ὁ Βούδδας τῶν Ἰνδῶν ὑπὸ συκὴν ρεμβάζει,
καὶ τὸν καφφὲ τὸν θεριακλῆ τῆς Ὑεμένης πίνων
φιλοσοφεῖ ἀκάματος ἐπὶ τῶν ἀνθρωπίνων.
Ἰδοῦ λοιπὸν ὁ μερακλῆς, ποὺ οἴστρους κατεβάζει
κι εἰς ἕνα ἄλλο σύστημα ἀλήθειαν αραδιάζει:
εὐκόλως μὴν πιστεύῃς στὸν ἕνα καὶ στὸν ἄλλον,
οὐδ' εἰς ἀθανασίαν, οὐδ' εἰς θνητὸν ψυχῆς,
και δι' αὐτὸ κι' ἐκεῖνο νὰ στέκῃς ἀμφιβάλλων
Δεν πρέπει να πιστεύουμε σε κάτι που ειπώθηκε
απλώς επειδή ειπώθηκε’
ούτε στις παραδόσεις
επειδή κληρονομήθηκαν από την αρχαιότητα’
ούτε στις φήμες σαν φήμες’
ούτε σε κείμενα σοφών επειδή γράφτηκαν από σοφούς’ ούτε σε φαντασίες που υποψιαζόμαστε ότι
τις εμνευσθήκαμε από κάποιο Deva
(δηλαδή σε υποτιθέμενη πνευματική έμπνευση)’
ούτε σε συμπεράσματα που προέκυψαν
από κάποια τυχαία παραδοχή που κάναμε’
ούτε σε ό,τι φαίνεται να είναι αναλογικά αναγκαίο’
ούτε σε ό,τι βασίζεται στην απλή αυθεντία
των εκπαιδευτών ή των δασκάλων μας.
Όμως οφείλουμε να πιστέψουμε όταν το κείμενο,
το δόγμα, το απόφθεγμα επικυρώνεται
από τη λογική και τη συνείδησή μας.
«Γι’ αυτό σας δίδαξα να μην πιστεύετε
απλώς και μόνο επειδή ακούσατε,
όταν όμως πιστέψετε συνειδητά,
τότε να δράσετε με συνέπεια και χωρίς περιορισμούς.»
“Μυστική Δοξασία”
-Helena Blavatsky
