Η συμβίωση ανθρώπων και μηχανών, παρόλο που φαντάζει μακρινή, είναι ήδη εδώ:
Τι ρόλο θα αναλάβει η τεχνητή νοημοσύνη στην κοινωνία; Μπορούν τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης να έχουν ηθική; Πρέπει να αποκτήσουν δικαιώματα, όπως των ανθρώπων; Και έχουν ή μπορεί να αναπτύξουν άραγε συναισθηματική νοημοσύνη;
«Υπάρχουν φιλόσοφοι που πρεσβεύουν ότι αν δεν υπάρχει οργανική ύλη από την οποία να προκύψει ζωή, τότε δεν μπορούν να υπάρξουν συναισθήματα όπως πόνος, απόλαυση, επιθυμία, ή πιο σύνθετα όπως φόβος, ή άγχος… Άλλοι όμως φιλόσοφοι θα μας πουν ότι δεν χρειάζεται οργανική ύλη, αλλά ηλεκτρικά κυκλώματα όπως στις μηχανές, δηλαδή μηχανικά μέρη που σταδιακά θα αναπτύσσουν συναισθήματα αλληλοεπιδρώντας με το περιβάλλον, με άλλα ανθρώπινα όντα και μηχανές και θα αναπτύξουν έτσι κάποια κατάσταση νου, μία αίσθηση εαυτού», ανέφερε ο Στέλιος Βιρβιδάκης, Καθηγητής Γνωσιολογίας και Ηθικής Φιλοσοφίας, Τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης, ΕΚΠΑ
«Δεν μπορούμε πάντα να αποφασίζουμε με βάση τη χρήση των αλγορίθμων για ένα ηθικό δίλημμα. Ο Αριστοτέλης μίλησε για φρόνηση, που ισούται με την σοφία, την ευθυκρισία που επιτρέπει σε μια σύνθετη κατάσταση να διακρίνω την συνθετότητα ενός ζητήματος.
Οι μηχανές μπορούν άραγε να αναπτύξουν αυτή την φρόνηση, η οποία περιλαμβάνει συναισθήματα, ενσυναίσθηση, και ανάγεται στην συναισθηματική νοημοσύνη; Η ηθική δεν είναι μόνο θέμα υπακοής και αυστηρών, απαρέγκλιτων κανόνων. Αυτό είναι που με ανησυχεί. Ποιο, δηλαδή, ηθικό σύστημα θα χρησιμοποιήσουμε για να τροφοδοτήσουμε μια μηχανή», ανέφερε ο καθηγητής σχετικά με την ηθική διάσταση της τεχνητής νοημοσύνης επισημαίνοντας πως «οι μηχανές μπορεί να είναι καλές με συνέπεια. Ενώ οι άνθρωποι είμαστε διαβόητα ασυνεπείς στην καλοσύνη μας».
