωνία για όλους, θα πρέπει να κάνουμε μόνο τρία μικρά πράγματα. Μην τους ψηφίζετε, μην τους λατρεύετε στις εκκλησίες τους, και μην αγοράζετε τα προϊόντα τους.
Τελικές Σημειώσεις
Υπάρχουν αρκετοί διαγνωστικοί ορισμοί, όπως Ψυχοπαθής διαταραχή της προσωπικότητας, Παθολογικός ναρκισσισμός και αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας, που περιγράφουν ένα πρόσωπο που δεν έχει συνείδηση.
"Αν μπορούσα να έχω μια επιλογή για το πού να κάνω έρευνα για να βρώ ψυχοπαθείς, θα ήθελα να μελετήσω όσους ασχολούνται με το χρηματιστήριο." Robert Hare"
Οι ψυχοπαθείς, οι οποίοι αποτελούν μόνο το 3-4% του ανδρικού πληθυσμού και λιγότερο από το 1 % του γυναικείου πληθυσμού (Strauss & Lahey 1984, Davison και Neale 1994, Robins, Tipp & Przybeck 1991), πιστεύεται ότι αντιπροσωπεύουν περίπου το 20 % του πληθυσμού των φυλακών των Ηνωμένων Πολιτειών (Hare 1993) και μεταξύ 33 % και 80 % του πληθυσμού των χρόνια δραστών ( Mednick, Kirkegaard - Sorensen, Hutchings, Knop, Rosenberg & Schulsinger 1977, Hare 1980, Harpending & Sobus 1987 ).
Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο "τυπικός" διαρρήκτης ΗΠΑ εκτιμάται ότι έχει διαπράξει κατά μέσο όρο πέντε εγκλήματα ανά χρόνο προτού συλληφθεί, οι χρόνιοι παραβάτες - αυτοί που είναι πιθανότερο να είναι ψυχοπαθείς - διέπραξαν άνω των πενήντα εγκλημάτων ετησίως και μερικές φορές μέχρι και διακόσια ή τριακόσια (Blumstein & Cohen 1987). Συλλογικά, αυτά τα άτομα που πιστεύεται ότι ευθύνονται για πάνω από το 50 % όλων των εγκλημάτων στις ΗΠΑ (Loeber 1982, Mednick, Gabrielli & Hutchings 1987, Hare 1993).
Ο Δρ Hervey Cleckley μελέτησε τον «μερικώς ψυχοπαθή», όταν μίλησε για «ελλιπείς εκδηλώσεις ή προτάσεις διαταραχής» σε ψυχιάτρους, γιατρούς, επιχειρηματίες κλπ. "αλληλοσυμπληρούμενοι", ψυχοπαθείς περιγράφηκαν ως υποκλινικοί ψυχοπαθείς ή subcriminal ψυχοπαθείς από το διάσημο Δρ. Robert Hare.
Ο Hervey Cleckley (γνωστός για την από κοινού συγγραφή του The Three Faces of Eve), πρωτοπόρος στον τομέα που παρείχε την πρώτη, λεπτομερή περιγραφή του ότι ο ίδιος αποκαλέστηκε «ψυχοπαθής» (και η "μερικώς" ψυχοπαθής), έγραψε: "Παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς εμφανίζονται στην περιστασιακή παρατήρηση, ως επιτυχημένα μέλη της κοινότητας, όπως είναι σε θέσεις δικηγόρων, στελεχών, ή γιατρών . . . η πραγματική διαφορά μεταξύ αυτών και των ψυχοπαθών που συνεχώς οδηγούνται σε φυλακές ή σε ψυχιατρικά νοσοκομεία είναι ότι κρατούν μία πολύ καλύτερη και πιο συνεπή εξωτερική εμφάνιση και φαίνονται φυσιολογικοί."
Από τον τραυματισμό του, ο J.S. πληρούσε τα κριτήρια DSM-IV για αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας ( DSM - IV, 1994). Ο J.S. απέτυχε να συμμορφωθεί με τους κοινωνικούς κανόνες» και ήταν κυρίως «ευερέθιστος και επιθετικός». Τα επεισόδια του με υλικές ζημιές και βία, ήταν συχνά και προκαλούντο μετά από μικρή πρόκληση. Π.χ. μια αλλαγή στη ρουτίνα. Ήταν “απερίσκεπτος όσον αφορά την «προσωπική ασφάλεια» των άλλων. Μία φορά συνέχισε να σπρώχνει γύρω-γύρω έναν ασθενή καθηλωμένο σε αναπηρική πολυθρόνα παρά τις κραυγές τρόμου. Η «έλλειψη τύψεων» ήταν εντυπωσιακή. Ποτέ δεν εξέφρασε καμία λύπη για τις νοσοκόμες που χτύπησε. Απέτυχε να αναλάβει την ευθύνη για τις πράξεις του, δικαιολογώντας τα βίαια επεισόδια του όσον αφορά τις αποτυχίες των άλλων (π.χ. ότι ήταν πολύ αργοί). Συχνά “αποτύγχανε να προγραμματίσει το μέλλον», αφήνοντας το νοσοκομείο τακτικά για να περιπλανηθεί στο Λονδίνο “χωρίς σαφή στόχο για την περίοδο του ταξιδιού ή σαφή ιδέα για το πότε το ταξίδι του θα τερματιστεί». Έδειξε “ανικανότητα να διατηρήσει σταθερή συμπεριφορά εργασίας». Από το ατύχημα του, δεν μπορούσε να κρατήσει μια απασχόληση λόγω των διαπροσωπικών δυσκολιών του. Εν ολίγοις, ο J.S. πληρούσε τα κριτήρια για την κεκτημένη ψυχοπάθεια εκτός από το ότι δεν είχε προγενέστερη παρεκκλίνουσα συμπεριφορά. Από το: Impaired social response reversal. A case of “acquired sociopathy' R. J. R. Blair and L. Cipolotti
Brain, Vol. 123, No. 6, 1122-1141, June 2000 Oxford University Press
Η Martha Stout, στο βιβλίο της The Sociopath Next Door, προσδιορίζει αυτό που αποκαλεί το τέχνασμα της λύπησης.
Οι ψυχοπαθείς χρησιμοποιούν την λύπηση για να χειραγωγήσουν. Θα σας πείσουν να τους δώσετε άλλη μια ευκαιρία και να μην το πείτε σε κανέναν αυτό που έχουν κάνει.
1 Δρ Kent Kiehl , Psychiatry Research , το 2006 ,
Adrian Raine , D.Phil , Biological Psychiatry (Ιανουάριος 2004) και το Archives of General Psychiatry (Νοέμβριος 2003 ) ,
Ο καθηγητής Declan Murphy , Dr Michael Craig και ο Δρ Marco Catani , « Altered συνδέσεις στο δρόμο για ψυχοπάθεια», που δημοσιεύθηκε στο Molecular Psychiatry.
Robert Hare D , Craig S Neumann , « ψυχοπάθεια ως Κλινική και Εμπειρική Construct". Ετήσια αναθεώρηση των Κλινική Ψυχολογία ( 2008 )
Συνιστώμενη ανάγνωση.
The Mask of Sanity, Hervey M., Cleckley , Emily S. Cleckley; 5th edition (November 1988)
Without Conscience: The Disturbing World of the Psychopaths Among Us, Robert Hare, D. PhD, The Guilford Press; 1 edition (January 8, 1999)
Snakes in Suits: When Psychopaths Go to Work, Robert Hare, D. PhD, Harper Paperbacks (May 8, 2007)
People of the Lie: The Hope for Healing Human Evil, M. Scott Peck, Touchstone; 2nd edition (January 2, 1998)
Political Ponerology: A Science on the Nature of Evil Adjusted for Political Purposes Andrzej Lobaczewski, Laura Knight-Jadczyk Red Pill Press, Canada,1998
Bad boys, bad men: Confronting antisocial personality disorder, D. W. Black, London: Oxford University Press, 1999
