Ρόδο ετών 18 Πωλείται 800 μνες
Ελληνίδα σκλάβα προς πώληση σε αγορά της Ανατολής, εντελώς γυμνή, πάνω σε ένα χαλί.
Η επιγραφή που κρέμεται στο λαιμό της αναφέρει στα Ελληνικά «Τριαντάφυλλο, 18 ετών, προς πώληση για 800 νομίσματα».
Η κοπέλα στρέφει το κεφάλι της προς το έδαφος για να κρύψει τη ντροπή της, η στάση των χεριών και των ποδιών της υποδηλώνουν το ίδιο.
Τα πόδια των πιθανών αγοραστών είναι ορατά πίσω από το γυμνό σώμα της κοπέλας.
Η επιγραφή που κρέμεται στο λαιμό της αναφέρει στα Ελληνικά «Τριαντάφυλλο, 18 ετών, προς πώληση για 800 νομίσματα».
Η κοπέλα στρέφει το κεφάλι της προς το έδαφος για να κρύψει τη ντροπή της, η στάση των χεριών και των ποδιών της υποδηλώνουν το ίδιο.
Τα πόδια των πιθανών αγοραστών είναι ορατά πίσω από το γυμνό σώμα της κοπέλας.
Αυτή ήταν η σκληρή μοίρα πολλών γυναικών και παιδιών που απήχθησαν σε λεηλασίες και επιθέσεις από τους Οθωμανούς τα περίπου 400 χρόνια κατοχής του Ελλαδικού χώρου καθώς και του απανταχού Ελληνισμού στην Μικρά Ασία, στον Πόντο, τη Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο.
Αυτός ο πίνακας είναι ένας από τους πιο εμβληματικούς του José Jiménez Aranda (1837-1903).
Η μνα (αρχ. ελλ. μνᾶ, λατ. mina) είναι μονάδα μέτρησης της μάζας (υποδιαίρεση του ταλάντου) που χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα. Κέρματα από πολύτιμα μέταλλα που ζύγιζαν μία μνα, χρησιμοποιούνταν επίσης ως νομίσματα.
Πρώτοι υποδιαίρεσαν το τάλαντο σε μνες οι λαοί της Μεσοποταμίας - αρχικά αντιπροσώπευε το 1/50, αλλά αργότερα άλλαξε σε 1/60. Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν τη δεύτερη αναλογία. Δεδομένου όμως ότι η μάζα του ταλάντου διέφερε από λαό σε λαό, έτσι συνέβαινε και με τη μάζα της μνας. Μία αττική μνα της κλασικής εποχής ζύγιζε 433 ±3 σημερινά γραμμάρια.
60 μνες ισοδυναμούσαν με ένα τάλαντο.
1 μνα ισοδυναμούσε με 100 δραχμές. Ετυμολογικά δραχμή σημαίνει το κέρμα που μπορεί να πιαστεί με το χέρι, σε αντιδιαστολή με τη δύσχρηστη μνα που ζύγιζε σχεδόν μισό κιλό. Η δραχμή από άργυρο (ασήμι) ήταν το βασικό νόμισμα της Αρχαίας Ελλάδας.
1 δραχμή αντιστοιχούσε σε 6 οβολούς.
1 οβολός αντιστοιχούσε σε 8 χαλκούντες.
Οι απαγωγές γυναικών δεν είχαν προηγούμενο.
«Ο Μπραΐμης μεθυσμένος, πίνει ρούμι και κρασί μποτίλιες.
Μπεκρής πολύ και παραλυμένος εις γυναίκες και παιδιά»
Μακρυγιάννης
«Επήγε ο Ιμπραΐμης εις το Χελμό και εσκλάβωσε περίπου δύο χιλιάδες γυναίκες και παιδιά»
Κολοκοτρώνης
Ο παιδόφιλος Ιμπραήμ έστελνε συνεχώς μικρά παιδιά από το Μοριά και το Μεσολόγγι στον πατριό του Πασά Μωχάμετ Αλή στην Αίγυπτο.
Οι γυναίκες καταδικάζονταν να χορεύουν ημίγυμνες πάνω σε ρόβι ή στα σκάγια ή στα περιχυμένα με λάδι σανίδια των οντάδων, για να μη μπορούν να σταθούν όρθιες.
Συνήθως βιάζονταν και μάλιστα πολλές φορές από τους Τούρκους θαμώνες.
Οι κοπέλες βιάζονταν ακόμα και μπροστά στους γονείς των, που αν τολμούσαν να διαμαρτυρηθούν να κλάψουν ή να αναστενάξουν καν, αυτοί και η κόρη τους σφάζονταν.
Ουκ ολίγες έβγαιναν με κομμένα στήθη από τα κονάκια των Αγάδων επειδή δεν υπέκυπταν στις ορέξεις των βιαστών και πέθαιναν από την αιμορραγία.
Τις υποχρέωναν να βάλλουν τα στήθη τους στην κόψη της κασέλας και τον αράπη να χορεύει πάνω στο καπάκι μέχρι να κοπούν.
Στις νεαρές μητέρες που δεν ενέδιδαν έστελνε ο Γενίτσαρος δώρο πάνω στο δίσκο το κεφάλι του μοναχογιού τους.
Προσπαθούσαν να είναι αποκρουστικές στους τυράννους για να αποφύγουν την ατίμωση.
Τις πουλούσαν σαν ζώα στα σκλαβοπάζαρα, 100 γρόσια ή 3 λίρες ή όσο ένα άλογο, το κεφάλι.
Να γιατί προτιμούσαν να πέφτουν στον Ζάλογγο και στην Αραπίτσα της Νάουσας και να τινάζονται στο Αρκάδι και στο Κούγκι.
Τα Σφακιά καταστρέφονται στην επανάσταση του Δασκαλογιάννη και επαναστάτες σκοτώνουν τα ίδια τα γυναικόπαιδά τους, για να γλυτώσουν την ατίμωση, το παιδομάζωμα και το πούλημα στα σκλαβοπάζαρα.
Η Φρύνη στη γιορτή του Ποσειδώνα στην Ελευσίνα
