Ποιό βουνό επιλέγει να γίνει χαλίκι;
Ο Αλέξανδρος Χειμωνιάτης μισούσε τη πειθαρχία και τους περιορισμούς. Σαν παιδί είχε αφήσει εποχή στα σχολεία που φοίτησε για τις αλλεπάλληλες επιπλήξεις για ανάρμοστη συμπεριφορά, το σεβαστό αριθμό αποβολών και τα αναρίθμητα ραβασάκια να παρουσιασθεί στο σχολείο «με το κηδεμόνα του». Ήταν το καμάρι των συμμαθητών του, το παράδειγμα προς αποφυγήν για τους γονείς τους και ο απόλυτος εφιάλτης για γιά τους δασκάλους του.
Αυτό που χαρακτήριζε τον Αλέξανδρο ήταν η απόλυτη ξεροκεφαλιά του και η αντίσταση του σε κάθε υπόδειξη που ήταν αντίθετη με αυτό που αυτός νόμιζε σωστό για τη περίπτωση. Γι’ αυτόν η πάσης φύσεως θεσμική εξουσία, των γονιών του, των καθηγητών του, των προϊσταμένων στη δουλειά του, δεν αποτελούσε παρά μια πρόκληση για αντίσταση, αμφισβήτηση και τελικά ανυπακοή έστω και αν οι συνέπειες ήταν αυτονόητα καταστρεπτικές.
Ο Αλέξανδρος όμως είχε και πλεονεκτήματα. Ήταν εξαιρετικά ευφυής, κοινωνικός, και ευχάριστος στις παρέες. Αγαπούσε τον αθλητισμό και ήταν εξαιρετικός πιανίστας. Από την άλλη ζούσε έντονα τη κάθε στιγμή στην υπερβολή. Απολάμβανε το καλό φαγητό, κάπνιζε και έπινε οινοπνευματώδη χωρίς περιορισμούς, ξενυχτούσε διασκεδάζοντας σχεδόν καθημερινά και ερωτευόταν με συχνότητα που θα τη ζήλευαν τα φανάρια μίας διασταύρωσης κεντρικής αρτηρίας.
Λόγω του ατίθασου χαρακτήρα του αρνήθηκε τα δεσμά του γάμου ενώ έχοντας δημιουργήσει μια επιτυχημένη, κατά κοινή ομολογία, ιδιωτική επιχείρηση φρόντισε να είναι ο διευθυντής του εαυτού του.
Τα χρόνια περνούσαν αλλά ο Αλέξανδρος δεν έδειχνε να αλλάζει τον τρόπο της σκέψης του και της ζωής του. Οι πρώτες όμως συνέπειες της έντονης και απείθαρχης διαβίωσης του δεν άργησαν να φανούν. Άρχιζε να λαχανιάζει στις ανηφόρες, ένοιωθε πόνους στο στήθος και στις αρθρώσεις και το βάρος του είχε σχεδόν διπλασιασθεί μέσα σε λίγα χρόνια. Ανήσυχος ζήτησε τη βοήθεια ενός φίλου του καρδιολόγου.
Ο γιατρός μετά από μια προσεκτική κλινική εξέταση και αφού τον ξαναείδε με ένα πλήθος από αιματολογικές εξετάσεις, ακτινογραφίες και καρδιογραφήματα ήταν κατηγορηματικός στη διάγνωση του.
-Αλέξανδρε, του είπε, αν δεν αλλάξεις τρόπο ζωής, οι μέρες σου είναι μετρημένες. Αν θέλεις να αποφύγεις το μοιραίο θα πρέπει να ακολουθήσεις τις οδηγίες που θα σου δώσω κατά γράμμα. Θα πρέπει να έλθεις να σε δω πάλι σε ένα μήνα.
Ο Αλέξανδρος βρέθηκε για πρώτη φορά απέναντι σε μια εξουσία που δεν είχε γνωρίσει ποτέ. Την ιατρική. Αυτήν δύσκολα την αμφισβητείς χωρίς συνέπειες. Παρέλαβε από το γιατρό του ένα κατάλογο από εντολές που όλες άρχιζαν από «Μη», Μη τρώς, μη πίνεις, μη καπνίζεις, και μετά από αρκετά άλλα «μη», κατέληγε στο μη ξενυχτάς, μην εκνευρίζεσαι και μη ερωτεύεσαι.
Ο Αλέξανδρος ήταν πολύ δυστυχισμένος. Προσπάθησε να βάλει μια τάξη στις σκέψεις του,να αξιολογήσει τη κατάσταση και να πάρει τις αποφάσεις του. Το δυνατό μυαλό του άρχισε να δουλεύει υπερωρίες για να αντιμετωπίσει τις περιοριστικές εντολές της ιατρικής εξουσίας.
Ο μήνας πέρασε και ο Αλέξανδρος επισκέφθηκε και πάλι το φίλο του γιατρό με μια επανάληψη των εξετάσεων. Ο γιατρός αφού τον εξέτασε και είδε τα εργαστηριακά τον κοίταξε και του είπε αυστηρά.
-Αλέξανδρε είσαι χειρότερα από τη πρώτη φορά, φαίνεται ότι δεν ακολούθησες τις οδηγίες μου.
-Άκουσε γιατρέ, είπε ο Αλέξανδρος. Για να πετύχεις στη ζωή χρειάζεται να έχεις θετική σκέψη. Οι Οδηγίες είναι γεμάτες άρνηση, αντίθεση και περιορισμούς.
Στην άρνηση αντιπαραθέτω τη θέση και στην αποφυγή την εμπλοκή.
Εγώ δεν υποχωρώ αλλά επιτίθεμαι.
Εσύ μου λές μη τρώς και εγώ λέω φάγε μέχρι να χορτάσεις, μη πίνεις και εγώ λέω πίνε μέχρι να ξεδιψάσεις, μη ξενυχτάς και εγώ λέω ξενύχτα μέχρι να νυστάξεις. Κατάλαβες τώρα τη σημασία της θετικής σκέψης;
-Απόλυτα Αλέξανδρε, του είπε ο Γιατρός. Επίτρεψε όμως να σου δώσω και εγώ μια εντολή με θετικό χαρακτήρα.
Ζήσε έτσι και μην απορήσεις, αν τα τινάξεις πρόωρα.
