Εβρ. β' 1-18
| Η μεγάλη σωτηρία | |
| 1 Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν. 2 εἰ γὰρ ὁ δι' ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, 3 πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη, 4 συνεπιμαρτυροῦντος τοῦ Θεοῦ σημείοις τε καὶ τέρασι καὶ ποικίλαις δυνάμεσι καὶ Πνεύματος ῾Αγίου μερισμοῖς κατὰ τὴν αὐτοῦ θέλησιν. | 1 Γι’ αυτό πρέπει περισσότερο εμείς να προσέχουμε σ’ αυτά που ακούσαμε, μήπως παρασυρθούμε. 2 Γιατί, αν ο λόγος που κηρύχτηκε μέσω αγγέλων επιβεβαιώθηκε και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη μισθαποδοσία, 3 πώς εμείς θα ξεφύγουμε αν αμελήσουμε τόσο μεγάλη σωτηρία; Η οποία, αφού άρχισε να κηρύττεται μέσω του Κυρίου, βεβαιώθηκε σ’ εμάς από εκείνους που άκουσαν, 4 επικυρώνοντας συγχρόνως με τη μαρτυρία του ο Θεός, με σημεία και με τέρατα και με ποικίλες υπερφυσικές δυνάμεις και με μερισμούς εκδηλώσεων Πνεύματος Αγίου κατά τη θέλησή του. |
| Ο αρχηγός της σωτηρίας μας | |
| 5 Οὐ γὰρ ἀγγέλοις ὑπέταξε τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν, περὶ ἧς λαλοῦμεν, 6 διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων· τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ, ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν; 7 ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ' ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν, 8 πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ· ἐν γὰρ τῷ ὑποτάξαι αὐτῷ τὰ πάντα οὐδὲν ἀφῆκεν αὐτῷ ἀνυπότακτον. νῦν δὲ οὔπω ὁρῶμεν αὐτῷ τὰ πάντα ὑποτεταγμένα· 9 τὸν δὲ βραχύ τι παρ' ἀγγέλους ἠλαττωμένον βλέπομεν ᾿Ιησοῦν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον, ὅπως χάριτι Θεοῦ ὑπὲρ παντὸς γεύσηται θανάτου. 10 ἔπρεπε γὰρ αὐτῷ, δι' ὃν τὰ πάντα καὶ δι' οὗ τὰ πάντα, πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντα, τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ παθημάτων τελειῶσαι. 11 ὅ τε γὰρ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· δι' ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν, 12 λέγων· ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε· 13 καὶ πάλιν· ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπ' αὐτῷ· καὶ πάλιν· ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός. 14 ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκε σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ' ἔστι τὸν διάβολον, 15 καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας. 16 οὐ γὰρ δήπου ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται, ἀλλὰ σπέρματος ᾿Αβραὰμ ἐπιλαμβάνεται. 17 ὅθεν ὤφειλε κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. 18 ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι. | 5 Γιατί δεν υπέταξε σε αγγέλους την οικουμένη τη μελλοντική, για την οποία μιλούμε. 6 Και κάποιος διαβεβαίωσε κάπου, λέγοντας: Τι είναι ο άνθρωπος ώστε να τον θυμάσαι ή ο γιος του ανθρώπου ώστε να τον επισκέφτεσαι; 7 Τον ελάττωσες λίγο πιο κάτω από τους αγγέλους, με δόξα και τιμή τον στεφάνωσες, και τον κατάστησες κυρίαρχο πάνω στα έργα των χεριών σου . 8 Τα πάντα υπέταξες κάτω από τα πόδια του. Γιατί, με το να υποτάξει σ’ αυτόν τα πάντα, τίποτα δεν άφησε σ’ αυτόν ανυπότακτο. Τώρα, όμως, δε βλέπουμε ακόμα σ’ αυτόν τα πάντα υποταγμένα. 9 Αλλά βλέπουμε τον Ιησού, που ήταν ελαττωμένος λίγο πιο κάτω από τους αγγέλους, για να γευτεί θάνατο για καθέναν με τη χάρη του Θεού, εξαιτίας του παθήματος του θανάτου, να είναι στεφανωμένος με δόξα και τιμή. 10 Γιατί έπρεπε Αυτός, για τον οποίο τα πάντα και μέσω του οποίου τα πάντα υπάρχουν, να καθιερώσει ως ιερέα διαμέσου των παθημάτων τον αρχηγό της σωτηρίας τους, για να οδηγήσει πολλούς γιους στη δόξα. 11 Επειδή και αυτός που αγιάζει και εκείνοι που αγιάζονται προέρχονται από Έναν όλοι. Γι’ αυτόν το λόγο δεν ντρέπεται να τους καλεί αδελφούς, 12 λέγοντας: Θα αναγγείλω το όνομά σου στους αδελφούς μου, στο μέσο εκκλησίας θα σε υμνήσω. 13 Και πάλι: Εγώ θα έχω πεποίθηση σε Αυτόν. Και πάλι: Ιδού εγώ και τα παιδιά που μου έδωσε ο Θεός. 14 Επειδή, λοιπόν, τα παιδιά έχουν συμμετάσχει σε αίμα και σάρκα, και αυτός παραπλήσια μετείχε από τα ίδια, ώστε μέσω του θανάτου να καταργήσει αυτόν που έχει την εξουσία του θανάτου, τουτέστι το Διάβολο, 15 και να απαλλάξει αυτούς, όσοι από το φόβο του θανάτου ήταν διαπαντός στη ζωή τους υποδουλωμένοι. 16 Γιατί αναμφίβολα δε βοηθάει αγγέλους, αλλά απογόνους του Αβραάμ βοηθάει. 17 Συνεπώς, όφειλε σε όλα να ομοιωθεί με τους αδελφούς του, για να γίνει ελεήμονας και πιστός αρχιερέας στα πράγματα που αφορούν το Θεό, με σκοπό να εξιλεώνει τις αμαρτίες του λαού. 18 Γιατί, σε ό,τι έχει πάθει ο ίδιος όταν πειράχτηκε, δύναται να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται. |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
