Όταν ξεκίνησε να ζωγραφίζει η Alexa Meade ούτε που μπορούσε να φανταστεί που θα την οδηγούσαν τα χρώματα τα πινέλα και οι φίλοι της. Ναι οι φίλοι της, οι πλέον κοντινοί της άνθρωποι, ήταν αυτοί που την ενέπνευσαν να συνεχίσει να ζωγραφίζει ακόμα και όταν ο καμβάς τελείωσε. Ακόμα και όταν τελείωσε ο τοίχος! οι πόρτες, το σπίτι…
Ακόμα κι όταν δεν είχε τίποτε άλλο να ζωγραφίσει η Alexa απλά συνέχισε να ζωγραφίζει. Και τότε, το πρώτο πρόσωπο που βρέθηκε μπροστά της έγινε πίνακας ζωγραφικής. Πίνακας ζωντανής ζωγραφικής. Έγινε γραφή εν ζωή! όπως η πρώτη πρώτη σύνθεση αυτής της λέξης δημιουργήθηκε ακουμπώντας την τέχνη που όλοι τόσο έχουμε αγαπήσει.
Και έτσι, επειδή ο καλλιτέχνης δε θα πάψει ποτέ να τολμά, η Alexa πήρε τα πινέλα της τα χρώματα και τους φίλους της και βγήκαν έξω στην πόλη να ζωγραφίσουν τον παράδεισο. Αυτό δε θέλουμε όλοι να κάνουμε εξάλλου;
Ο λογοτέχνης Ν.Καζαντζάκης που τόσα αριστουργήματα ζωγράφισε με τις λέξεις, μέσα από τις ιστορίες του τις μεγαλειώδεις, μας αποκάλυψε με τόσο απλό τρόπο τις δυνάμεις μας λέγοντάς μας: “Έχεις τα πινέλα, έχεις και τα χρώματα. Ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα!”
Κι αυτή είναι η επιθυμία η μεγάλη του κάθε ανθρώπου, εκείνη η μεγάλη φλόγα που κρύβεται και στην καρδιά του και θέλει να φωτίσει αλλά και να κάψει όσα συμβαίνουν στη ζωή του. Η επιθυμία είναι ο παράδεισος. όχι εκείνος εκεί από την άλλη πλευρά -έχουμε καιρό γι’ αυτόν- αλλά αυτός ο παράδεισος εδώ, πάνω στη γη, στη γειτονιά μας στον καφέ που πίνουμε μαζί.
Μεγάλη η έμπνευση και το ταλέντο της καλλιτέχνιδος που ζωγραφίζει και ενώνει ανθρώπους και περιβάλλον όχι μόνο κάτω από την έμπνευση που η τέχνη της χαρίζει αλλά και κάτω από την κόλλα και τις ανταύγειες της ομορφιάς.
