Ο Μπάυρον έλεγε για τις γυναίκες: «μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε».
Εσείς δεν θα χρειαστεί να ζήσετε χώρια αλλά θα μπορέσετε να ζήσετε μαζί τους. Εγώ, ήδη από την εφηβεία μου, αισθάνθηκα ότι προσφέρουν τις πιο έντονες απολαύσεις που θα μπορούσε ποτέ να γευτεί ένας άντρας. Μου άρεσε το φλερτ, οι συνευρέσεις, τα πρώτα αγγίγματα, τα πρώτα δώρα, «ο διστακτικός αυθορμητισμός των χαδιών». Προσέξτε να μη στερηθείτε, λόγω συστολής ή ενδοιασμών, αυτού του είδους τις αναμνήσεις. Είναι οι πιο όμορφες· και στα γεράματα τις αναπολεί κανείς έντονα. Όποιος δεν γνώρισε νεανικούς έρωτες νιώθει στερημένος και τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να τον παρηγορήσει. Δεν είναι πάντα απαραίτητο ένα ειδύλλιο να ευοδωθεί. Η εξερεύνηση έχει από μόνη της τόση γλύκα που επιθυμείς να την παρατείνεις. Χαρίστε στον εαυτό σας μια νιότη τρυφερή και παθιασμένη.
«Ο έρωτας δίνει στυλ και καμία γυναίκα δεν μένει αδιάφορη στα εγκώμια».
«Το πάθος του έρωτα» έγραφε ο Βαλερύ «είναι παράλογο».
Δεν πρόκειται παρά για ένα λογοτεχνικό, γελοίο κατασκεύασμα». Κι ο Μοντερλάν: «Μήπως αυτό δεν επαναλάμβανα πάντα σε όλα μου τα έργα;». Πράγματι ο Μοντερλάν εκθείαζε πάντα τη σαρκική πράξη και περιφρονούσε τα ρομάντζα. Μην περιφρονείτε τη σαρκική πράξη, που είναι θεσπέσια και «προσιδιάζει στον άντρα» (Βαλερύ)· εξάλλου, πέρα από τα γλυκανάλατα ρομάντζα, υπάρχει πάντα χώρος για αληθινά αισθήματα. Εδώ μιλάει ο Σταντάλ, κυνικός και συγχρόνως ικανός για τον πλέον παθιασμένο έρωτα. Σας εύχομαι να έχετε τη χάρη του.
Διερωτάστε: «Μα θα καταφέρω άραγε να αρέσω;
Και, κυρίως, θα αρέσω σε κείνη που θα μου αρέσει;». Να ξέρετε ότι και οι γυναίκες θέτουν τα ίδια ερωτήματα. Επιθυμούν να αρέσουν περισσότερο απ’ ό,τι εσείς. Αναλογιστείτε ότι έχουν κι εκείνες επιθυμίες εξίσου έντονες με τις δικές σας. Το κορμί τους περιμένει τα χάδια που το δικό σας θα τολμήσει να τους δώσει. Αν είστε ωραίος και πνευματώδης, θα έχετε περισσότερες κατακτήσεις απ’ όσες θα θέλατε. Αν όχι, μη χάνετε το κουράγιο σας. Υπάρχουν αξιαγάπητα είδη ασχήμιας που προσελκύουν με την ιδιαιτερότητά τους. Κυρίως, μπορείτε να αντισταθμήσετε την ασχήμια με το ενδιαφέρον.
«Οι γυναίκες έχουν ανάγκη από κάποιον που θα ασχολείται μαζί τους, θα τους μιλάει. Αν δεν το κάνετε εσείς, κάποιος άλλος θα το κάνει».
Ξεκινήστε από το ακόλουθο αξίωμα: σχεδόν όλες οι γυναίκες πλήττουν·
οπότε, τρέφουν απεριόριστη ευγνωμοσύνη σ’ αυτόν που θα τις ψυχαγωγήσει. Γνώρισα κάποτε έναν σπουδαίο καρδιοκατακτητή που ήταν η ασχήμια προσωποποιημένη. Όταν όμως ποθούσε μια γυναίκα, την πολιορκούσε, κυριολεκτικά, νυχθημερόν. Κατέφταναν ασταμάτητα σπίτι της μπιλιέτα, ανθοδέσμες, δώρα προσεκτικά επιλεγμένα, που έδειχναν ότι είχε φροντίσει να ενημερωθεί ενδελεχώς για τα προσωπικά της γούστα. Στην αρχή εκείνη διαμαρτυρόταν, παραπονιόταν, τον πρόσταζε να σταματήσει. Μετά όμως, συνήθισε στις συνεχείς εκπλήξεις και κατέληξε να μην μπορεί χωρίς αυτές. Τα νυχτερινά τηλεφωνήματα, που αρχικά την είχαν εκνευρίσει, τα περίμενε τώρα με αγωνία, με ηδονή. Η καρδιά της χτυπούσε άτακτα. Το οχυρό είχε αρχίσει να ενδίδει.
Οι επιστολές μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο για τους έρωτές σας.
Ναι, ακόμα και στις μέρες μας. Προφανώς, δεν αποτελούν ισχυρό όπλο παρά μόνο για τους εραστές που γράφουν όμορφα. Αλλά ο έρωτας δίνει στυλ και καμία γυναίκα δεν μένει αδιάφορη στα εγκώμια. Μια επιστολή επιδρά πολύ πιο αποτελεσματικά απ’ ό,τι ένα τηλεφώνημα. Το τηλεφώνημα είναι αυτοσχέδιο και θα είναι πάντα ατελές. Η επιστολή όμως γίνεται έργο τέχνης· οι πόθοι προβάλλονται σε μια ολοκληρωμένη μορφή. Μια όμορφη τρυφερή φράση θα ξαναδιαβαστεί εκατό φορές με χαρά και περηφάνια.
Ο Συρανό, ντροπαλός μπροστά στη Ρωξάνη επειδή θεωρεί ότι είναι άσχημος, γράφει με το όνομα του όμορφου Κριστιάν επιστολές που προετοιμάζουν την επίθεση και αφοπλίζουν τη συστολή. Μολονότι η Ρωξάνη το αγνοεί, ο συγγραφέας των επιστολών με τον οποίο είναι ερωτευμένη δεν είναι ο Κριστιάν αλλά ο Συρανό. Να είστε ο Συρανό του εαυτού σας! Κι έπειτα, όταν πέσει το οχυρό, να διατηρείτε αμείωτο το ενδιαφέρον σας. «Μην παραμελήσεις τη γυναίκα που θα κατακτήσεις»: αυτός ο δεκαπεντασύλλαβος μου βγήκε αυθόρμητα, εκφράζει όμως μια πραγματικότητα. Οι γυναίκες, σας το ξαναλέω, έχουν ανάγκη από κάποιον που θα ασχολείται μαζί τους, θα τους μιλάει. Αν δεν το κάνετε εσείς, κάποιος άλλος θα το κάνει. […]
Απόσπασμα από το βιβλίο του André Maurois «Ανοιχτή επιστολή σε έναν νέο για την πορεία του στη ζωή» (το κείμενο στο βιβλίο έχει τίτλο «Οι γυναίκες», σελ. 102-114). Μετάφραση: Ελένη Καρρά. Επιμέλεια: Μαρία Σπυριδοπούλου. Εκδόσεις Ροές – σειρά microMEGA, 2017.
