Όλον αυτό τον καιρό που περνάς ανησυχώντας, τον κλέβεις από αυτό που θα μπορούσες να κάνεις κανονικά αυτή τη στιγμή. Δηλαδή, να ζεις, να είσαι ευτυχισμένος, να μαθαίνεις, να αγαπάς, να δουλεύεις, να πλουτίζεις, να συνεργάζεσαι, να αναπτύσσεσαι...
Αυτό που ψάχνεις έξω από εσένα υπάρχει μέσα σου
Αν κάτι σε αγχώνει, πάψε να ψάχνεις τον λόγο της δυσαρέσκειάς σου έξω από εσένα και τόλμησε να κοιτάξεις μέσα σου. Αν το επιτρέψεις στον εαυτό σου, θα βρεις τη σκέψη που προκαλεί αυτή την ανησυχία. Και θα δεις ότι η ρίζα του ''προβλήματος'' δεν ήταν έξω από εσένα, αλλά μέσα σου. Επί πολλά χρόνια η μητέρα μου έλεγε: Μην περιμένεις πολλά από τους φίλους... Εγώ, όμως, εξακολουθούσα να νιώθω την ανάγκη να δεχτώ περισσότερα. Μέχρι που μια μέρα κατάλαβα ότι αυτό που μου έλειπε μονάχα εγώ μπορούσα να μου το δώσω.
Και μόνο όταν αρχίσεις να αγαπάς τον εαυτό σου, μπορείς να αρχίσεις να κάνεις φίλους από ανάγκη να μοιραστείς και όχι από ανάγκη να δεχτείς. Και αρχίζεις να καταλαβαίνεις πως κάθε άνθρωπος που εμφανίζεται στη ζωή σου είναι ένα δώρο που θα παραμείνει σε αυτήν όσο καιρό πρέπει να παραμείνει.
Η σοφία πίσω από τις επιλογές ανθρώπων
Κάθε άνθρωπος αλλάζει διαρκώς στη ζωή του. Κάθε στιγμή μας συνοδεύουν τα πρόσωπα που έχουν ένα τρόπο σκέψης παρόμοιο με τον δικό μας. Όσο μεγαλώνουμε και αλλάζουμε, αναπόφευκτα πλησιάζουμε περισσότερο κάποιους ανθρώπους και απομακρυνόμαστε από άλλους. Γι' αυτό υπάρχουν λίγοι άνθρωποι που μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή, γιατί ο καθένας πρέπει να ακολουθήσει το δικό του μονοπάτι.
Είναι επίσης αλήθεια πως στον πνευματικό κόσμο υπάρχουν μόνο συναντήσεις, ποτέ αποχαιρετισμοί. Ακόμα, λοιπόν, κι αν μερικές φορές τα πρόσωπα που αγαπάμε απομακρύνονται από εμάς, αυτό δε σημαίνει ότι δε μας αγαπούν πια ή ότι πάψαμε να τα αγαπάμε. Σημαίνει απλώς ότι επιλέξαμε διαφορετικούς δρόμους και, ποιος ξέρει, ίσως αργότερα ξανασυναντηθούμε.
Η ζωή πάντα αλλάζει, πάντα σου δίνει αυτό που έχεις ανάγκη.
Έζησα πολλές αλλαγές στη ζωή μου και, ακολουθώντας τον δρόμο μου, η ζωή με απομάκρυνε από κάποια άτομα και με έφερε κοντά σε άλλα. Γνώρισα υπέροχους ανθρώπους και, παρ' όλα αυτά, δεν έπαψα να αγαπώ ούτε έναν άνθρωπο από αυτούς που δεν βλέπω πια συστηματικά.
Εμπιστοσύνη στον εαυτό και τη ζωή
Πάει καιρός που ζήτησα να μάθω γι αυτά τα θέματα και σας διαβεβαιώνω ότι δεν ήταν εύκολο. Ήταν, όμως, εντυπωσιακό! Όταν αρχίζεις να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, όταν αρχίζεις να έχεις επίγνωση ότι τα έχεις όλα και ότι θα δεχτείς όλη τη βοήθεια που χρειάζεσαι την κατάλληλη στιγμή, τότε αρχίζει η πραγματική ελευθερία σου.
Για να συμβεί αυτό, πρέπει να ανοίξεις το μυαλό σου και να επιτρέψεις στον εαυτό σου να νιώσει αυτά τα συναισθήματα που στην αρχή μας τρομάζουν. Γιατί μόνο όταν επιτρέψεις στον εαυτό σου να τα νιώσει, είσαι ικανός να αντιμετωπίσεις αυτούς τους φόβους και να δεις ότι στην άλλη πλευρά αρχίζει η ελευθερία σου. Πόσες φορές μας προσφέρει η ζωή αυτό που χρειαζόμαστε κι εμείς δεν θέλουμε να το δούμε γιατί φοβόμαστε! Ή γιατί είμαστε μπλοκαρισμένοι από όσα έχουμε, και έτσι δεν μπορούμε να δούμε αυτό που μας προσφέρεται. Πόσες φορές θέλουμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους γιατί τους βλέπουμε να υποφέρουν, αλλά δεν μας αφήνουν να το κάνουμε!
Τι σημαίνει να αγαπάς
Το να αγαπάς σημαίνει να επιτρέπεις στον εαυτό σου να υπάρχει και να δίνεις στον άλλο ελευθερία να υπάρχει, να επιλέγει, να προχωράει ή να παραμένει, να αγαπιέται ή να πληγώνεται.
Αγάπη σημαίνει εμπιστοσύνη. Και για να αγαπάς χωρίς φόβο να χάσεις, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να αγαπάς ολοκληρωτικά. Μόνο έτσι θα μπορείς να αγαπάς από ενδιαφέρον και όχι από ανάγκη. Εγώ ελπίζω να συνεχίσω να μαθαίνω πολλά για το θέμα αυτό, γιατί από εκεί ξεκινάει η ελευθερία μας: από το ενδιαφέρον και την εμπιστοσύνη.
Οι προσδοκίες ως πηγή ανησυχίας
Αν κάτι σε αγχώνει, παρατήρησε τη σκέψη που κρύβεται πίσω από το συναίσθημα καθώς και σε τι επικεντρώνεσαι.
Μια από τις βασικότερες πηγές ανησυχίας, απογοήτευσης και πόνου συνήθως είναι οι προσδοκίες που έχουμε από τους άλλους. Αυτό συνήθως είναι ένα από τα πιο συχνά μας λάθη. Κανονικά τείνουμε να έχουμε πολύ υψηλές προσδοκίες από τους άλλους. Και αυτό τελικά μας οδηγεί σε πολλές απογοητεύσεις.
Οι προσδοκίες μας δεν πρέπει ποτέ να επικεντρώνονται σε πράγματα έξω από τον εαυτό μας, γιατί τότε δεν θα μπορέσουμε να τις φτάσουμε. Εσύ είσαι το μόνο πεδίο στο οποίο μπορείς να δράσεις διαφορετικά. Τους άλλους, το πολύ πολύ, μπορείς να τους εμπιστεύεσαι, αλλά να μην περιμένεις τίποτα από αυτούς. Οι άλλοι μπορούν να μας δώσουν τη στήριξή τους, την αγάπη και την έγκρισή τους.
Και πάντα πρέπει να τα δεχόμαστε ως δώρο, ποτέ ως υποχρέωση. Προφανώς είναι φυσικό, όταν σου λείπει κάτι, να περιμένεις να σε στηρίξουν οι άνθρωποι που αγαπάς.
Κάθε άνθρωπος, όμως, ζει απορροφημένος από τις δικές του μάχες. Δε μπορούν πάντα να μας δώσουν στήριξη οι άνθρωποι από τους οποίους την περιμένουμε, γιατί μπορεί να λείπει από εκείνους στήριξη την ίδια περίοδο. Και ας μην ξεχνάμε ότι μέσα μας υπάρχει μια πηγή αιώνιας αγάπης και γαλήνης. Έχουμε όλα τα απαραίτητα αποθέματα αγάπης μέσα μας, όμως, με τον θόρυβο που κάνουν οι σκέψεις μας και οι γύρω μας, δεν το βλέπουμε. Σου εγγυώμαι, όμως, ότι αυτός που ψάχνει στη σιωπή του, πάντα κάτι βρίσκει!
We honor the greatness in you
Και κάτι τελευταίο από την Marianne Williamson, πνευματική δασκάλα, συγγραφέα και ομιλήτρια: Ο βαθύτερος φόβος μας δεν είναι ότι είμαστε ακατάλληλοι. Ο βαθύτερος φόβος μας είναι πως είμαστε ισχυροί, αλλά υπερβολικά ισχυροί.
Το φως μας, και όχι το σκοτάδι μας, είναι αυτό που μας τρομάζει. Αναρωτιόμαστε: ποιος/α είμαι εγώ για να είμαι λαμπερός/η, φανταστικός/η, έξυπνος/η, σπουδαίος/α; Στην πραγματικότητα ποιος είσαι εσύ για να μην είσαι κάτι τέτοιο; Είσαι παιδί του Θεού. Τα ασήμαντα παιχνίδια σου δεν χρησιμεύουν σε τίποτα στον κόσμο.
Το να μειώνεις τον εαυτό σου, ώστε να μη νιώθουν οι άλλοι ανασφάλεια απέναντί σου, δεν είναι ένδειξη εξυπνάδας.
Γεννιόμαστε για να εκδηλωθεί το μεγαλείο του θεού, που βρίσκεται μέσα μας. Δεν είναι ένδειξη εξυπνάδας. Γεννιόμαστε για να εκδηλωθεί το μεγαλείο του Θεού/της ζωής/του σύμπαντος, που βρίσκεται μέσα μας. Δεν είμαστε μόνο κάποιοι.
Είμαστε όλος ο κόσμος. Όσο εκπέμπουμε το φως μας, επιτρέπουμε στους άλλους να κάνουν το ίδιο. Όσο απελευθερωνόμαστε από το φόβο μας, η παρουσία μας απελευθερώνει αυτόματα και τους άλλους.
Nieves, Rut
