Όταν είδα τον αριθμό στην οθόνη του κινητού μου, κατάλαβα αμέσως: ήταν η Νεφέλη, αυτή με τη γιόγκα. Για μια στιγμή σκέφτηκα να μην το απαντήσω. Αλλά μ’έπιασε και το πείσμα μου.
– Παρακαλώ…
– Καλησπέρα Δημήτρη, η Νεφέλη είμαι. Μπορείς να μου πεις γιατί με κατηγορείς σε τρίτους εν τη απουσία μου;
– Ποτέ δεν σε κατηγόρησα, Νεφέλη
– Δεν έλεγες στο Θωμά ότι αυτά που πιστεύω είναι αποκυήματα της φαντασίας μου;
– Το είπα, αλλά αυτό δεν είναι κατηγορία για εσένα αλλά για «αυτά που πιστεύεις»
– Θα μου κάνεις τη χάρη σε παρακαλώ να μην ξανα…
[Την έκοψα επιτόπου]
– Δεν κάνω χάρες, οπότε μη χάνεις τα λόγια σου, της είπα. Έχεις κάτι άλλο να μου πεις;
Η Νεφέλη έμεινε λίγο αποσβολωμένη με το «άδειασμα». Δεν ήθελε να κλείσει το τηλέφωνο χωρίς «μάχη».
– Η γιόγκα δεν είναι «αποκύημα φαντασίας», Δημήτρη. Είναι μέθοδος εσωτερικής αναζήτησης, και δεν μπορείς να απαγορεύσεις σε κανέναν να την μάθει, ούτε στο Θωμά. Πέρασαν οι εποχές της Ιεράς Εξέτασης, που καίγατε τους «άπιστους»…
– Κατ’αρχάς η Ορθοδοξία δεν είχε ούτε Ιερά Εξέταση, ούτε «καψίματα»: γι’αυτά, απευθύνσου στον Πάπα. ΑΛΛΑ δεν απαγόρευσα σε κανέναν να κάνει τίποτα. Αυτό έλλειπε… Δεν μπορώ να σου απαγορεύσω να χάνεις το χρόνο σου…
– Θεωρείς ότι «χάνω το χρόνο μου»; Δεν θέλεις, εσύ, να ανακαλύψεις τη «θεία ουσία» που κρύβεται μέσα σου, να απελευθερώσεις τις τεράστιες δυνάμεις σου, να ενωθείς με το «θείο»; Εξάλλου, ακόμα και ο Χριστός το είπε»: «Εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε ένα… Εγώ είμαι σε Αυτούς, κι Εσύ σ’Εμένα…». Άρα, όλοι μας έχουμε τη θεία ουσία μέσα μας. Η γιόγκα, μάς επιτρέπει να τη βρούμε ώστε να ενωθούμε με το θεό: είναι απλά μια τεχνική, κάτι σαν το δικό σας κομποσκοίνι.
Κοίτα να δεις που η Νεφέλη παίζει στα δάχτυλα το «κατά Ιωάννην». ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΝΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΤΟΣΟ ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΙ, σκέφτηκα…
Ήξερα, όμως, ότι ΕΚΕΙΝΗ τη στιγμή, ήρθε η ώρα να δώσω τη μάχη μου με τον «πειρασμό».
– Νεφέλη, έθιξες πολλά θέματα μαζί. Μου επιτρέπεις μια ερώτηση;
– Φυσικά, είπε, χαρούμενη που ήθελα να κάνω διάλογο
– Εγώ είμαι θνητός ή αθάνατος;
– Είσαι θνητός κατά το σώμα, αλλά αθάνατος ως προς τη «θεία ουσία»
– Η γιόγκα είναι πρακτική του σώματος, σωστά;
– Ναι, την οποία, όμως, μας δίδαξε ο Κρίσνα, άρα έχει θεία προέλευση
– Πολύ ωραία. Ο Κρίσνα είναι παντοδύναμος;
– Ναι, ως ενσάρκωση του Βισνού, είναι παντογνώστης, παντοδύναμος, αυτάρκης κλπ. Όπως και ο δικός σου Θεός…
– Πολύ ωραία. Έχει επιθυμίες;
– Βεβαίως, και μπορεί να τις πραγματοποιήσει όλες
– Άρα, ως «παντοδύναμος» και «επιθυμών» ΔΕΝ υπόκειται σε ΚΑΝΕΝΑΝ περιορισμό όσον αφορά τις επιθυμίες του. Σωστά;
– Σωστά
– Η γιόγκα είναι πρακτική του θνητού μου σώματος, όπως είπαμε πριν.
– Ακριβώς
– Αν την ακολουθήσω κατά γράμμα, ανακαλύπτω τη «θεία ουσία», δηλαδή το θεό;
– Φυσικά!
– Μου το εγγυάσαι, ξαναρώτησα
– 100%. Είναι ο μόνος εγγυημένος δρόμος να βρεις το θεό.
– Όμως, τότε, ο Κρίσνα ΔΕΝ είναι παντοδύναμος! της είπα
– Γιατί το λες αυτό; ρώτησε με έκπληξη
– Γιατί ΔΕΝ μπορεί να μου ΚΡΥΦΤΕΙ! Δεν έχει καμία δυνατότητα, ως «παντοδύναμος» να πει «δεν θέλω να εμφανιστώ στο θνητό Δημήτρη». Από τη στιγμή που ο Δημήτρης «ξέρει γιόγκα», τότε θα τον βρει ΟΠΟΥ κι αν κρυφτεί. Θυμάσαι, μου το εγγυήθηκες: θα τον ανακαλύψω οπωσδήποτε…
Η Νεφέλη έμεινε για λίγο αμίλητη
– Μα γιατί ο θεός να θέλει να σου κρυφτεί. Ίσα-ίσα το αντίθετο, θέλει να τον βρεις, είπε δειλά
– Ωππ… το «γιατί θέλει να μου κρυφτεί» είναι δικό του θέμα.
Όπως είπαμε πριν, ΔΕΝ υπόκειται σε ΚΑΝΕΝΑΝ περιορισμό όσον αφορά τις επιθυμίες του. Εμείς μόλις τώρα είδαμε ότι ΔΕΝ μπορεί ΠΟΤΕ να κρυφτεί από εμένα το θνητό, όσο κι αν το θελήσει, άρα δεν είναι παντοδύναμος να πραγματοποιεί τις επιθυμίες του. Αλλά έχω και μια δεύτερη ερώτηση, της είπα.
Ήταν η ώρα για το «δεύτερο» χτύπημα.
– … αν η «θεία ουσία» είναι αθάνατη και παντοδύναμη και δεν έχει περιοριορισμούς, τότε πώς γίνεται να βρίσκεται περιορισμένη μέσα στο θνητό μου σώμα; Σαν να μου λες ότι ένας άπειρος ωκεανός χωράει σε ένα μικρό κουβαδάκι
– μα, μόνο κομμάτι της θείας ουσίας είναι μέσα μας…
– τότε ως «κομμάτι» έχει περιορισμούς, δεν είναι άπειρο… και η υπόλοιπη «πετσοκομμένη» θεία ουσία είναι «λειψή», άρα περιορισμένη
– … όμως και ο Χριστός είπε ότι «θα κατοικήσει μέσα σου», ψέλισε η Νεφέλη
– Κατ’αρχάς δεν είπε «μέσα μου» αλλά «μαζί μου», Νεφέλη μου.
Για να κατοικήσει μαζί μου ο Χριστός, πρέπει πρώτα να μετανοήσω, μετά να τον αγαπήσω, και μετά να «έρθει αυτοβούλως ο ίδιος», ΟΧΙ με τη Θεία του Ουσία αλλά με τη Θεία τους αγαπητική Ενέργεια.
Ακόμα και 1000 κομποσκοίνια να κάνω, ο Θεός θα έρθει ΑΝ το θελήσει ο Ίδιος. Στη Θεία Ουσία ΔΕΝ μετέχω: ο Θεός, όταν/όποτε θέλει, Ενεργεί σ’εμένα ώστε να θεωθώ, πράγμα που σημαίνει ΟΧΙ να γίνω «θεός» κατ’Ουσία, αλλά να σχετιστώ με το Θεό αγαπητικά.
Εγώ μέσα μου ΔΕΝ έχω τη «θεία ουσία» επειδή το άπειρο ΔΕ χωράει στο πεπερασμένο. Μου επιτρέπεις όμως και μια άλλη ερώτηση;
Ήρθε η ώρα για το «τελευταίο» χτύπημα.
– Ακούω, απάντησε η Νεφέλη, που «έβραζε» μέσα της αλλά δεν μπορούσε να βρει λογικό αντεπιχείρημα
– Όταν με πήρες τηλέφωνο, ήσουν θυμωμένη, σωστά;
– Πάρα πολύ…
– Επίσης, αγαπάς αυτό που κάνεις, τη γιόγκα;
– Ναι…
– Επίσης, επέλεξες να πιστεύεις στη γιόγκα και όχι π.χ. στην Ορθοδοξία;
– Είναι δικαίωμά μου, απάντησε με στόμφο η Νεφέλη
– ΑΡΑ είσαι η Νεφέλη που, για συγκεκριμένα πράγματα, «θυμώνει, αγαπά, επιθυμεί, επιλέγει». Όπως είπαμε πριν, ΟΛΟΣ ο άνθρωπος είναι θνητός, εκτός από τη «θεία ουσία». Άρα, όταν πεθάνεις, η «υπόλοιπη Νεφέλη» δηλαδή η προσωπικότητα που θυμώνει, αγαπά, επιθυμεί, επιλέγει, ΠΕΘΑΙΝΕΙ και αυτή, έτσι δεν είναι;
– Δεν καταλαβαίνω…
– Όταν πεθάνεις, όλη σου η προσωπικότητα εξαφανίζεται οριστικά.
Μένει ΜΟΝΟ η «θεία ουσία», που είτε μετενσαρκώνεται σε ΑΛΛΗ προσωπικότητα είτε ενώνεται με το «θεό» σου. Ό,τι απ’τα δύο κι αν γίνει, η προσωπικότητα που λέγεται «Νεφέλη» μαζί με όλα όσα «αγαπά, επιθυμεί, επιλέγει», πεθαίνουν και χάνονται οριστικά. Εσένα αυτό σε ΑΝΑΠΑΥΕΙ;
– Μα… θα ενωθώ με τη θεία ουσία.
– ΟΧΙ ΕΣΥ ως Νεφέλη, απλά η «θεία ουσία» που είναι μέσα σου θα «χυθεί» στο «θείο ωκεανό» και θα χαθεί. Η προσωπικότητά της Νεφέλης δεν ενώνεται με το «θεό» σου: εξαφανίζεται.
Ως Νεφέλη που «θυμώνει, αγαπά, επιθυμεί, επιλέγει», σε αναπαύει αυτό;
Η Νεφέλη δεν απάντησε για αρκετά δευτερόλεπτα. Έψαχνε τρόπο να ξεφύγει.
– Ως Νεφέλη, δεν έχει σημασία τί με αναπαύει, είπε τελικά
– Κοίτα… δεν προσπαθώ να σε πείσω για τίποτα, της είπα. Αλλά ο «δικός μου» Χριστός, έχει δώσει απαντήσεις σε όλα αυτά, όχι για να ΠΕΙΣΕΙ αλλά για να ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ανθρώπους. Είναι ωραίο που «ψάχνεσαι». Ακολουθείς όμως ένα δρόμο χωρίς ανάπαυση, άρα χωρίς διέξοδο.
– Θα πρέπει να μιλήσω με το γιόγκι μου, και να τα πούμε ξανά, είπε η Νεφέλη βιαστικά
– Μίλα με όποιον θες, αλλά ΔΕΝ θέλω να τα ξαναπούμε για τη γιόγκα. Μπορούμε, όμως, να κάνουμε κάτι άλλο. Στην Ενορία που συχνάζω, είναι κάποιος που παλιά έκανε γιόγκα για χρόνια. Τώρα είναι Ορθόδοξος. Αν θέλεις, έλα να τον βρούμε εκεί, μετά τη Θ.Λειτουργία. Σερβίρουν και φαγητά και καφέ για όλους.
– Θα το σκεφτώ, ήταν η απάντηση…
