Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε ένα αγαπημένο πρόσωπο που έχει χάσει τον δρόμο και την λάμψη του. Μέσα από αυτό, ίσως να μπορέσουμε κι εμείς να ωφεληθούμε, κι αυτή είναι και η ουσία του μοιράσματος.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σαν τα φύλλα που πέφτουν, στριφογυρίζουν στον αέρα, σείονται και σωριάζονται στο χώμα. Λίγοι είναι σαν αστέρια, που πηγαίνουν σε σταθερή τροχιά, κανένας άνεμος δεν τα φτάνει και έχουν μέσα τους την πορεία και τον νόμο τους.»-
Έρμαν Έσσε
Υπάρχουν εκεί έξω τόσοι λαβύρινθοι, άβυσσοι, βαρίδια. Και υπάρχουν και τόσες πεδιάδες, βουνοπλαγιές, “τούνελ” με φως, και πράγματα που σε ανεβάζουν. Το να έχεις παρέα δεν είναι πάντοτε καλό. Δες ποιους ακολουθείς, τόσο στη ζωή όσο και στα κοινωνικά δίκτυα. Σαν σύνολο, φωτίζουν ή μαυρίζουν την ύπαρξη;
Καμιά φορά πρέπει να μείνεις και μόνος. Και καμιά φορά ο μόνος τρόπος να σε βρεις, είναι να σε χάσεις. Η συναναστροφή σε γενικές γραμμές καλό είναι να συμβαίνει με ανθρώπους που έχουν ποιότητες, βιώματα, σοφία και λάμψη. Οφείλεις να προσέχεις αρκετά και συνειδητά τον κύκλο σου. Χρειάζεσαι ανθρώπους που ανάβουν τη φωτιά μέσα στην καρδιά, την ψυχή και το μυαλό σου. Όχι ανθρώπους που στη σβήνουν, για το όποιο γιατί. Αυτά είναι από τα λίγα γιατί που σε αυτή τη φάση τουλάχιστον δε χρειάζεται να απαντηθούν.
Η ουσία είναι να δεις ποιος είσαι μέσα σου. Και αυτό για να το βρεις, χρειάζεται να το ψάξεις συνειδητά. Δε μπορεί να έρθει μόνο του. Πρέπει να το καλέσεις. Και θα το βρεις κοιτώντας και μέσα σου, και στους καθρέφτες γύρω σου. Χωρίς όμως να κάνεις σύγκριση. Η σύγκριση είναι κλέφτης χαράς όπως είχε πει κάποτε κι ο Ρούσβελτ.
Όπου πηγαίνει ο νους πηγαίνει και η ενέργεια. Το ξέρεις αυτό. Αν λοιπόν σκέφτεσαι έξω από εσένα και λες για παράδειγμα θα ήθελα να γίνω σαν κι εκείνον ή εκείνη, χάνεις δύναμη και την δίνεις στη στοχευμένη σκέψη. Γι’ αυτό λέμε στο θεραπευτικό πλαίσιο, πάρε τη δύναμη σου πίσω, φέρ’ την στο κέντρο σου. Κανείς δε μπορεί να σου την πάρει, ούτε λίγο ούτε πολύ. Είναι καθαρά δική σου επιλογή συνειδητή ή υποσυνείδητη το που θα την σπαταλήσεις, ή θα την επενδύσεις.
Παράλληλα, βλέπεις μόνο ένα κομμάτι της όλης εικόνας εκείνου ή εκείνης που θέλεις να μοιάσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να γνωρίζεις και να βιώνεις τη συνολική τους πραγματικότητα. Πόσο μάλλον πριν κοιμηθούν αν είναι με ένα χαμόγελο ή κλείνοντας το φως το σκοτάδι που αντικρίζουν δεν είναι μόνο γύρω τους, αλλά και μέσα τους.
Δε ξέρεις πώς ξυπνούν. Δε ξέρεις τι νιώθουν. Το περιτύλιγμα σχεδόν πάντα είναι κάλπικο ή παραπλανητικό. Είναι πολύ σπάνιο το έξω να είναι απόλυτη αντανάκλαση του μέσα, μιας και για να συμβεί κάτι τέτοιο, ο άνθρωπος πρέπει να είναι απόλυτα ελεύθερος από οποιονδήποτε προγραμματισμό και κατώτερα εγώ κάτι το οποίο δεν συναντάς κάθε μέρα.
Το μονοπάτι είναι μόνο δικό σου και χαραγμένο μόνο για σένα. Δε μπορεί κανένας άλλος να στο δείξει. Το ανακαλύπτεις εσύ. Αν πιστεύεις στη μετενσάρκωση, ξέρεις πως η πορεία και τα σενάρια είναι προδιαγεγραμμένα και προσυμφωνημένα. Απλά πρέπει να αποβάλεις την ελεύθερη βούληση της προσωπικότητας και να αφήσεις τα ηνία στην ψυχή και στην καρδιά σου⋅ και τον καθαρό διαυγή νου σου να προσέχει τις όποιες παγίδες, καθώς και όσα ή όσους λάμπουν αλλά ίσως δεν είναι χρυσός ή στ’ αλήθεια φωτεινοί.
Αν δεν πιστεύεις στο μεταφυσικό του πράγματος, κανένα πρόβλημα. Δες το κι από αυτό το πρίσμα. Είσαι το αποτέλεσμα μοναδικών συνδυασμών: γονιδιακών, κοινωνικών, βιωματικών και ερεθισμάτων. Τόσο εμφανισιακά, όσο και σαν τρόπος λειτουργίας και σκέψης, ποιοτήτων και προγραμματισμών, κανείς δεν είναι σαν κι εσένα. Όπως κι εσύ δεν είσαι ακριβώς σαν κάποιον ή κάποια άλλη:
– Άρα, κανείς δε μπορεί να βιώσει 100% την πραγματικότητα όπως εσύ
– Άρα, κανείς δε μπορεί να σε καταλάβει και να σε νιώσει 100%
– Κανείς δε μπορεί να σκεφτεί 100% με τον ίδιο τρόπο όπως εσύ
– Κανείς εξωτερικά δεν είναι ίδιος με εσένα
– Κανείς δεν έχει 100% το ίδιο αξιακό σύστημα
– Κανείς δεν έχει 100% τις ίδιες πεποιθήσεις
– Κανείς δεν έχει 100% τα ίδια θέλω
– Κανείς δεν έχει ακριβώς τα ίδια ταλέντα με σένα
– Κανείς δεν βλέπει τα ίδια όνειρα με σένα όταν κοιμάται
– Κανείς δεν κάνει τα ίδια όνειρα με σένα όταν ξυπνάει
Κάποια από τα παραπάνω ίσως μοιάζουν ή είναι σε ένα βαθμό κοινά, αλλά στο σύνολό τους δημιουργούν μόνο μοναδικότητες. Κατ’ επέκταση, δεν έχει νόημα να συγκρίνεσαι και να ανταγωνίζεσαι κανέναν, γιατί η μοναδικότητά σου είναι κυριολεκτικά αδιαμφισβήτητη, δεδομένη και απόλυτη.
Άρα λοιπόν, οφείλεις σε σένα να συνειδητοποιήσεις πως το απόλυτο σύστημα πλοήγησης και κατεύθυνσης για να βρεις τόσο εσένα όσο και τον δρόμο σου, είναι η ψυχή σου. Η απλά, εσύ.
Είσαι η πυξίδα, ο χάρτης, ο ήρωας και ο προορισμός ή η Ιθάκη, όλα μαζί σε ένα. Δεν έχεις έρθει εδώ για να ζήσεις την ζωή, τα θέλω, τα όνειρα, τα πρέπει και τα φαίνεσθαι κανενός.
Όσο το κάνεις αυτό, ζεις στη σκιά κάποιου άλλου που κρύβει το φως της αλήθειας σου. Όταν ζεις για σένα, χτίζοντας και ανακαλύπτοντας καθημερινά την καλύτερη εκδοχή του εαυτού – αετού σου, λαμβάνεις και ταυτόχρονα εκπέμπεις φως τόσο σε σένα όσο και στους γύρω σου. Κι αυτό το φως αποκαλύπτει τις δικές τους ατέλειες και τελειότητες, όπως και τις δικές σου, δίνοντάς τους την ευκαιρία να εμπνευστούν από εσένα.
Όχι για να μοιάσουν στη μοναδικότητά σου, αλλά στην επίκτητη ιδιότητα που έχει κάθε έμψυχος τόσο να λάβει, όσο και να ανακαλύψει, δυναμώσει και με τη σειρά του, να μοιράσει την “λάμψη”.
Όταν ανάβεις ένα κερί, παρατήρησε, δεν έχει σκιά. Το φως δεν έχει σκιά (ελεύθερη μετάφραση από Κατά Ιωάννη 1:5). Και το κερί όταν μοιράζεται τη φωτιά για να ανάψει ένα άλλο, η δική του δεν ελαττώνεται.
Πάρε τη δύναμη πίσω, πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου και ζήσε για σένα. Μιλάμε καθαρά για την έννοια του θετικού εγωισμού που δεν έχει καμία σχέση με το ζω εις βάρος κάποιου άλλου συνειδητά. Όταν καταφέρεις και υπάρχεις αρχικά για την μονάδα σου, τότε θα μπορέσεις να προσθέσεις μηδενικά δίπλα της και να την μεγαλώσεις εκθετικά. Το κάθε μηδενικό, ουσιαστικά κύκλος, μπορεί να είναι η εργασία, οι φίλοι σου, η οικογένεια και πάει λέγοντας.
Πάντα θα υπάρχει κάποιος καλύτερος σε κάτι, πάντα θα υπάρχει κάποιος χειρότερος σε κάτι. Αλλά όπως εσύ δεν θα υπάρχει κανείς. Κι αυτούς τους μοναδικούς συνδυασμούς και υπάρξεις είναι που μοναδικά ερωτευόμαστε. Όχι τις απομιμήσεις.
Έξω από σένα όλα είναι μεταβλητές. Η μόνη σταθερά είναι μέσα σου. Κι αυτή είναι η επιλογή σου. Εσύ είσαι ο δημιουργός και αυτός που ελέγχει τη ζωή σου. Κι αν όχι της ζωής σου στο απόλυτο, σίγουρα του πώς βιώνεις την πραγματικότητα, του πώς την ερμηνεύεις, του πώς την αντιλαμβάνεσαι και τελικά του πώς αισθάνεσαι την κάθε δεδομένη στιγμή.
Δες την ταινία “Ο γιατρός του Ύπνου”,
που είναι συνέχεια της “Λάμψης” (1980 Κιούμπρικ – Στίβεν Κινγκ). Κοίτα στον καθρέφτη και τον εξωτερικό και τον εσωτερικό. Κοίτα το πρόσωπο, τα μάτια σου. Μείνε κάτω όσο χρειαστεί αλλά σήκω. Και θυμήσου πως ήσουν, αλλά και πως ήταν οι γύρω σου ως προς σε σένα, όταν έλαμπες.
Δε μιλάμε για το φίδι που κυνηγούσε την πυγολαμπίδα επειδή δεν άντεχε να τη βλέπει να λάμπει.
(Mια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα. Υστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι:
— Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
— Δε συνηθίζω ν’ ακούω τα θηράματά μου, αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.
— Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα;
— Όχι.
— Σου έκανα κανένα κακό;
— Όχι.
— Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:
— Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.)
Μιλάμε για τους “καθαρούς” καθρέφτες.
Το να είσαι κάτω, λίγο ή πολύ, το συνηθίζεις. Είναι ασφαλές, το ξέρω. Αλλά όπως λέει και το τραγούδι “αυτοί οι δρόμοι, φτιάχτηκαν για να τρέχεις”. Όχι για να ξαπλώνεις ή να σέρνεσαι πάνω τους. Τίμα τη ζωή και τον χρόνο που σου έχει δοθεί. Δες τις όψεις από ό,τι σέρνεται ή ζει στο σκοτάδι σε γενικές γραμμές, και δες κι εκείνες όσων περπατούν, τρέχουν, ή πετάνε. Μετά δες εσένα, και θυμήσου ποιος είσαι. Θυμήσου…
