Είναι αλήθεια τόσο δύσκολη η άρθρωση του «σ’ αγαπώ» (ειδικά αν δεν μπορείς να πεις το «ρο»

Τα όνειρα που βράζουν σε χύτρες ταχύτητας μένουν ωμά, κίτρινα και θορυβώδη… 

Μετά την εκτέλεση της ερωτικής συνταγής μόνο η ψευδαίσθηση επιβιώνει τελικά και η ελαφρότητα που λικνίζει το λυγερό μίσχο του μαδημένου χρυσάνθεμου… 

Πώς να χωρέσεις μια μικρή ηδονή σ’ ένα μεγάλο κουτί; 

Πώς να χωρέσεις μια μεγάλη ηδονή σ’ ένα μικρό κουτί; 

Εξαρτάται από το πώς την προτιμάς: 

ξεχειλωμένη ή σφηνωμένη! 

Η ανισόρροπη κατανομή για τον έρωτα που δε θα έρθει: 

μια ξανθιά χαίτη, ένας θεόρατος πισινός, δυο γόβες στιλέτο! 

Στην επόμενη αναμέτρηση οπλίσου με θάρρος. 

Μπορείς κι εσύ να εκπαιδεύσεις μια τίγρη- μπαλαρίνα… 

Εμπρός, λοιπόν, καλοί μου τεχνοκράτες, βοηθείστε τους αγαπημένους σας ποιητές να τετραγωνίσουνε μια λίμνη. 

Στην καταμέτρηση χάνεται το νεογέννητον Ποίημα ως γόνος πλαγκτόν. 

Ανυπεράσπιστη παραδίνεται πάλι της ερωτικής ιστορίας η Σιωπή! 

Η Σιωπή σε μια τοξικού φιλιού συνέχεια… 

Αυτά κι άλλα πολλά γράφει για τη Σιωπή του Έρωτα η Έλσα Κορνέτη και τα στενά περιθώρια του ορίζει στο απάνθισμα ορισμών και στίχων που ακολουθεί 

π.χ. ΜΙΚΡΟΒΙΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ: 

το αντικείμενο του πόθου οφείλει να μην παραμελεί τον εαυτό του. 

Κυκλοφορεί αόρατο, βοηθείστε με παρακαλώ να διορθώσω ό,τι δεν είναι σωστό στον έρωτα ή μήπως ό,τι είναι σωστό; 

ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ: 

Προσοχή οι θύρες κλείνουν αυτόματα προς τα μέσα. 

Η ΑΔΕΙΑ ΚΑΡΔΙΑ: 

Προσοχή στο διάκενο… 

Ασφαλής αισθάνεσαι μόνον όταν χωράς να περάσεις από το μάτι της βελόνας για να βγεις σ’ ένα λιβάδι χαμομήλια! 

Νιαουρίζει, γρυλίζει! 

Φοράει ένα κίτρινο καπέλο και κοιμάται! 

Τι είναι; 

Το ποίημα που όταν αποφάσισες να γράψεις ξυπνάει και βρυχάται… 

Μπορούμε πάντα να ανταλλάσσουμε ποιήματα με θέμα τις γαμήλιες δυστυχίες μας και να παραμένουμε «αυθεντικοί άνθρωποι» με «αυθεντικά κίτρινα ασιθήματα». 

Κίτρινη προσποίηση!

 (Elmer Bischolft figurative art)

4 φύλλα και 3 πέταλα

με την αιώρηση
του Alexander Calder

Θα ήθελα
Να γίνω
Εσύ

Μια ευθεία γραμμή
Ούτε καμπύλη
Ούτε τεθλασμένη

Σε αυτό το δείπνο
κάλεσες
όλες τις επίπεδες στιγμές
για να σε κλείσουν επιτέλους
μέσα στη συζυγική παρένθεση

Δεν θέλεις άλλη περιστροφή
της σκοτεινής μπαλαρίνας
προτιμάς να μείνεις
μισή μπαλαρίνα
κατά προτίμηση
σε πίνακα του Degas

Η άνιση πάλη
με το δαίμονα της αναλογίας,
όταν με σκαρπέλα
4 φύλλα και 3 πέταλα
παλεύεις
να μειώσεις
την προεξοχή της μύτης

Την πληρώνεις την νοικοκυροσύνη σου
για να είναι απούσα.
Όπως πληρώνεις και τον ελεύθερο χρόνο σου
για να είναι παρών.
Όπως πληρώνεις και τα αφελή όνειρά σου
Ακριβά .

Λατρεύεις τη λοξοδρόμηση.
Ασχολείσαι με οτιδήποτε άλλο
εκτός από το πρόβλημα.
Έτσι δεν το λύνεις, αλλά το συντηρείς.
Αφού το ξέρεις οι πορείες είναι προδιαγραμμένες,
όπως οι ρίγες στο πουκάμισο που φοράς.

Είναι αλήθεια τόσο δύσκολη
η άρθρωση του σ’ αγαπώ
ειδικά όταν δεν μπορείς
να πεις το ρο .

Μόνον ο ήλιος στέκεται σιωπηλός συνεργός
στην ερωτική συνομωσία.
Νιώθεις να σε παρακολουθούν.
Πίσω από τις πυκνές φυλλωσιές των παθιασμένων συνειρμών
κρύβονται οι υποκριτικοί καθωσπρεπισμοί
όλα τα ζευγάρια μάτια
που ορμούν να κατασπαράξουν τις μικρές σου αλήθειες.
Και καθώς η ανησυχία οδηγεί στην τελική έκρηξη
η παρόρμηση παραμονεύει χαιρέκακα να δει
την αυτοκαταστροφή να θριαμβεύει.

Ως γνήσιο πειθήνιο όν
με βήμα υπνωτισμένου αερικού
ακολουθούσες μια ζωή το σκοπό
του μαγικού αυλού.
Περνούσες
αόρατη
απαρατήρητη
φιγούρα αλαφροΐσκιωτη
στεφανωμένη με τις περισπωμένες
αλυσιδωτών ψευδαισθήσεων.

Γιατί επιμένεις να σκαλίζεις;
Οι ανασκαφές σου στις μαθητικές μνήμες
δεν θα φέρουν στο φως τίποτα άλλο
παρά μόνον την εξάρθρωση της τάξης
το τετράγωνο της υποτείνουσας
και τη ρίζα του 144.

Ψιχαλίζει.
Το κίτρινο φλας
αυτάρεσκα βουίζει
την υγρή του αντανάκλαση
σε σώματα ανέραστα.

H γυναίκα με το κίτρινο κολιέ

Η Φρανσουάζ ήταν τόσο όμορφη
φορώντας μόνον το κίτρινο κολιέ
όταν τη ζωγράφιζε
ο Πικάσσο.

Το κίτρινο πορτραίτο

Τα γυμνά του Νοnda
«είναι άσεμνα» είπαν.
Όμως «η γυναίκα σε κίτρινο φόντο»
δίδαξε στο κίτρινο
πώς μπορεί να γίνει
το πιο ερωτικό χρώμα.

Οι πεταλούδες του Νταλί

Το μυαλό του Νταλί ήταν άτακτο.
Σε μια σκοτεινή
διαταραγμένη
και άγνωστη πτυχή του
φτερούγιζαν κίτρινες πεταλούδες.

COMPLEXITY 

Dear incomprehension
It’s thanks to you
I’ll be myself at the end.

Samuel Beckett

Όταν ήσουν μικρή κυνηγούσες πεταλούδες,
σου θύμισε μια ηλικιωμένη θεία.
Τώρα πια μόνον οι περιστασιακοί πόθοι
πετούν γύρω σου
και δεν είναι καν έγχρωμοι.

Στο κολιέ τα αληθινά μαργαριτάρια κροταλίζουν
τις καλοκαιρινές σου επιθυμίες σε συμπύκνωση.
Όταν έσπασε ο κρίκος χύθηκαν στο πάτωμα.
Για άλλη μια φορά δεν πρόλαβαν να λάμψουν.

Κοιτάς βαθιά στα μάτια
και εκλιπαρείς για επιβράβευση και αποδοχή.
Πότε επιτέλους θα παραδεχτείς ότι μεγάλωσες.
Το κλάμα σου δεν πείθει κανέναν ακροατή
γιατί απλούστατα ακροατήριο πλέον δεν υπάρχει.
Όμως τα ντουβάρια δεν παραλείπουν
να σου επιστρέφουν
με κάθε υπευθυνότητα
πνιχτό τον αντίλαλο σου.

Ήταν ανυποψίαστοι όταν συναντήθηκαν
ο κύριος Simplicity και η κυρία Complexity.
Πορεύτηκαν σε μια επίπεδη διαδρομή,
όπου ο κύριος Simplicity
δεν καταλάβαινε την κυρία Complexity
και η κυρία Complexity υπέφερε
από τον αγαθό και προβλέψιμο κύριο Simplicity.

ΠΕΡΙ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΟΣ

Το αραχνοΰφαντο πλάσμα της ηδονής
Τόσο ελαφρύ
Μόνο η καρδιά του 
αθόρυβα
καλπάζει

Το κοινό στοιχείο
που ποτέ δεν μοιράστηκαν:
Ήταν τόσο ελαφρύς με τις γυναίκες
Ήταν τόσο ελαφριά με τους άντρες

Η ελαφρότητα
Το κοινό στοιχείο
Που μοιράζονται:
Οι ελεύθεροι εραστές 
και τα αιωρούμενα σωματίδια

Συνήθισες πια
να σέρνεις πίσω σου 
την ελαφρότητα μιας βαριάς ψυχής 
και μια καμένη μνήμη

Μη φοβάσαι

Μόνο κράτα την αναπνοή σου 
πριν βουτήξεις

Στον έρωτα 
η βαρύτητά σου 
είναι 
επινοημένη

Έχεις αναρωτηθεί 
πόσο ζυγίζουν 
τα λάθη με τα πάθη;
Πόσο ελαφρύτερα θα ήταν
τα πάθη χωρίς τα λάθη;

Η ελαφρότητα της αδυναμίας
Η αδυναμία της ελαφρότητας
Αγαπημένες κόρες του Έρωτα

Η ελαφρότητα του εγώ 
καταγράφεται
στο αμελητέο βάρος
του απείρου

Όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε
Το πορτρέτο Σου 
σχεδιάστηκε με μολύβι 
και η σβηστήρα Του
ήταν πολύ ισχυρή

Στο νεκροταφείο 
Των ανεκπλήρωτων ερώτων
Το χώμα είναι ελαφρύ

Όταν υπνωτισμένη σέρνεται
η πατούσα του Θεού
στο ουράνιο ταβάνι
το σώμα ελαφραίνει
και η ψυχή 
ολοένα ολισθαίνει

Κάθε φορά που η λιβελούλα κοιτά
ένα νούφαρο ν' ανοίγει
στα τυρκουάζ μάτια της 
πεταρίζουν όλοι οι 
ανεπιθύμητοι μνηστήρες

Ήσουν το κοριτσάκι 
με το μαγικό ραβδί 
Κτυπούσες το φύλλωμα τ' Ουρανού
για να πέσουν στην αγκαλιά σου
όλα τα ώριμα αστέρια

Μετά την εκτέλεση 
της ερωτικής συνταγής
μόνο η ψευδαίσθηση 
επιβιώνει τελικά 
και η ελαφρότητα 
που λικνίζει 
το λυγερό μίσχο 
του μαδημένου χρυσάνθεμου

Η σοβαρότητα έφυγε
Η σοβαροφάνεια έμεινε

Στο είχα πει
Οι νυχτερίδες θα ξανάρθουν
Πάντα
            ξανάρχονται

  

ΘΕΜΑ ΜΕΓΕΘΟΥΣ

Πώς να χωρέσεις 
μια μικρή ηδονή
σ' ένα μεγάλο κουτί;

Πώς να χωρέσεις 
μια μεγάλη ηδονή
σ' ένα μικρό κουτί;

Εξαρτάται 
από το πώς την προτιμάς:
ξεχειλωμένη
ή σφηνωμένη

Η ανισόρροπη κατανομή 
για τον έρωτα 
που δε θα έρθει:
μια ξανθιά χαίτη
ένας θεόρατος πισινός
δύο γόβες στιλέτο

τότε μια μικροσκοπική μπάλα 
αιμόφυρτη κατρακύλησε
στα πόδια
της γυναικολογικής καρέκλας... 
Νεκρά κύτταρα
ενός έρωτα μεγάλου
που αβοήθητος αφέθηκε
να ξεψυχήσει

-«και ποιος σας είπε κύριε
ότι δεν κλέβω κι εγώ τον έρωτά σας 
αυτή τη στιγμή»;

Στην επόμενη γενναία αναμέτρηση 
Οπλίσου με θάρρος 
Μπορείς κι εσύ
Να εκπαιδεύσεις 
Μια τίγρη - μπαλαρίνα

Ο νάρκισσος Αυτοκράτορας 
Ψάχνει πάντα να βρει
Πειθήνιους υπηκόους 
Κοιτώντας από την κλειδαρότρυπα
Του όμικρον ή του μηδενός ;

Ο ακρογωνιαίος λίθος 
Ο πομπώδης χαρακτηρισμός 
Για μια πέτρα

Άνθρωπος και φάλαινα
Το κτήνος και το κτήνος

Χαρίστε στα παιδιά σας 
Πονηρούς γονείς 
Η προσφορά 
Είναι γένους ουδέτερου

Οι άντρες 
Φοβούνται το αίμα και την αιμορραγία 
Λατρεύουν τη σπηλιά, το ρόπαλο και το κυνήγι
Όταν ποθούν

Εμπρός λοιπόν καλοί μου τεχνοκράτες
Βοηθείστε τους αγαπημένους σας ποιητές 
Να τετραγωνίσουνε μια λίμνη

Πόσο εύκολα 
Κυρίως πόσο γρήγορα 
Γίνεσαι ό,τι δεν είσαι

Στην καταμέτρηση χάνεται 
Το νεογέννητο ποίημα 
Ως γόνος πλαγκτόν

Ανυπεράσπιστη 
Παραδίδεται πάλι 
Της ερωτικής ιστορίας 
Η σιωπή 
Σε μια τοξικού φιλιού 
Συνέχεια

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΑΡΑΦΟΡΑΣ

To φρέσκο πάθος
λίγο πριν το στύψεις 
Ολοστρόγγυλο
Ζουμερό κι ανυπολόγιστο
σε χυμών απώλειες

Στην εντατική των σχέσεων
αιώνια νοσηλεύεται 
ως επείγον περιστατικό
η ερωτική νόσος

Στους γάμους της φωτιάς και του νερού
υπερισχύει η ακρότητα που
ταλαντεύεται ανάμεσα στην 
αταξία της Κόλασης και 
τη διαταραχή του Παραδείσου

Κι όμως 
όταν αφήνεις 
το σώμα σου
ακυβέρνητο 
στην τρικυμία
και το μυαλό σου
αιχμάλωτο στο φάρο
το πάθος 
μια απόφαση συνειδητή 
παραμένει

Η ερωτική αναμέτρηση 
σε οδηγεί σε άλλη μια πετυχημένη 
απόπειρα θραύσης κρυστάλλων
Δεν μπορείς πια ν' ακυρώσεις
τα σημάδια από τα θρύψαλα 
Καρφώνονται επάνω σου
Μεταμορφώνονται 
σε ζωηρά λεπιδόπτερα

Όταν η μυστηριώδης δύναμη
της μοιραίας έλξης χτυπά 
Το πτερύγιο
του καρχαρία
από ευσπλαχνία
σε προσπερνά 

Το προτελευταίο πάθος
είναι σαν το προτελευταίο λάθος
δίνει την ευκαιρία 
για άλλη μια τελευταία φορά

Μην ανησυχείς.
Το πάθος στον έρωτα
πρώτα
με τίμια μέσα 
σε διαφθείρει

Αφού σε σφυροκόπησε
καλά καλά
σε πέταξε αναίσθητο
στο ξέφωτο του δάσους
Σηκώνεσαι
συνηθισμένος
χαμένος
ατελής
Το πάθος  
ως ρομαντικός τεχνοκράτης 
αναλώνεται σε
παραλήρημα εξευγενισμένο 
και μεθοδικό
Στο τέλος
φτύνει 
με ανακούφιση 
το κουκούτσι της καρδιάς 
σε τασάκι
χρώματος ροζ

Θα πρέπει να διάβασες 
λάθος τις προσευχές
Όταν ακροβατώντας ανάμεσα 
στον Ουρανό και την Κόλαση 
Τον επικαλέστηκες
ο Θεός των Πνευμάτων 
παρουσιάστηκε

Στη ματαιότητα 
του άψυχου έρωτα 
τα σώματα 
με βαναυσότητα
δονούνται 
στο ρυθμό της πορνογραφίας

Μετά την τριβή των σωμάτων
Το στοίχημα σε μια σχέση πάθους -
Να βγεις ανέπαφος 
από τις φλόγες
για να διακηρύξεις 
και πάλι την ύπαρξη σου

παραφοράς επίλογος

Όταν το πάθος της υπερβολής
σε κυριεύει
το ημερολόγιο παραφοράς
γίνεται ημερολόγιο σάρκας
Με ακαριαία κίνηση φακού
το μάτι συλλαμβάνει
ό,τι ποτέ δεν υπήρξε

[ΠΗΓΗ: Έλσα Κορνέτη: Γεννήθηκε στο Μόναχο το 1969.

Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Θεσσαλονίκης και στο Trier Γερμανίας. Βραβεύτηκε σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος (1986) της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Ποιητικές συλλογές: «Στη σπείρα του κοχλία» εκδ. Μαλλιάρη, Θεσσαλονίκη 2007, «Η αιώνια κουτσουλιά» έκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2007, «Ένα μπουκέτο ξεροκάκαλα», εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2009, «Κονσέρβα Μαργαριτάρι», εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2011, «Ο λαίμαργος αυτοκράτορας κι ένα ασήμαντο πουλί» εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη 2012, «Ο επαναστατικός κύριος Γκιούλιβερ» εκδ. Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη 2013, «Ημερολόγιο Φιλοσοφικής Ήττας», σκέψεις και αφορισμοί για κάθε μελλοντική ποίηση, εκδ. Κουκούτσι, Αθήνα 2013, Κανονικοί Άνθρωποι με λοφίο και μια παρδαλή ουρά , Γαβριηλίδης 2014, Αγγελόπτερα, Μελάνι 2016)

via