Δυστυχώς οι άνθρωποι όταν διαβάζουν στο Ευαγγέλιο για τη Δευτέρα Παρουσία το μυαλό τους πηγαίνει σε πέντε είδη αγαθών έργων.
Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. (Ματθ. κε΄ )
Διαβάζοντας λοιπόν το παραπάνω απόσπασμα από το Ευαγγέλιο της Κρίσεως οι άνθρωποι σκέφτονται πώς:
“Εντάξει όλο και κάποιον που πεινάει ταΐζω, όλο και κάποια ελεημοσύνη κάνω, πηγαίνω και σε κάποιο νοσοκομείο να επισκεφτώ έναν ασθενή, Και τα λοιπά και τα λοιπά”
“Γιατί λοιπόν να μην πάω στον παράδεισο; Αυτά δεν ζητάει ο Χριστός;”
Είναι επίσης λυπηρό πως ακόμα και οι θεολόγοι μας όταν αναφέρονται στη Δευτέρα Παρουσία μιλούν περί αγαθών έργων.
Οι περισσότεροι λοιπόν από εμάς έχουμε εγκλωβιστεί σε μία ευσεβιστική αντίληψη κατά την οποία νομίζουμε πώς τα αγαθά έργα είναι αυτά τα οποία θα μας πάνε στον παράδεισο, διότι φυσικά είμαστε καλοί άνθρωποι και δια των έργων μας κερδίσαμε τη Βασιλεία Των Ουρανών…
Όμως δεν είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίον ο άνθρωπος μπαίνει στον παράδεισο.
Για να μην παρεξηγηθούμε το νόημα των παραπάνω δεν είναι ότι δεν πρέπει να κάνουμε καλά έργα ώστε να πάμε στον παράδεισο.
Φυσικά και θα είμαστε ελεήμονες.
Φυσικά και θα φροντίζουμε τους άρρωστος αλλά και όσους έχουν την ανάγκη μας, όμως υπάρχουν άλλα πράγματα τα οποία προηγούνται ώστε κάποιος να εξασφαλίσει την οδό της Σωτηρίας.
Η απάντηση στο πως κάποιος πηγαίνει στον Παράδεισο βρίσκεται και πάλι στο Ευαγγέλιο της κρίσεως στο οποίο αναφέρεται πώς:
“δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου”
(Ματθ. κε΄ 31 – 46).
Ελάτε λέει ο Κύριος, οι ευλογημένοι του πατρός μου να κληρονόμησετε…
Δεν λέει ο Χριστός ελάτε όσοι ήσασταν ελεήμονες και φιλάνθρωποι αλλά λέει ελάτε οι ευλογημένοι να πάρετε την κληρονομιά σας.
Όταν κάποιος πεθαίνει και δεν υπάρχουν στο στενό συγγενικό περιβάλλον κληρονόμοι τότε ο νόμος ορίζει ότι όποιος φέρει ενώπιον των αρχών αποδεικτικό συγγένειας διεκδικεί και μερίδιο σε όσα ο αποθανών περιουσιακά στοιχεία άφησε πίσω του.
Έτσι λοιπόν η Βασιλεία Των Ουρανών κληρονομείται και δεν είναι προϊόν αξιομισθίας.
Στον παράδεισο δεν πάμε γιατί παίρνουμε την αμοιβή για τα καλά έργα που κάναμε αλλά πάμε ως κληρονόμοι.
Τη Βασιλεία την κληρονομούν τα Βασιλόπουλα και όχι οι δούλοι και οι εργάτες.
Κατά τη Δευτέρα Παρουσία λοιπόν θα μας ζητηθεί το αποδεικτικό της συγγένειας με Αυτόν που θα μας δώσει το εισιτήριο για τον παράδεισο, δηλαδή θα πρέπει να έχουμε αποδεικτικό συγγένειας με τον Ιησού Χριστό.
Το πρόβλημα όμως είναι πώς εμείς ως κοινοί θνητοί δεν μπορούμε να έχουμε κανένα αποδεικτικό συγγένειας με τον Βασιλέα Ιησού Χριστό, ευτυχώς όμως ο καλός Θεός για όλα φροντίζει και το σχέδιο του είναι η σωτηρία του ανθρώπου.
Με τη Θεία Κοινωνία, η οποία είναι το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού, ο κοινός άνθρωπος ανακαινίζεται και γίνεται καινός-νέος άνθρωπος, αφού πλέον στις φλέβες του κυλά Θεϊκό-Βασιλικό Αίμα, το Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Η Θεία Μετάληψη είναι αυτή που μας βάζει στον παράδεισο και όχι τα “καλά έργα” που δυστυχώς πολλές φορές επιδεικνύονται ως τα λάφυρα των ευσεβιστών χριστιανών.
