Μπορείς να χωρίσεις την ανθρωπότητα σε ανθρώπους του πνεύματος και σε ανθρώπους της ύλης. Κανένας όμως δεν έχει ασχοληθεί με το να κοιτάξει την πραγματικότητα του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος είναι και τα δύο μαζί.
Δεν είναι ούτε μόνο πνευματικότητα – δεν είναι μόνο συνειδητότητα- και δεν είναι μόνο ύλη.
Υπάρχει μια τρομερή αρμονία ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα.
Μπορεί η ύλη και το πνεύμα να μην είναι δύο διαφορετικά πράγματα, αλλά απλώς δύο όψεις της ίδιας πραγματικότητας.
Η ύλη είναι το εξωτερικό μέρος της συνειδητότητας και η συνειδητότητα είναι το εσωτερικό μέρος της ύλης.
Στο παρελθόν όμως, δεν υπήρξε ούτε ένας φιλόσοφος, σοφός ή θρησκευτικός μύστης που να διακήρυξε αυτή την ενότητα. Όλοι ήταν υπέρ του διχασμένου ανθρώπου, ονομάζοντας την μία πλευρά αληθινή και την άλλη αυταπάτη. Αυτό έχει δημιουργήσει μία ατμόσφαιρα σχιζοφρένειας σε ολόκληρη τη γη.
Δεν μπορείς να ζεις μόνο ως σώμα. Αυτό εννοεί ο Ιησούς όταν λέει: “Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνο με ψωμί.” Δεν μπορείς να ζήσεις ούτε χωρίς ψωμί. Έχεις δύο διαστάσεις στο είναι σου και πρέπει να εκπληρωθούν και οι δύο διαστάσεις, να τους δοθούν ίσες ευκαιρίες ανάπτυξης. Το παρελθόν όμως ήταν είτε υπέρ του ενός είτε υπέρ του άλλου.
Ο άνθρωπος δεν έχει γίνει αποδεκτός ως ολότητα. Αυτό έχει προκαλέσει δυστυχία, οδύνη και τρομακτικό σκοτάδι – μια νύχτα, που έχει διαρκέσει χιλιάδες χρόνια, που δεν φαίνεται να έχει τέλος.
Αν ακούς το σώμα, κατηγορείς τον εαυτό σου.
Αν δεν ακούς το σώμα, υποφέρεις – είσαι πεινασμένος, είσαι διχασμένος, είσαι φτωχός.
Αν ακούς μόνο τη συνειδητότητα, η ανάπτυξή σου θα είναι μονομερής. Η συνειδητότητά σου θα μεγαλώνει, το σώμα σου όμως θα συρρικνώνεται και η ισορροπία θα χαθεί. Και στην ισορροπία βρίσκεται η υγεία, στην ισορροπία βρίσκεται η ολότητά, στην ισορροπία βρίσκεται η χαρά, το τραγούδι, ο χορός.
Η Δύση έχει διαλέξει να ακούει το σώμα κι έχει γίνει εντελώς κουφή σε ό,τι αφορά την πραγματικότητα της συνειδητότητας.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι σπουδαία Επιστήμη, σπουδαία τεχνολογία, μια πλούσια κονωνία, σε ό,τι αφορά τον πλούτο των εγκόσμιων αγαθών. Και μέσα σε όλη αυτή την αφθονία, ένας φτωχός άνθρωπος, χωρίς ψυχή, εντελώς χαμένος, που δεν γνωρίζει ποιος είναι, που δεν γνωρίζει γιατί υπάρχει, που αισθάνεται σχεδόν τυχαίος, ένα λάθος της φύσης.
Αν δεν μεγαλώσει η συνειδητότητα μαζί με τον πλούτο του υλικού κόσμου, το σώμα, η ύλη, γίνονται υπερβολικά βαριά και η ψυχή γίνεται υπερβολικά αδύναμη. Είναι πολύ φορτωμένος με τις επινοήσεις, με τις εφευρέσεις και με τις ανακαλύψεις.
Αντί να δημιουργούν μια όμορφη ζωή, δημιουργούν μια ζωή, για την οποία όλη η διανόηση της Δύσης αισθάνεται ότι δεν αξίζει.
Η Ανατολή έχει διαλέξει τη συνειδητότητα κι έχει επικρίνει την ύλη και καθε τι υλικό, συμπεριλαμβανομένου και του σώματος, ως μάγυα, ως αυταπάτη, ως αντικατοπτρισμό μέσα στην έρημο, ο οποίος απλώς φαίνεται, χωρίς να υπάρχει στην πραγματικότητα.
Η Ανατολή έχει δημιουργήσει έναν Γκωτάμα Βούδα, έναν Μαχαβίρα, έναν Πατάντζαλι, έναν Καμπίρ, έναν Φαρίντ, μια μεγάλη ουρά ανθρώπων με σπουδαία συνειδητότητα.
Έχει όμως δημιουργήσει επίσης εκατομμύρια φτωχών ανθρώπων, πεινασμένων, που λιμοκτονούν και πεθαίνουν σαν τα σκυλιά, χωρίς να έχουν επαρκές φαγητό, χωρίς να έχουν επαρκή ρούχα, χωρίς να έχουν επαρκές καταφύγιο.
Τι παράξενη κατάσταση ! Ο πλούσιος στη Δύση ψάχνει να βρει την ψυχή του και βρίσκει τον εαυτό του άδειο, χωρίς καμία αγάπη – μόνο πόθο- , χωρίς καμία προσευχή – μόνο λέξεις, που τις παπαγαλίζει.
Δεν έχει ούτε θρησκευτικότητα ούτε συμπόνια για τους άλλους ανθρώπους ούτε σεβασμό για τη ζωή, για τα πουλιά, για τα δέντρα, για τα ζώα. Γι’ αυτό η καταστροφή είναι τόσο εύκολη.
Η Δύση έχει χάσει την ψυχή της. Μέσα στην ανία, την πλήξη, την αγωνία, την έλλειψη νοήματος, δεν μπορεί να βρει τον εαυτό της.
Όλη η επιτυχία της Επιστήμης αποδεικνύεται άχρηστη, επειδή το σπίτι είναι γεμάτο με το καθετί, αλλά ο κύριος του σπιτιού απών.
Και στην Ανατολή, ο κύριος είναι ζωντανός, αλλά το σπίτι είναι άδειο. Είναι δύσκολο να γλεντάς με άδειο στομάχι, με άρρωστο σώμα, με τον θάνατο να βρίσκεται γύρω σου.
Έτσι, γίναμε αποτυχημένοι. Όλοι μας οι φιλόσοφοι – και εκείνοι που είναι υπέρ του πνεύματος και εκείνοι που είναι υπέρ της ύλης, και οι δύο – είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό το έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας.
Αν ο άνθρωπος είναι μόνο ένας σκελετός καλυμμένος με δέρμα, ένα ζώο, τότε και η ύλη ή τα υλικά αγαθά θα αρκούσαν για να τον ικανοποιούν.
Η ψυχή όμως χρειάζεται την δική της τροφή για να μην πεθάνει από ασιτία.
Άρα ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει ζώο. Ένα ζώο πως να γίνει άνθρωπος;
Osho
Το βιβλίο των αντρών
