Έχεις επιλέξει να ζεις μια ζωή γεμάτη φόβους και ανησυχίες: φόβο για τη ζωή, φόβο για τον θάνατο, φόβο για το κάθε τι τριγύρω σου.
Βέβαια, όλοι οι φόβοι στον θάνατο καταλήγουν ή έστω στην προσβολή και αμφισβήτηση της ύπαρξής σου. Φόβος για τους ανθρώπους, φόβος για τα λόγια του κόσμου, φόβος μη γίνεις ρεζίλι, φόβος ακόμη και γιατί αναπνέεις. Και τώρα θα μου πεις: τι φταις κι εσύ;
Αφού μεγάλωσες μέσα σε μια οικογένεια που διαρκώς σου έλεγε: πρόσεχε, μη ζεις, πρόσεχε, μην αναπνέεις, δε ντρέπεσαι, κρύψου. Κι έπειτα γνώρισες γύρω σου μια κοινωνία που επικροτούσε ακόμη περισσότερο τον φόβο: πρόσεξε, κάνε ότι είναι σωστό, ηθικό, επιτρεπτό, αποδεκτό, αλλιώς η κοινωνία δεν μπορεί να σε δεχτεί, δεν μπορεί να σ’ έχει στους κόλπους της. Πρόσεξε… ακολούθησε τους κανόνες της κοινωνίας, πρόσεξε, ζήσε όπως όλοι, πρόσεξε, μη πάθεις τίποτα. Τώρα αν τελικά καταλήξεις να μη ζεις, δεν πειράζει γιατί σ’ όλη του τη ζωή πρόσεχες και τώρα προσέχεις…
Θέλεις να προστατεύσεις τον εαυτό σου από τον θάνατο και βυθίζεσαι όλο και πιο πολύ στο άγχος και στην κατάθλιψη. Προσέχεις να μη πεθάνεις, αλλά καταλήγεις να μη ζεις και εντέλει καταλήγεις να πεθάνεις από θλίψη, από απόγνωση και από παραίτηση... καταλήγεις να υποφέρεις από έλλειψη ζωής…
Όμως, ακολουθείς όλα όσα σου επιβάλλει αυτή η φοβική κοινωνία κι ενισχύεις καθημερινά τους φόβους σου χωρίς να αντιδράς, χωρίς καν να αναρωτιέσαι, χωρίς κανέναν προβληματισμό. Προσέχεις και φοβάσαι… για αυτό προσέχεις ακόμη περισσότερο και τελικά δε ζεις.
Πόσο αξίζει μια ζωή μέσα στον φόβο, το άγχος, την ανησυχία, την αγωνία και τις ενοχές… Προσοχή! Ο φόβος σε κάνει να μη ζεις. Δεν έχει κανένα νόημα να μπεις σε μια γυάλα για να μη πάθεις τίποτα και λίγο πριν τον θάνατο να συνειδητοποιήσεις ότι δεν έζησες, λόγω φόβου. Τότε θα είναι πολύ αργά…
Σε μια φοβική κοινωνία, όπου διαρκώς ακούς ότι πρέπει να προσέχεις και να φοβάσαι… ίσως δεν το αντιλαμβάνεσαι τώρα πόσο βλαπτικός είναι αυτός ο εκφοβισμός, δες το όμως πριν να είναι αργά. Έχεις τη δική σου κρίση και σκέψη, το δικό σου κριτήριο για να καθορίσεις τι είναι υπερβολικό και τι όχι, μπορείς να κρίνεις τι είναι ανεκτό και τι όχι, τι θα κάνεις και τι όχι. Μην παρασύρεσαι από τους φόβους της κοινωνίας, οι φόβοι σε κάνουν ευάλωτο, σε μαζικοποιούν, σε κάνουν υποχείριο των Άλλων. Οι φόβοι… σε οδηγούν στην απώλεια ελέγχου και στην αίσθηση απώλειας της ασφάλειας και της εμπιστοσύνης…
Οι φόβοι καλλιεργούν μια ζωή που δεν είναι ζωντανή, μια ζωή γεμάτη περιορισμούς και απαγορεύσεις… άγχος και ανησυχίες… μια ζωή χωρίς όνειρα και νέα επιτεύγματα…
Οι φόβοι είναι μέρος της ζωής μας, αρκεί να τους αντιμετωπίζουμε κατά πρόσωπο, όχι κρυμμένοι μέσα στο «ασφαλές» καταφύγιό μας, που μπορεί να γίνει η αιτία για να μη χαρούμε τη ζωή.
