Πάνω σε ποια διαδικασία βασίζονται, πού οφείλεται η λειτουργία αυτή και ποιο μέρος του ανθρώπου είναι εκείνο που “ονειρεύεται”. Χαρακτηριστικά, η Annie Besant, στην “Απόκρυφη ζωή του Ανθρώπου” αναφέρει:
Υπάρχουν 3 ειδών όνειρα:
α) Αυτά που οφείλονται σε οργανικές αιτίες και ως επί το πλείστον είναι χωρίς συνοχή, ακατανόητα και ανεξήγητα. Αντιστοιχούν στο κατώτερο φυσικό σώμα και δεν έχουν καμία ιδιαίτερη σημασία.
β) Αυτά που προέρχονται επίσης από το φυσικό μας σώμα, αλλά ανήκουν ως επί το πλείστον στο αιθερικό τμήμα του. Και η κατηγορία αυτή των ονείρων δεν είναι πολύ σημαντική.
γ) Υπάρχει όμως και μια τρίτη κατηγορία ονείρων, που είναι οι αληθινές εμπειρίες του ανθρώπου. Έξω από το φυσικό του εγκέφαλο, εμπειρίες του πραγματικού ανθρώπου, περιβεβλημένου με τη λεπτή αστρική ουσία και αφυπνισμένου μέσα στον αστρικό κόσμο. Είναι τα μόνα όνειρα που έχουν αξία και όταν ξυπνάμε μας φαίνονται “ζωντανά”.
Μέσω των ονείρων αυτών μπορούμε να αποκτούμε γνώσεις τις οποίες δεν μας είναι εύκολο να συλλάβουμε όταν είμαστε ξύπνιοι. Έτσι μπορεί στον ύπνο κανείς να λύσει προβλήματα. Να βοηθήσει κάποιον ή να βοηθηθεί ο ίδιος. Μάλιστα, μπορεί κανείς στον ύπνο να συναντήσει αγαπημένα του πρόσωπα που έχουν πεθάνει.
Ο Πυθαγόρας για τα όνειρα
Λέγεται ότι κάποτε ο Πυθαγόρας ρωτήθηκε από κάποιον τι σημαίνει το ότι συνάντησε στον ύπνο τον πατέρα του που είχε πεθάνει και μίλησαν. Ο Πυθαγόρας του απάντησε: Σημαίνει ότι τον συνάντησες και του μίλησες. Τίποτα περισσότερο…
Οι Πυθαγόριοι είχαν αναπτύξει αρκετά την επιστήμη των ονείρων. Μπορούσαν ρυθμίζοντας τον τρόπο ζωής τους και τη δίαιτά τους, καθώς και τη μουσική που άκουγαν πριν κοιμηθούν -μαζί με κατάλληλες ασκήσεις- να έχουν όνειρα χρήσιμα και να αποκομίζουν γνώσεις. Λέγεται ακόμη ότι μπορούσαν με αυτό τον τρόπο να επικοινωνήσουν με τους πεθαμένους .
Τι λέει ο Πλάτωνας
Συνεχιστής της Πυθαγόριας Παράδοσης ο Πλάτωνας, ας δούμε τι αναφέρει πάνω στο θέμα.
“Όταν κοιμάται το μέρος της ψυχής που είναι λογικό, ήμερο και άξιο να άρχει. Το άλλο δε το κτηνώδες και άγριο, αφού χορτάσει από φαγητό και μέθη, αρχίζει να σκιρτά. Και αφού αποδιώξει τον ύπνο, ζητάει να διαφύγει και να ικανοποιήσει τις ορέξεις του. Τίποτα δεν υπάρχει που να μην τολμά να το κάνει τότε. Σαν να έχει λυθεί και αποτινάξει κάθε χαλινό ντροπής και φρόνησης.
Δεν διστάζει να επιχειρεί, καθώς φαντάζεται, οποιαδήποτε βδελυρία, χωρίς να κάνει διάκριση μητέρας ή άλλου οποιουδήποτε ανθρώπου ή θεού ή ζώου. Φόνους να διαπράττει αποτρόπαιους και από κανένα φαγητό να μην αποτραβιέται. Μ’ ένα λόγο δεν υπάρχει παραφροσύνη και αναισχυντία που να την αφήνει. Όταν όμως ένας άνθρωπος έχει ρυθμίσει τη δίαιτά του με τους κανόνες της υγιεινής και της σωφροσύνης, όταν πριν παραδοθεί στον ύπνο, ξυπνάει το λογιστικό μέρος της ψυχής του και το θρέφει με καλούς λόγους και σκέψεις και συγκεντρώνει σ’ αυτές όλη τη διάνοια του, όταν, χωρίς ούτε να στερήσει ούτε να παραφορτώσει το επιθυμητικό, τού παραχωρεί όσο ακριβώς χρειάζεται για ν’ αποκοιμηθεί και να μην έρχεται να διαταράσσει το καλύτερο μέρος της ψυχής με τη χαρά ή τη λύπη του, αλλά το αφήνει να νιώσει ό,τι δεν γνωρίζει ή από τα περασμένα ή από τα παρόντα ή από τα μέλλοντα.
Όταν, επίσης, αυτός ο άνθρωπος κατευνάσει το θυμοειδές μέρος της ψυχής του και κοιμηθεί χωρίς να έχει την καρδιά του ταραγμένη από οργή εναντίον άλλων. Όταν τέλος καθησυχάσει αυτά τα δύο μέρη της ψυχής, κρατώντας άγρυπνο μόνο το τρίτο, όπου εδράζει η φρόνηση, κι έτσι αναπαυθεί, ξέρεις βέβαια ότι τότε το πνεύμα του αγγίζει όσο γίνεται περισσότερο την αλήθεια και κάθε άλλο παρά φαντασίες παράνομες του παρουσιάζονται στα όνειρά του.”
Τα όνειρα των τυράννων
Και συνεχίζει:
“… ακόμη κι εκείνοι που θεωρούνται περισσότερο κύριοι των παθών τους, ένα είδος φοβερών, άγριων και παράνομων επιθυμιών γίνεται ολοφάνερο στον ύπνο τους.” Γράφει για τον τυραννικό άνθρωπο ότι κάνει, όταν είναι ξύπνιος, πράγματα που αρχικά τα έκανε μόνο στον ύπνο, στα όνειρά του.
Η Μυστική φιλοσοφία
Έχει πολύ μεγάλη σημασία το ότι ο φιλόσοφος τονίζει πώς μπορεί κανείς να αγγίξει την αλήθεια κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Ας σημειώσουμε κάτι που απαιτείται για ευρύτερη κατανόηση:
ότι, δηλαδή, όταν είναι ξύπνιος ίσως “φαίνεται” ότι είναι καλός, όμως χρειάζεται έλεγχος και κατά τη διάρκεια του ύπνου. Πρέπει να ελέγχει τον ψυχισμό του όχι μόνο στις ώρες της εγρήγορσης, αλλά και κατά τη διάρκεια του ύπνου. Δεν θεωρεί σημαντικό μόνο το χρόνο της εγρήγορσης, αλλά και του ύπνου. Αν υπάρχει αυτοέλεγχος και ηρεμία στη φάση της εγρήγορσης, είναι επειδή υπάρχει και στον ύπνο.
“Η Μυστική Διδασκαλία του Πλάτωνα”
via
