Φανταστείτε τη ζωή σαν ένα μαραθώνιο. Υπάρχει η αφετηρία, το τέρμα, και όσο πιο γρήγορα τρέχουμε, τόσο μεγαλύτερη απόσταση διανύουμε. Συγκεντρωνόμαστε στον στόχο μας, βάζουμε όλες μας τις δυνάμεις μας, και τρέχουμε διαρκώς μπροστά.
Οι περισσότεροι ζούμε κάπως έτσι, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι τόσο απλή. Η πραγματική ζωή δεν αποτελείται μόνο από ευθείες γραμμές, ούτε έχει σήματα που μας κατευθύνουν στο σωστό δρόμο. Αντίθετα, βρισκόμαστε μέσα σ’ ένα λαβύρινθο που αποτελείται από πολλές επιλογές:
Κάποια μονοπάτια, όπως και κάποιες επαγγελματικές μας επιλογές, απαιτούν πολλαπλάσιο χρόνο για να μας οδηγήσουν εκεί που επιθυμούμε. Κάποια άλλα μονοπάτια, όπως και κάποιες σχέσεις στην ζωή μας, οδηγούν σε αδιέξοδα.
Αν προγραμματίζαμε ένα ρομπότ να βρει την έξοδο σε ένα λαβύρινθο, δεν θα δίναμε εντολές να κινείται πάντα προς τα εμπρός. Θα το προγραμματίζαμε να καταγράφει την πορεία που έχει ακολουθήσει, και όταν ‘κολλήσει’ σε κάποιο σημείο, να πηγαίνει πίσω και να δοκιμάζει μια διαφορετική πορεία.
Οι άνθρωποι, είμαστε πολύ καλοί στο να κινούμαστε προς τα εμπρός. Αλλά απεχθανόμαστε - και φοβόμαστε – να υποχωρούμε. Την κίνηση προς τα πίσω την εκλαμβάνουμε ως αποτυχία, ότι η απόφαση μας ήταν λανθασμένη, ότι ο χρόνος που δαπανήσαμε πήγε χαμένος. Και πράγματι, όλα αυτά είναι συνήθως αλήθεια. Αλλά δεν είναι κακό αυτό. Έτσι συμβαίνει μέσα σ’ ένα λαβύρινθο. Έχουμε δύο επιλογές, είτε να επιστρέψουμε πίσω και να δοκιμάσουμε κάποιο άλλο δρόμο, είτε να μείνουμε ‘κολλημένοι’ στο λάθος μέρος.
Κανείς δεν γνωρίζει αν η επόμενη στροφή που θα επιλέξει, θα αποδειχτεί η σωστή. Είναι αναμενόμενο ότι θα χαθούμε κάποιες φορές και ότι θα χρειαστεί να επιστρέψουμε πίσω. Όμως, πολλές φορές αρνούμαστε να αποδεχτούμε ότι κάναμε λάθος επιλογή, ενώ άλλες φορές μας προκαλούν σύγχυση οι επιλογές που κάνουν οι γύρω μας.
Δύο τρόποι υπάρχουν για να προχωρήσουμε στη ζωή μας:
Είτε να προχωρούμε μπροστά για όσο διάστημα μπορούμε, είτε να κάνουμε βήματα προς τα πίσω και να δοκιμάζουμε άλλη διαδρομή, όταν διαπιστώνουμε ότι πήραμε λάθος δρόμο. Το μεγαλύτερο λάθος είναι να μένουμε ακίνητοι σε κάποιο αδιέξοδο.
