Β Κορ. θ' 1-15
| Η συνεισφορά για τους αγίους | |
| 1 Περὶ μὲν γὰρ τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους περισσὸν μοί ἐστι τὸ γράφειν ὑμῖν· 2 οἶδα γὰρ τὴν προθυμίαν ὑμῶν ἣν ὑπὲρ ἡμῶν καυχῶμαι Μακεδόσιν, ὅτι ᾿Αχαΐα παρεσκεύασται ἀπὸ πέρυσι· καὶ ὁ ἐξ ὑμῶν ζῆλος ἠρέθισε τοὺς πλείονας. 3 ἔπεμψα δὲ τοὺς ἀδελφούς, ἵνα μὴ τὸ καύχημα ἡμῶν τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κενωθῇ ἐν τῷ μέρει τούτῳ, ἵνα, καθὼς ἔλεγον, παρεσκευασμένοι ἦτε, 4 μήπως ἐὰν ἔλθωσι σὺν ἐμοὶ Μακεδόνες καὶ εὕρωσιν ὑμᾶς ἀπαρασκευάστους, καταισχυνθῶμεν ἡμεῖς, ἵνα μὴ λέγωμεν ὑμεῖς, ἐν τῇ ὑποστάσει ταύτῃ τῆς καυχήσεως. 5 ἀναγκαῖον οὖν ἡγησάμην παρακαλέσαι τοὺς ἀδελφοὺς ἵνα προέλθωσιν εἰς ὑμᾶς καὶ προκαταρτίσωσι τὴν προκατηγγελμένην εὐλογίαν ὑμῶν, ταύτην ἑτοίμην εἶναι, οὕτως ὡς εὐλογίαν καὶ μὴ ὡς πλεονεξίαν. 6 Τοῦτο δέ, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει. 7 ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδία, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός. 8 δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, 9 καθὼς γέγραπται· ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα. 10 ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσαι καὶ πληθύναι τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσαι τὰ γενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν· 11 ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα, ἥτις κατεργάζεται δι᾿ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ· 12 ὅτι ἡ διακονία τῆς λειτουργίας ταύτης οὐ μόνον ἐστὶ προσαναπληροῦσα τὰ ὑστερήματα τῶν ἁγίων, ἀλλὰ καὶ περισσεύουσα διὰ πολλῶν εὐχαριστιῶν τῷ Θεῷ· 13 διὰ τῆς δοκιμῆς τῆς διακονίας ταύτης δοξάζοντες τὸν Θεὸν ἐπὶ τῇ ὑποταγῇ τῆς ὁμολογίας ὑμῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ ἁπλότητι τῆς κοινωνίας εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς πάντας, 14 καὶ αὐτῶν δεήσει ὑπὲρ ὑμῶν, ἐπιποθούντων ὑμᾶς διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐφ᾿ ὑμῖν. 15 χάρις δὲ τῷ Θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ. | 1 Γιατί, βέβαια, σχετικά με τη διακονία της συνεισφοράς που είναι για τους αγίους περιττό μου είναι να σας γράφω. 2 Γιατί ξέρω την προθυμία σας για την οποία καυχιέμαι για σας στους Μακεδόνες, ότι η Αχαΐα έχει προετοιμαστεί από πέρυσι, και ο ζήλος σας ερέθισε τους περισσότερους. 3 Έστειλα λοιπόν τους αδελφούς, για να μην κενωθεί το καύχημά μας που έγινε για σας σ’ αυτό το σημείο, ώστε, καθώς έλεγα, να είστε προετοιμασμένοι. 4 Μήπως, αν έρθουν μαζί μου Μακεδόνες και σας βρουν απροετοίμαστους, καταντροπιαστούμε εμείς, για να μη λέω εσείς, στην υπόθεση αυτή. 5 Θεώρησα, λοιπόν, αναγκαίο να παρακαλέσω τους αδελφούς να έρθουν σ’ εσάς πρωτύτερα και να προετοιμάσουν την ευεργεσία σας που έχετε προϋποσχεθεί, ώστε αυτή να είναι έτοιμη, έτσι που να είναι ως ευεργεσία και όχι ως πλεονεξία σε βάρος σας. 6 Και τούτο να ξέρετε: αυτός που σπέρνει φειδωλά, φειδωλά και θα θερίσει. και αυτός που σπέρνει άφθονα, άφθονα και θα θερίσει. 7 Καθένας ας δώσει καθώς έχει προτιμήσει στην καρδιά του, όχι από λύπη ή από ανάγκη. γιατί τον ιλαρό δότη αγαπά ο Θεός. 8 Και είναι δυνατός ο Θεός κάθε χάρη να την κάνει να περισσέψει σ’ εσάς, ώστε σε καθετί, πάντοτε έχοντας κάθε αυτάρκεια, να περισσεύετε σε κάθε έργο αγαθό 9 καθώς είναι γραμμένο: Σκόρπισε, έδωσε στους φτωχούς, η δικαιοσύνη του μένει στον αιώνα. 10 Και εκείνος που χορηγεί άφθονα σπόρο στο σπορέα και άρτο για τροφή θα χορηγήσει και θα πληθύνει το σπόρο σας, και θα αυξήσει τους καρπούς της αγαθοεργίας σας, 11 ώστε να πλουτίζετε σε καθετί για να πράττετε κάθε γενναιοδωρία, η οποία κατεργάζεται διαμέσου μας ευχαριστία στο Θεό. 12 Γιατί η διακονία αυτής της υπηρεσίας όχι μόνο συμπληρώνει τα υστερήματα των αγίων, αλλά και φέρνει περίσσευμα με πολλές ευχαριστίες στο Θεό. 13 Ώστε διαμέσου της δοκιμής αυτής της διακονίας να δοξάζουν το Θεό για την υποταγή που ομολογείτε στο ευαγγέλιο του Χριστού και για τη γενναιοδωρία της συμμετοχής σας στις ανάγκες που υπάρχουν σ’ αυτούς και σε όλους, 14 και ώστε στη δέησή τους για σας να σας ποθούν πολύ για την υπερβολική χάρη του Θεού που είναι πάνω σας. 15 Ευχαριστώ το Θεό για την ανεκδιήγητη δωρεά του. |
