Ερευνητές στο Τμήμα Ζωολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης απέδειξαν για πρώτη φορά την επίδραση που έχουν οι θηλυκές μύγες(Drosophila melanogaster) με πολλαπλούς συντρόφους στη σεξουαλική επιλογή - πριν και μετά το ζευγάρωμα. Η σεξουαλική επιλογή είναι ο κλάδος της φυσικής επιλογής που ασχολείται με την απόκτηση συντρόφων και τη γονιμότητα, παρά την επιβίωση.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η φύση των εξελικτικών δυνάμεων που δρουν στις αρσενικές μύγες των φρούτων εξαρτάται από το πόσους συντρόφους έχει ένα θηλυκό.
Τα τελευταία 50 χρόνια οι βιολόγοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα θηλυκά στα περισσότερα είδη ζώων ζευγαρώνουν με πολλά αρσενικά στη διάρκεια της ζωής τους, σε αντίθεση με τις βικτωριανές ιδέες του Δαρβίνου για το μονογαμικό θηλυκό.
Ωστόσο, στο παρελθόν ήταν δύσκολο να καταλάβουμε πώς η γυναικεία ακολασία επηρεάζει τη σεξουαλική επιλογή:
Όταν τα θηλυκά ζευγαρώνουν με περισσότερα από ένα αρσενικά, η σεξουαλική επιλογή μπορεί να συνεχιστεί μετά το ζευγάρωμα επειδή το σπέρμα των αντίπαλων αρσενικών ανταγωνίζεται για ωάρια. Αλλά αν τα θηλυκά ζευγαρώνουν αδιακρίτως, οι αρσενικές προσαρμογές για δελεαστικές επιλεκτικές θηλυκές γίνονται περιττές;
Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δείχνουν ότι, στην πραγματικότητα, όντως συμβαίνουν και οι δύο αυτές αλλαγές. Όταν οι θηλυκές μύγες άλλαξαν γενετικά για να γίνουν πιο ασύστολες, η σεξουαλική επιλογή απλώς άλλαξε από το να ευνοεί τα αρσενικά που αποκτούν περισσότερους συντρόφους (καλά στο να δελεάζουν) εις τα αρσενικά που είναι καλύτερα στον ανταγωνισμό μετά το ζευγάρωμα (καλά στη γονιμοποίηση). Συγκεκριμένα, ευνοήθηκαν τα αρσενικά που ήταν καλά στο ζευγάρωμα πολλές φορές με το ίδιο θηλυκό.
Ο Δρ Stuart Wigby από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, του οποίου το εργαστήριο φιλοξένησε την έρευνα, είπε:
«Αυτή η εργασία μας δίνει νέες γνώσεις για τις γενικές εξελικτικές αρχές που εξηγούν γιατί τα αρσενικά διαφέρουν τόσο πολύ στη φύση. Για παράδειγμα, γιατί σε ορισμένα είδη τα αρσενικά παρουσιάζουν θεαματικές επιδείξεις ή παλεύουν μέχρι θανάτου για πρόσβαση στα θηλυκά, ενώ σε άλλα είδη τα αρσενικά επενδύουν στην παραγωγή πολλών σπερματοζωαρίων ή στο ζευγάρωμα με ένα ή λίγα θηλυκά».
Ο Δρ Juliano Morimoto Borges από το Πανεπιστήμιο Macquarie, επικεφαλής συγγραφέας, δήλωσε:
«Επειδή το γονίδιο που χρησιμοποιήσαμε για να αλλάξουμε τη συμπεριφορά του θηλυκού ζευγαρώματος είναι πολύ κοινό μεταξύ των εντόμων, τα ευρήματά μας μπορεί επίσης να υποδεικνύουν έναν σημαντικό μηχανισμό που στηρίζει την εξέλιξη των αναπαραγωγικών προτύπων των εντόμων.
Αυτό μπορεί είτε να βοηθήσει στην ανάπτυξη βελτιωμένων τρόπων ελέγχου των εντόμων ή φορέων ασθενειών αλλάζοντας την αναπαραγωγή τους, είτε τουλάχιστον να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τις εξελικτικές συνέπειες της απόπειρας να το κάνουμε».
Οι ερευνητές εξέτασαν στενά περιορισμένες μικρές ομάδες, το οποίο είναι ένα σχετικό μοντέλο για πολλά είδη, αλλά είναι επίσης πιθανό να εξηγήσει γιατί τα αρσενικά κατέληξαν να ζευγαρώνουν επανειλημμένα με τα ίδια θηλυκά αντί να αναζητούν νέους συντρόφους.
Το να δούμε τι συμβαίνει σε μεγαλύτερες, πιο διασκορπισμένες ομάδες θα είναι ένα σημαντικό μελλοντικό βήμα για την κατανόηση του πώς η ακολασία αλληλεπιδρά με την οικολογία για να διαμορφώσει τη σεξουαλική επιλογή.
