Ένας πολεμιστής ήρθε στον Χακούιν, στον δάσκαλο του Ζεν και ρώτησε:
“Υπάρχει κόλαση και παράδεισος;”
Ο Χακούιν είπε: “Ποιος είσαι εσύ;”
Ο πολεμιστής απάντησε: “Είμαι αρχηγός των σαμουράι του αυτοκράτορα.”
Ο Χακούιν είπε: “Εσύ, σαμουράι; Με τέτοια φάτσα, μοιάζεις μάλλον με ζητιάνο!”
Ακούγοντας αυτά τα λόγια, ο σαμουράι θύμωσε τόσο πολύ, που τράβηξε το σπαθί του.
Ο Χακούιν καθώς στεκόταν ήρεμα μπροστά του, είπε: “Εδώ ανοίγει η πύλη της κόλασης.”
Βλέποντας τη γαλήνη του δασκάλου, ο στρατιώτης κατάλαβε.
Έβαλε αμέσως το ξίφος στη θήκη του και υποκλίθηκε.
Τότε ο Χακούιν είπε: “Εδώ ανοίγει η πύλη του παράδεισου.”
Ο παράδεισος και η κόλαση δεν βρίσκονται πολύ μακριά, είναι γείτονες. Τους χωρίζει μόνο ένας φράχτης. Μπορείς να περάσεις από την άλλη μεριά του φράχτη, χωρίς να χρειάζεται καν να μπεις από την πόρτα.
Μπορείς να περνάς από τη μια πλευρά στην άλλη. Το πρωί μπορεί να βρίσκεσαι στον παράδεισο και μέχρι το βράδυ να βρίσκεσαι στην κόλαση.
Αυτή τη στιγμή παράδεισος, την άλλη στιγμή, κόλαση.
Είναι απλώς μια κατάσταση του νου σου, των συναισθημάτων σου.
Πολλές φορές, μέσα σε μια ζωή, μπορείς να επισκεφθείς την κόλαση και πολλές φορές μπορείς να επισκεφθείς τον παράδεισο.
Το ίδιο και μέσα σε μια μέρα…
Η κόλαση και ο παράδεισος βρίσκονται μέσα σου. Οι πόρτες βρίσκονται πολύ κοντά. Με το ένα χέρι μπορείς να ανοίξεις τη μια, με το άλλο χέρι μπορείς να ανοίξεις την άλλη. Απλώς μια αλλαγή στο νου σου και το είναι σου μεταμορφώνεται – από παράδεισος σε κόλαση και από κόλαση σε παράδεισο.
Αυτό γίνεται συνεχώς.
Ποιο είναι το μυστικό; Το μυστικό είναι ότι όποτε είσαι ασυνείδητος, όποτε δρας ασυνείδητα, βρίσκεσαι στην κόλαση.
Όποτε είσαι συνείδητος, όποτε δρας με πλήρη εγρήγορση, βρίσκεσαι στον παράδεισο.
Αν αυτή η εγρήγορση ενσωματωθεί και εδραιωθεί, τότε δεν υπάρχει καμία κόλαση για σένα.
Αν η ασυνειδησία ενσωματωθεί και εδραιωθεί, τότε δεν υπάρχει κανένας παράδεισος.
Ευτυχώς όμως, η ασυνειδησία δεν μπορεί ποτέ να εδραιωθεί τόσο πολύ. Ένα μέρος πάντοτε παραμένει συνειδητό. Όταν όλο σου το είναι μοιάζει να είναι ασυνείδητο, ακόμη και τότε, το μέρος του παρατηρητή παραμένει πάντοτε συνειδητό.
Γι’ αυτό, άλλοτε το πρωί λες ότι ο ύπνος ήταν όμορφος, άλλοτε λες πως ήταν ταραγμένος, εφιαλτικός.
Ποιος το γνωρίζει αυτό; Εσύ κοιμόσουν, οπότε ποιος γνωρίζει ότι ήσουν ευτυχισμένος στον ύπνο σου; Ένα μέρος είναι πάντοτε ξυπνητό, παρατηρεί και γνωρίζει. Ποιος γνωρίζει ότι ο ύπνος ήταν εφιαλτικός; Εσύ κοιμόσουν, οπότε ποιος γνωρίζει; Ένα μέρος έχει παραμείνει παρατηρητής. Ακόμη και μέσα στον ύπνο σου, ένα μέρος σου γνωρίζει.
Δεν μπορείς να γίνεις εντελώς ασυνείδητος. Και η συνειδητότητα, από τη στιγμή που επιτυγχάνεται, δεν μπορεί να χαθεί.
Δεν μπορείς να αναστρέψεις την πορεία.
Ρίζες και φτερά
- Osho
via
