Νιώθετε ασφυκτικά και πως σας βαραίνει κάποια αόρατη δύναμη… Και δεν ξέρετε το γιατί, αλλά αυτή η δύναμη είναι αμείλικτη… ό,τι και αν κάνετε, κουβαλάτε αυτό το βάρος μέσα σας όπου και αν πάτε.
https://www.youtube.com/watch?v=tWXUkPVCjpM
Δεν αισθάνεστε καλά για τίποτα πλέον. Κοιτάτε τη ζωή σας, σκέφτεστε και απορείτε για το πώς δεν την νιώθετε καθόλου «δική σας». Απεγνωσμένα θέλετε να αποδράσετε, θέλετε να κάνετε κάτι… αλλά φοβάστε πως θα καταστρέψετε ό,τι έχετε χτίσει μέχρι τώρα.
Νομίζετε πως δεν μπορείτε να κουνηθείτε. Έχετε παραλύσει.
Όλοι μας νιώθουμε παγιδευμένοι κατά καιρούς, είτε στη δουλειά, στο σπίτι, στη γειτονιά, στα οικονομικά, στην οικογένεια ή στις σχέσεις. Συνήθως αυτό το αίσθημα μπορεί να θεραπευτεί απλώς με το να κάνετε κάτι καινούργιο… αλλά δεν είναι πάντα τόσο εύκολο. Όταν το ότι νιώθετε παγιδευμένοι γίνεται ένα επίμονο πρόβλημα, ένα που σας κάνει να νιώθετε απελπισμένοι, τότε είναι καιρός να κοιτάξετε σοβαρά τη ζωή σας.
https://www.youtube.com/watch?v=s7In-KGxduU
5 λόγοι για τους οποίους νιώθετε παγιδευμένοι
Το να νιώθετε παγιδευμένοι και ηττημένοι είναι εμπειρίες συνηθισμένες στους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν άγχος και κατάθλιψη σύμφωνα με μια ψυχολογική έρευνα. Με άλλα λόγια, το να νιώθετε παγιδευμένοι μπορεί να δημιουργήσει άγχος και κατάθλιψη, τα οποία ενισχύουν ακόμα περισσότερο αυτό το αίσθημα. Κι έτσι ο κύκλος συνεχίζεται.
Είμαι 22 και έχω κολλήσει στο σώμα ενός 8χρονου – Ασχολούμαι με το pole-dancing,
αλλά μόνο φρικιά θέλουν να βγουν ραντεβού μαζί μου, λέει η Shauna Rae
Αλλά η ερώτηση είναι γιατί νιώθουμε παγιδευμένοι εξ αρχής; Το άγχος και η κατάθλιψη μπορεί να προκαλούν αυτή την εμπειρία και επίσης να είναι τα υποπροϊόντα της, αλλά τι δημιουργεί το άγχος και την κατάθλιψη;
Εδώ είναι κάποιοι συνηθισμένοι ψυχολογικοί και πνευματικοί λόγοι για τους οποίους ίσως νιώθετε παγιδευμένοι:
Είστε παθητικοί παρά ενεργητικοί
Η παθητικότητα είναι συχνά μια συμπεριφορά που την μαθαίνουμε, την διδασκόμαστε στην παιδική ηλικία από τους γονείς, τους δασκάλους και την κοινωνία. Για παράδειγμα, η ισχυρογνωμοσύνη είναι γενικά ένα χαρακτηριστικό που αποθαρρύνεται από την κοινωνία επειδή σας κάνει λιγότερο ευάγωγο, που σημαίνει πως οι άλλοι έχουν λίγη επιρροή πάνω σας. Επομένως, στην παιδική ηλικία πολλοί από εμάς διδαχθήκαμε να είμαστε υποτακτικοί, υποχωρητικοί και υπάκουοι επειδή αυτά τα χαρακτηριστικά μας κάνουν «καλά μέλη» μιας κοινωνίας που περιστρέφεται γύρω από τον έλεγχο και την εξουσία.
Όταν ήμασταν μικροί, πόσοι από εμάς νιώσαμε δυνατοί και θαρραλέοι να υιοθετήσουμε μια ενεργή προσέγγιση για την ζωή μας και να κάνουμε ό,τι επιθυμούσαμε; Φυσικά, οι περισσότεροι άνθρωποι υποστηρίζουν αυτό το ιδανικό (όπως οι δάσκαλοι), αλλά όσο είναι μέσα στα όρια του να κάνουμε κοινωνικά αποδεκτά πράγματα όπως το να πάμε στο πανεπιστήμιο (όπως τους άλλους), να κυνηγήσουμε τα λεφτά και μια θέση σε καλή κοινωνική τάξη (σαν τους άλλους), να παντρευτούμε και να αποκτήσουμε παιδιά (σαν τους άλλους).
Από την μια, μας ενθαρρύνουν να είμαστε «ενεργητικοί» στην ζωή μας, αλλά από την άλλη αυτή η «ενεργητικότητα» είναι μια καλυμμένη μορφή παθητικότητας, η οποία σχετίζεται με το να ακολουθήσουμε το πλήθος και να κάνουμε ό,τι κάνουν οι άλλοι.
Αποτελεί έκπληξη το ότι τόσοι πολλοί από εμάς παλεύουμε με αυτό το αίσθημα παγίδευσης; Εκτός και αν έχουμε την σοφία να δούμε μέσα από τις μάταιες και ανεκπλήρωτες επιδιώξεις της κοινωνίας από μικρή ηλικία, καταλήγουμε να ακολουθήσουμε το κοπάδι και αφήνουμε τους άλλους να κανονίζουν την ζωή μας. Η παθητικότητα είναι επομένως η κύρια αιτία για το ότι νιώθουμε παγιδευμένοι και κολλημένοι σε μια ζωή που μοιάζει άδεια. Όταν είμαστε παθητικοί, κυριολεκτικά δίνουμε στους άλλους την άδεια να παίρνουν αυτοί αποφάσεις και να ορίζουν την ύπαρξη μας σε αυτόν τον πλανήτη. Όταν είμαστε παθητικοί έχουμε παραιτηθεί από την δική μας «συμμετοχή» στην ζωή, χωρίς να συνειδητοποιούμε πως στην πραγματικότητα είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε μια ζωή της επιλογής μας.
Αν μόλις συνειδητοποιήσατε πως είστε παθητικοί στην ζωή, μην ανησυχείτε. Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη είναι. Δεν επιλέξατε να είστε παθητικοί, απλώς είστε ψυχολογικά προγραμματισμένοι να είστε έτσι. Όμως, με αυτή την καινούργια γνώση μπορείτε να δώσετε ένα τέλος και να ξεκινήσετε συνειδητά να είστε ενεργητικοί.
Απλώς ξεπεράσατε την τωρινή ζωή σας
Οι άνθρωποι δεν είναι στατικά όντα. Ως ανθρώπινα όντα, συνεχώς αλλάζουμε, εξελισσόμαστε και μεταμορφωνόμαστε. Ό,τι δεν αλλάζει, πεθαίνει, όπως μπορούμε να δούμε αρκετά καθαρά στον κόσμο γύρω μας. Όταν τα είδη, τα οικοσυστήματα, ακόμα και οι επιχειρήσεις και οι τάσεις δεν εξελίσσονται, ξεθωριάζουν στην λήθη. Είναι η διαδικασία της εξέλιξης. Το ίδιο συμβαίνει και στους ανθρώπους: αλλάζουμε και μαθαίνουμε περισσότερα κάθε μέρα. Ίσως να μην το γνωρίζουμε συνειδητά, αλλά δεν είμαστε το ίδιο άτομο με χθες. Αναρωτηθείτε: «Είμαι όπως ήμουν ένα χρόνο πριν;» Πιθανώς, η απάντηση σας θα είναι όχι, έχετε αλλάξει! Και αυτό είναι απολύτως εντάξει!
Το ότι νιώθετε παγιδευμένοι είναι επομένως ένα προϊόν από το ότι έχετε ξεπεράσει την τωρινή ζωή σας. Ίσως δεν έχετε πολλά κοινά με τους φίλους σας, τα ενδιαφέροντα για την καριέρα σας έχουν αλλάξει ή απλώς δεν ταιριάζετε τόσο με τον σύντροφο σας πλέον. Είναι απολύτως φυσιολογικό, γιατί ως άνθρωποι τείνουμε να αλλάζουμε παθολογικά. Γινόμαστε νευρικοί και φοβόμαστε γι αυτό επειδή απεγνωσμένα θέλουμε τον έλεγχο της ζωής μας για να νιώθουμε ασφαλείς. Αλλά η αλήθεια είναι πως η αλλαγή είναι αναπόφευκτη- η αντίσταση είναι μάταιη! Όταν δεν είστε πρόθυμοι να αναβαθμίσετε τη ζωή σας, ακόμα και όταν την έχετε ξεπεράσει κατά πολύ, νιώθετε ασφυκτικά. Απλώς φανταστείτε πόσο άβολο θα ήταν να πιέζετε τον εαυτό σας μέσα στα ρούχα που φορούσατε πριν από δέκα ή είκοσι χρόνια! Ναι, μπορεί να νιώθετε λίγο άνετα… αλλά αξίζουν η άνεση και οικειότητα για το αίσθημα που νιώθετε ότι πεθαίνετε εσωτερικά; Θυμηθείτε πως είναι απολύτως φυσιολογικό να μην θέλετε να αφήσετε κάτι, έτσι να είστε ευγενικοί και συμπονετικοί με τον εαυτό σας. Δεν είναι κακό να μεγαλώσετε και να αλλάξετε. Είναι ένα δικαίωμα που το έχετε εκ γενετής.
Θέλετε απεγνωσμένα να ταιριάξετε και να νιώσετε «φυσιολογικοί»
Όλοι μας θέλουμε να νιώθουμε πως ανήκουμε κάπου. Βασικά, η επιθυμία να «ταιριάζουμε» με τους άλλους είναι βαθιά ενσωματωμένη στο DNA μας: είναι ένας βιολογικός αμυντικός μηχανικός.
Αλλά έχουμε μακριά πορεία εξέλιξης και η απόδειξη είναι πως όσο περισσότερο αναγκάζουμε τον εαυτό μας να είναι «φυσιολογικός», τόσο υποφέρουμε. Η εξέλιξη, ή η ανάμειξη, μας καλεί να τιμήσουμε τις αρχικές μας ανάγκες για να μεγαλώσουμε ως είδος. Η συμμόρφωση είναι ένα παλιό πρότυπο που δεν χρειάζεται πλέον να κυνηγάμε. Βασικά, όσο περισσότερο συμμορφωνόμαστε τόσο πιο άδειοι νιώθουμε μέσα μας. Όσο προσπαθούμε να μοιάζουμε με τους άλλους, τόσο χάνουμε την επαφή με την εσωτερική φωνή μας. Όσο διαμορφώνουμε την ζωή μας για να είμαστε «κοινωνικά αποδεκτοί», τόσο περισσότερο θυσιάζουμε τις εσωτερικές αξίες, τα όνειρα, τα πιστεύω και τις επιθυμίες.
Το να προσπαθούμε να ταιριάξουμε με τους άλλους επειδή φοβόμαστε το τι θα σκεφτούν για μας, είναι η συνταγή για να υποφέρουμε. Καταλάβετε πως το να θέλετε να είστε αποδεκτοί είναι απολύτως φυσιολογικό, αλλά είναι καιρός να αναζητήσετε την αποδοχή μέσα στον εαυτό σας παρά έξω.
Έχετε αναλάβει πολλές ευθύνες
Οι ευθύνες είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της ζωής. Μας διδάσκουν να είμαστε ώριμοι, υπεύθυνοι, υπομονετικοί και να έχουμε ενσυναίσθηση. Αλλά μπορεί να έρθει μια στιγμή στην ζωή μας όπου έχουμε αναλάβει περισσότερες ευθύνες από όσες μπορούμε να διαχειριστούμε και αρχίζουμε να νιώθουμε παγιδευμένοι. Γιατί; Συνήθως, γεμίζουμε την ζωή μας με ανούσιες ή υπερβολικές υποχρεώσεις επειδή προσπαθούμε να ξεφύγουμε από κάτι, είτε από τον εαυτό μας, από το παρελθόν ή από κάποιο συναίσθημα που μας κυνηγά όπως την θλίψη, τον θυμό ή την κενότητα.
Αν νιώθετε παγιδευμένοι, εξετάστε προσεκτικά την ζωή σας. Έχετε αναλάβει περισσότερα από όσα αντέχετε; Γιατί; Και επιπλέον, τι μπορείτε να κάνετε για να μειώσετε τον φόρτο εργασίας σας;
Η απώλεια της ψυχής και η έλλειψη στόχου ζωής
Πιθανώς ο μεγαλύτερος λόγος για τον οποίο τόσοι πολλοί από εμάς υποβαλλόμαστε στο ανυπόφορο συναίσθημα του να νιώθουμε παγιδευμένοι είναι η απώλεια της ψυχής. Όταν έχουμε χάσει την επαφή με την ψυχή μας νιώθουμε την ακλόνητη αίσθηση πως «κάτι λείπει» από την ζωή μας. Αυτό το αίσθημα συνοδεύεται από την μοναξιά, την παράλυση, την κενότητα, την ανησυχία, την ευερεθιστότητα και φυσικά, την κατάθλιψη και τα άγχος.
Η απώλεια της ψυχής συμβαίνει για πολλούς λόγους όπως μια τραυματική εμπειρία ή απλώς από καταστάσεις που μας έκαναν να καταναλωθούμε από τον εγωισμό μας. Ο εγωισμός, είναι ο λανθασμένος εαυτός μας, η έννοια του «εγώ» που έχουμε μέσα στον εγκέφαλο μας. Όσο περισσότερο εξυπηρετούμε τον εγωισμό και τις επιθυμίες του, τόσο πιο άδειοι και ανεκπλήρωτοι νιώθουμε επειδή ο εγωισμός έχει εμμονή με την εξουσία και την αυτό-ικανοποίηση- κάτι που είναι εντελώς ανεκπλήρωτο. Η ψυχή μας, από την άλλη εστιάζει στην αγάπη και στην ενότητα: στο να μάθουμε πώς να αγαπάμε, να συμπεριφερόμαστε με αγάπη, να μιλάμε με αγάπη και εν τέλει να γίνουμε αγάπη. Όταν είμαστε σε επαφή με την ψυχή μας, ανακαλύπτουμε τον σκοπό την ζωή μας που μας βοηθά στο να σταματήσουμε να νιώθουμε παγιδευμένοι από τις καταστάσεις. Αρχίζουμε να νιώθουμε δυνατοί και ακούμε την φωνή της καρδιάς παρά την φωνή του μυαλού.
Πώς να σταματήσετε να νιώθετε παγιδευμένοι
Το ότι νιώθουμε παγιδευμένοι είναι ένας κύκλος που συνεχίζουμε εμείς: αναζητάμε όλο και περισσότερες αποδείξεις για να επιβεβαιώσουν την πεποίθηση ότι είμαστε θύματα. Για παράδειγμα, ίσως προσπαθήσουμε να σταματήσουμε να νιώθουμε παγιδευμένοι αλλά τότε, ο εσωτερικός σαμποτέρ, ίσως προσπαθήσει να κάνει κάτι για να επιστρέψουμε ξανά σε αυτή την αίσθηση. Ως αποτέλεσμα, επιβεβαιώνουμε την πεποίθηση ότι είμαστε παγιδευμένοι και επίσης αυτό-εκπληρώνουμε την προφητεία. Καταλάβετε πως το να νιώθετε παγιδευμένοι μπορεί να γίνει πολύ εθιστικός ρόλος επειδή μας κάνει να νιώθουμε σαν θύματα- και ο εγωισμός αγαπά το να νιώθει θύμα. Ειρωνικά, το να νιώθουμε σαν θύμα είναι ενδυναμωτικό επειδή ο ρόλος περιστρέφεται γύρω από το να κατηγορεί και να δικαιολογεί- και όλα αποκλίνουν από την υπευθυνότητα.
Με αυτά κατά νου, ας εξερευνήσουμε κάποιες μεθόδους που μπορούν να σας βοηθήσουν να σταματήσετε να νιώθετε παγιδευμένοι:
Αναλάβετε την ευθύνη της ζωής σας.
Όπως ανέφερα, το να νιώθουμε παγιδευμένοι μπορεί να μας κάνει να υιοθετήσουμε τον ρόλο του θύματος ο οποίος αποφεύγει την υπευθυνότητα. Είναι φυσιολογικό να στεναχωριέστε για την κατάσταση σας αλλά η αυτό-λύπηση δεν σας οδηγεί πουθενά. Για να νιώσετε καλύτερα, πρέπει να αναλάβετε την ευθύνη της ζωής σας, το οποίο σημαίνει να αποφασίσετε να δημιουργήσετε μια αλλαγή. Συνειδητοποιήστε πως η ευτυχία είναι αυτό που συμβαίνει όταν επιταχύνετε και διεκδικείτε την κυριότητα στη ζωή σας.
Κάντε μικρές αλλαγές κάθε μέρα.
Κάντε κάτι καινούργιο κάθε μέρα. Το να προσεγγίσετε την ζωή σας διαφορετικά σιγά-σιγά θα σας βοηθήσει να επανακτήσετε την πίστη στη δύναμη σας. Σκεφτείτε τι θα θέλατε να αλλάξετε και πειραματιστείτε με νέες προσεγγίσεις.
Κάντε μια λίστα από πράγματα που δεν σας ωφελούν.
Καθίστε και σκεφτείτε όλα αυτά που σας περιορίζουν. Για παράδειγμα, μπορείτε να γράψετε πράγματα όπως: να πηγαίνω σε πάρτι μετά τη δουλειά με τους συναδέλφους, οι δεσμεύσεις με παλιούς φίλους, να προσποιούμαι πως μου αρέσει ότι αρέσει και στον/στην σύντροφο μου, τα «υποχρεωτικά» γεύματα με όλο το σόι, κτλ. Με το να κάνετε σαφή αυτά που σας κάνουν δυστυχισμένους, θα σας είναι πιο εύκολο να αποδράσετε από το κλουβί που έχετε χτίσει γύρω από τη ζωή σας.
Αφήστε τους κοινωνικούς κανόνες.
Με το να προσπαθείτε να είστε κοινωνικά αποδεκτοί, ξοδεύετε τόσο χρόνο, ενέργεια και χρήματα. Προσπαθήστε να κρατήσετε μόνο ό,τι είναι βασικό στην ζωή σας. Αν πρόκειται να δυσανασχετήσετε κάποιον, ας είναι! Αν δεν νευριάζετε κάποιον, πιθανώς δεν κάνετε κάτι σημαντικό με την ζωή σας! Ό,τι και αν κάνουμε, πάντα θα υπάρχει κάποιος να μας κρίνει. Να είστε θαρραλέοι και κάντε αυτό που σας κάνει χαρούμενους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα ξεκόψετε με κάποιους ανθρώπους. Αυτοί που δεν σας υποστηρίζουν τείνουν να σας γίνονται βάρος.
Δημιουργήστε ενεργειακά εμπόδια.
Επεκτείνεστε πολύ και επιβραδύνετε λόγω των πολλών υποχρεώσεων; Μάθετε πώς να παρατηρείτε τα επίπεδα της ενέργειας σας και να απομακρύνεστε όταν καταπιέζεστε. Ζωγραφίστε μια γραμμή και μην αφήσετε κανέναν να την περάσει, ούτε καν τον ίδιο σας τον εαυτό.
Να λέτε «όχι ευχαριστώ».
Δεν υπάρχει τίποτα λάθος ή αγενές στο να πείτε «όχι ευχαριστώ». Ναι, ίσως προσβάλετε αρκετούς ανασφαλείς ανθρώπους, αλλά έχετε το δικαίωμα να πείτε όχι στο να κάνετε πράγματα που δεν σας ενδιαφέρουν ή που δεν πιστεύετε.
Αγκαλιάστε τον φόβο του άγνωστου.
Ένας λόγος για τον οποίο μένουμε κολλημένοι στο αίσθημα παγίδευσης είναι πως φοβόμαστε το άγνωστο. Πως θα ήταν η ζωή μας αν κάναμε μια δραστική αλλαγή; Αγκαλιάστε αυτόν τον φόβο και φροντίστε τον εαυτό σας!
Θεραπεία με φυτά.
Προφανώς υπάρχει μια άρνηση εδώ: η θεραπεία με φυτά λαμβάνεται καλύτερα με έναν έμπειρο σαμάνο ή με έναν θεραπευτή και θα πρέπει να αναζητήσετε επαγγελματική συμβουλή αν πάσχετε από ψυχικές ασθένειες. Αλλά μια τέτοια εμπειρία μπορεί κυριολεκτικά να αλλάξει όλη την αντίληψη σας για την ζωή. Η θεραπεία με φυτά είναι ιερή και μια βαθιά εμπειρία που μπορεί να σας βοηθήσει να αναπτύξετε καινούργιες αντιλήψεις για την ζωή, ακόμα και να θεραπεύσει αρρώστιες όπως η κατάθλιψη.
Επανασυνδεθείτε με την ψυχή σας.
Η θεραπεία με φυτά είναι ένας ισχυρός και ασφαλής τρόπος για να επανασυνδεθείτε με την ψυχή σας. Ωστόσο, αν προτιμάτε άλλες μεθόδους, ίσως θα σας αρέσει να εξερευνήσετε πρακτικές όπως αναζήτηση οραμάτων, ημερολόγιο, διαλογισμός, κάθαρση, καλλιτεχνικές εκφράσεις, μουσική και άλλες εναλλακτικές μορφές θεραπείας που μπορούν να σας βοηθήσουν να αφυπνίσετε αυτή την βαθιά παρουσία μέσα σας.
