«Αν σου επισημαίνω διαρκώς τα λάθη σου, αν ζω για να σου υποδεικνύω πώς θα έπρεπε να είχες συμπεριφερθεί, αν ασχολούμαι συνεχώς με το να σου μάθω πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα, ίσως καταφέρω (ίσως) να σε κάνω να νιώσεις ηλίθιος, ή χειρότερα, να σε διώξω από το πλάι μου, ή ακόμα χειρότερα να σε κάνω να μείνεις για να με μισήσεις».
«Έρωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες και αγάπη, να ερωτεύεσαι τις διαφορές».
«Κάθε σχέση που δεν ευνοεί την επέκταση του Εγώ, που εμποδίζει την ανάπτυξη, ακόμα κι αν είναι σταθερή και φαινομενικά ικανοποιητική, εμπεριέχει το σπόρο της ίδιας της καταστροφής της.
Η ικανότητα να δούμε αυτούς τους περιορισμούς την κατάλληλη στιγμή, έχει ανυπολόγιστη αξία.
Η αληθινή σχέση με τον άλλον-που κάποια συγκεκριμένη στιγμή πιστέψαμε και χάρη στην παρουσία του καταφέραμε να ξεπεράσουμε το άγχος μας για τη μοναξιά και την αυτάρκεια-, είναι μια από τις ωραιότερες καταστάσεις, καθώς μας επιτρέπει να πλησιάσουμε τα ανθρώπινα πλάσματα με αγάπη».
«Το δίνω είναι από μόνο του και παίρνω. Εγώ παίρνω χαρά επειδή εσύ παίρνεις κάτι καλό που έχω να σου δώσω. Παίρνω τη χαρά που με ακούς και που εκτιμάς αυτά που σου δίνω. Δεν έχει νόημα να δίνουμε περιμένοντας κάτι πέρα από την ίδια την πράξη της προσφοράς».
«Όταν περνάει ο έρωτας, δεν υπάρχει άλλη λύση από το να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα του άλλου».
«Στενή σχέση με στρατηγικές δεν γίνεται. Με αυτές δεν μπορούμε να αισθανθούμε. Μπορούμε να φτάσουμε στους στόχους μας, να ζήσουμε τη χαρά της κατάκτησης και της εξουσίας πάνω στον άλλον, να τον κάνουμε να μας κοιτάξει.
Αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική συνάντηση, με την οικειότητα, με την αγάπη. Στη σχέση μας θα έπρεπε να αφήνουμε χώρο για τον πόνο και τη σύγχυση που παρουσιάζονται όταν αφοπλίζουμε τις στρατηγικές μας. Αυτός είναι ο δρόμος για το σπίτι, ο δρόμος για την ένωση μ’ ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα. Ο δρόμος της αγάπης».
«Αναζητούμε την ένταση της επαφής, αλλά μόλις έρθει τρομάζουμε. Χάνουμε την ισορροπία μας. Και, ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο να μην την αποζητούμε, γιατί διαισθανόμαστε πως δεν υπάρχει τίποτα πιο υγιές από μια αυθεντική συνάντηση, χωρίς μάσκες, χωρίς απάτες, εδώ και τώρα, χωρίς προσδοκίες.
Αλλά, επίσης, διαισθανόμαστε πως ρισκάρουμε να πονέσουμε πολύ-κάτι που κοστίζει ακριβά. Η αλήθεια είναι ότι μας προκαλεί τόσο φόβο να παραδοθούμε, να ενωθούμε με τον άλλον, ενώ στην ουσία μπορούμε να το κάνουμε μόνο εν μέρει. Είναι μια προσπάθεια να προστατευτούμε απέναντι στα δύο μεγάλα τέρατα: την απόρριψη και την εγκατάλειψη».
«Όταν κάποιος ερωτεύεται, στην πραγματικότητα δεν βλέπει τον άλλον στο σύνολό του. Αντιθέτως, αυτός ο άλλος λειτουργεί σαν μια οθόνη όπου ο ερωτευμένος προβάλλει τις εξιδανικευμένες πλευρές του».
«Η ζήλια είναι ο φόβος να χάσεις κάποιον τον οποίον, αν χάσεις εξαιτίας του φόβου σου μη τυχόν και τον χάσεις, δεν θα άξιζε τον κόπο να τον κρατήσεις».
«Η διατήρηση κάποιων χώρων ανεξαρτησίας ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, τους κάνει απολύτως εξαρτημένους».
«Για να είσαι πραγματικά ζωντανός πρέπει να αναγεννηθείς, και γι’ αυτό πρέπει πρώτα να πεθάνεις, και γι’ αυτό πρέπει πρώτα να ξυπνήσεις».
«Όπως υπάρχει μια σχέση ζεύγους με ένα άλλο ανθρώπινο ον, έτσι υπάρχει και μια εσωτερική σχέση ζεύγους μεταξύ των θηλυκών κι των αρσενικών πλευρών του ίδιου του ατόμου».
«Το παιδί χρειάζεται την αγάπη των γονιών και χτίζει την προσωπικότητά του για να κερδίσει αυτήν την αγάπη. Αν βλέπω ότι με προσέχουν περισσότερο όταν είμαι αδύναμος, θα πλάσω μια προσωπικότητα γύρω από την αδυναμία.
Αν δω πως αισθάνονται υπερήφανοι για την ανεξαρτησία μου, θα σχεδιάσω μια δυνατή προσωπικότητα, θα πω στον εαυτό μου πως εγώ μπορώ μόνος μου και πως δεν χρειάζομαι βοήθεια. Η προσωπικότητα που δημιουργούμε μας χρησιμεύει για να πετύχουμε την αγάπη των άλλων. Δημιουργούμε ένα προσωπείο κι ταυτιζόμαστε με αυτό. Σιγά σιγά ξεχνάμε ποιοι είμαστε και τι πραγματικά θέλουμε».
«Δεν χρειάζεται να μεταμφιεστώ σε δυνατό για να με αγαπήσεις. Αν το κάνω, ποτέ δεν θα μάθω αν είσαι ικανός να με αγαπήσεις όπως πραγματικά είμαι: ευάλωτος, αδύναμος ή ο,τιδήποτε».
«Να σ’ αγαπώ με τα μάτια κλειστά, σημαίνει να σε αγαπώ τυφλά. Να σε αγαπώ και να σε βλέπω κατά πρόσωπο… Δεν θα ήταν τρέλα; Ε! Ναι λοιπόν, θα ήθελα να με αγαπούν με τρέλα!»
Jorge Bucay
