Δεν είναι καλύτερα, να δώσεις ένα τέλος στη ζωή και στα βάσανα; (Λουκρήτιος)

Πες πως η ίδια η φύση ξάφνου παίρνει το λόγο και μαλώνει έναν από μας:

«Γιατί, θνητέ, αφήνεσαι να βυθιστείς σ’ ένα τόσο αρρωστημένο πένθος;

Τι κλαίγεσαι κι αναστενάζεις για το θάνατο; Αν ήταν ευχάριστη η ζωή σου που πέρασε και πάει, κι αν όλες οι χάρες της δεν πήγαν χαμένες σαν να χύθηκαν μέσα από ένα τρύπιο πιθάρι, τότε γιατί δεν αποσύρεσαι σαν χορτάτος συνδαιτυμόνας από το συμπόσιο της ζωής και δεν προτιμάς, ανόητε, μια γαλήνη δίχως έγνοιες; Μα αν όσα αποκόμισες σκόρπισαν και χάθηκαν και σου είναι βάρος η ζωή, τι γυρεύεις να της προσθέσεις κι άλλα, για να χαθούν κι αυτά κι όλα άχαρα να σβήσουν; Δεν είναι καλύτερα, να δώσεις ένα τέλος στη ζωή και στα βάσανα;

Γιατί εγώ δεν μπορώ να μηχανευτώ και να επινοήσω τίποτα πια που να σ’ ευχαριστήσει.

Όλα τα πράγματα είναι όπως ήταν πάντα. Και ίδια θα παραμένουν, ακόμα κι αν το σώμα σου δεν έχει κιόλας μαραθεί απ’ τα χρόνια και τα μέλη σου δεν έχουν λιώσει ακόμα κι αν ζήσεις τόσο που να ξεπεράσεις όλες τις γενιές, ακόμα κι αν ποτέ σου δεν πεθάνεις.»

Τι θ’ απαντήσουμε, αν όχι ότι η φύση δίκαια μας δικάζει κι ότι είναι αληθινή η κατηγορία που απαγγέλλει; Κι αν πάλι κάποιος γέρος με χρόνια στην πλάτη, παραπονεθεί παραπάνω απ’ το κανονικό και κλαφτεί που θα πεθάνει, δεν θα ‘χει δίκιο η φύση να υψώσει τη φωνή και να τον μαλώσει ακόμα πιο σκληρά;

«Σκούπισε τα δάκρυα σου, ανάξιε, και σταμάτα τις κλάψες. Τώρα μαραίνεσαι, αφού πρώτα γεύτηκες όλα τα δώρα της ζωής. Μα επειδή πάντα ποθείς αυτό που δεν έχεις και περιφρονείς αυτά που έχεις, κύλησε η ζωή σου λειψή κι αχάριστη και ξάφνου στέκει πλάι στο προσκέφαλο σου ο θάνατος, και συ δεν έχεις τη δύναμη, χορτασμένος και ικανοποιημένος απ’ όλα, ν’ αποσυρθείς.

Όμως τώρα παράτα τα όλα τούτα που δεν ταιριάζουν στην ηλικία σου, κι άντε, με ήσυχη την ψυχή, κάνε τόπο και σε άλλους- έτσι πρέπει»

Λουκρήτιος

 Μερικοί άνθρωποι θέλουν απλώς να βλέπουν τον κόσμο να καίγεται.

Οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην μπορούν να καταλάβουν αν πρόκειται για αυτοκτονία ή δολοφονία.

 Εδώ, ρίξτε μια ματιά από πιό κοντα:

Το κατάλαβες; Ένας φαινομενικά απλός πίνακας άφησε πάρα πολλά χαλαρά άκρα για να ξεμπλέξουμε. Ρίξτε μια ματιά στο σώμα.

Εκεί. Το είδες? Ενώ πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι πρόκειται για αυτοκτονία, πιστεύουμε έντονα το αντίθετο. Αυτό μοιάζει με ξεκάθαρη υπόθεση δολοφονίας. Εδώ είναι οι λόγοι μας:

1) Το άτομο είναι σαφώς αριστερόχειρας. Η λάμπα τοποθετείται στη δεξιά πλευρά, η οποία είναι και πάλι κοινή τάση για αριστερόχειρες. Κρατά ακόμη και ένα μισό καμένο τσιγάρο στο αριστερό της χέρι, οπότε προφανώς δεν πυροβόλησε τον εαυτό της. 

2) Η βασική ανθρώπινη συμπεριφορά υποδηλώνει ότι τείνουμε να τελειώνουμε όλη μας τη δουλειά πριν αυτοκτονήσουμε. Έτσι θα είχε τελειώσει πρώτα το τσιγάρο της πριν χρειαστεί να αυτοκτονήσει.

3) Κρατάει το όπλο προς την αντίθετη κατεύθυνση όπου βρίσκεται η πιτσιλιά αίματος. Το σημείο πρόσκρουσης και η αιμάτωση αίματος μιλούν διαφορετικά.

4) Όταν αυτοκτονείς με όπλο, το σώμα σου απελευθερώνει κάθε ένταση, που σημαίνει ότι το όπλο δεν θα ήταν στο χέρι τους.

5) Το φως είναι αποσυνδεδεμένο και μπορείτε να δείτε (όπως φαίνεται) τον νυχτερινό ουρανό στο παράθυρο. Πώς θα μπορούσε το άτομο να γράψει ένα σημείωμα αυτοκτονίας στο σκοτάδι;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΜΩΣ

 Ρίξτε μια ματιά ξανά!

Υπάρχει μια εξήγηση ότι αυτό είναι επίσης μια περίπτωση αυτοκτονίας. 

1) Το άτομο μπορεί κάλλιστα να είναι δεξιόχειρας. Κοιτάξτε τη θέση της πένας στο τραπέζι. Τοποθετείται με τρόπο που υποδηλώνει ότι χρησιμοποιούσε το δεξί της χέρι για να γράψει.

2) Υπάρχει ένα ξεχωριστό ίχνος αίματος στην εικόνα. Αν ακουμπήσετε το κεφάλι σας σε αυτή τη θέση, θα παρατηρήσετε ότι οι μύες σας δημιουργούν ένα ωραίο μονοπάτι για να συσσωρεύεται αίμα στο κολάρο σας, όπως στην εικόνα. Αυτό σημαίνει ότι η πληγή θα πρέπει να βρίσκεται στον σωστό κρόταφο.

3) Το τασάκι και το δοχείο κοκ στην αριστερή πλευρά είναι επειδή χρησιμοποιεί το μη κυρίαρχο χέρι του για αναψυχή.

via