«Δεν έχω πια την υπομονή για κάποια πράγματα, όχι επειδή έχω γίνει υπερόπτης, αλλά επειδή έχω φτάσει σε ένα σημείο στην ζωή μου που δεν θέλω να σπαταλώ το χρόνο μου με πράγματα που με δυσαρεστούν και με πληγώνουν. Δεν έχω υπομονή με τον κυνισμό, την υπερβολική κριτική και τις παράλογες απαιτήσεις οποιασδήποτε μορφής. Δεν έχω καμιά διάθεση να ικανοποιώ αυτούς που δεν με συμπαθούν, να αγαπώ αυτούς που δεν με αγαπούν και να χαμογελάω σε αυτούς που δεν θέλουν να ανταποδίδουν.
Δεν θέλω να ξοδεύω ούτε λεπτό με ψεύτες και εκμεταλλευτές. Δεν θέλω να συνυπάρχω με τα προσχήματα και τα δήθεν , με την υποκρισία, την ανεντιμότητα και τον «φτωχό» έπαινο. Δεν αντέχω την επιλεκτική πολυμάθεια ούτε και την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Ούτε και συμβαδίζω με το δημοφιλές καθημερινό κουτσομπολιό. Δεν μου αρέσουν οι διαμάχες και οι συγκρίσεις. Πιστεύω σε ένα κόσμο των αντίθετων (στην διαφορετικότητα) και για αυτό αποφεύγω τους ξεροκέφαλους και όσους έχουν άκαμπτη προσωπικότητα. Στην φιλία μισώ την έλλειψη εμπιστοσύνης και την προδοσία.
Δεν τα πάω καλά με όσους δεν ξέρουν πώς να δώσουν μια λέξη ενθάρρυνσης ή ένα κομπλιμέντο. Οι υπερβολές με κουράζουν και δεν μπορώ να αποδεχτώ ανθρώπους που δεν αγαπούν τα ζώα, Και σαν επιστέγασμα δεν έχω υπομονή με αυτούς που δεν αξίζουν την υπομονή μου»
José Micard Teixeira
Πορτογάλος συγγραφέας
