Ο χρόνος δεν έχει τόση σημασία, όταν η ζωή μας έχει ουσία.
Τι θα γράφατε στη «Βιογραφία» σας, προς το τέλος της ζωής σας;
Τι φαντάζεστε να λέει ο «επικήδειος» σας, όταν εσείς δεν θα είστε πια εδώ;
Τι θα γράφατε σε ένα «τελευταίο e-mail» και σε ποιους θα το στέλνατε;
Τι θα κάνατε εάν ξέρατε πως σε δύο εβδομάδες, θα έρθει το τέλος του κόσμου;
Όλα αυτά τα ερωτήματα ακούγονται μήπως:
Μακάβρια;
Τρομακτικά;
Αστεία;
Ανώφελα;
Ενδιαφέροντα;
Κι όμως αυτά και άλλα παρόμοια θέματα και ασκήσεις, μας βοηθούν να κατανοήσουμε όχι το θάνατο, αλλά την ουσία της ζωής μας. Κι έτσι να κινητοποιηθούμε και να κινηθούμε προς την κατεύθυνση που θα θέλαμε, ή να βεβαιωθούμε πως είμαστε στο σωστό δρόμο.
Μια άσκηση αυτογνωσίας για το χρόνο που περνά και το νόημα της ζωής!
Μας βοηθούν ιδιαίτερα σε μεταβατικές φάσεις της ζωής μας, ή σε φάσεις εσωτερικής αναζήτησης. Ας θυμόμαστε πως αυτά που θα τονίσουμε σε έναν υποθετικό «επικήδειο», είναι αυτά ακριβώς που χρειάζεται να δουλέψουμε, καθώς δεν δείχνουν μόνο βαθιές επιθυμίες, αλλά ίσως και βαθιές ανασφάλειες.
Αναρωτηθείτε λοιπόν:
Πώς θα θέλατε να σας θυμούνται;
Τι θα θέλατε να θαυμάζουν σε εσάς;
Πώς αναπτύξατε τον εαυτό σας, πώς συμβάλλατε στην ευημερία των άλλων, πώς βοηθήσατε να γίνει ο κόσμος ένα καλύτερο μέρος;
Η ζωή που ζείτε μοιάζει με αυτή που θα θέλατε να ζείτε;
Είστε ο εαυτός που θα θέλατε να είστε;
Κινείστε συνειδητά προς την κατεύθυνση που θα θέλατε;
Σας είναι ξεκάθαρο πού πάτε και πώς;
Τι δίνει νόημα στη ζωή σας;
Αυτά και άλλα παρόμοια ερωτήματα, παραπέμπουν στην υπαρξιακή προσέγγιση, καθώς μας φέρνουν σ’ επαφή με πιο βαθιά ζητήματα της ζωής και της ύπαρξης.
Ακριβώς γι’ αυτό, οι ερωτήσεις αυτές μπορεί να μας ταρακουνήσουν ή και να μας τρομάξουν, καθώς συνειδητοποιούμε τι θα θέλαμε να είμαστε, ποιες είναι οι ουσιαστικές αλλαγές που θα θέλαμε να κάνουμε και που ίσως δεν είμαστε έτοιμοι να υλοποιήσουμε – ή μήπως είμαστε;
Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τολμούν εύκολα να προχωρήσουν σε αλλαγή πλεύσης σε βασικά ζητήματα του εαυτού και των διαπροσωπικών σχέσεων.
Για πολλούς είναι ευκολότερο να προσπαθήσουν να ξεγελάσουν το χρόνο (π.χ. με μια προσπάθεια διατήρησης της νεανικής εμφάνισης),
ή να γεμίσουν τόσο την καθημερινότητα τους, που δεν θα μένει περιθώριο για περισυλλογή και συνειδητές, ουσιαστικές αποφάσεις.
Κάνοντας λοιπόν ένα νοερό άλμα στο χρόνο, μια υποθετική ανασκόπηση στον κύκλο της ζωής μας, μπορούμε
να:
Κατανοήσουμε καλύτερα τι μας χρειάζεται και τι όχι απ’ όσα σήμερα υπάρχουν στη ζωή μας.
Συνειδητοποιήσουμε ότι η αναβλητικότητα κι η ευθυνοφοβία μας απομακρύνουν από μια πιο αυθεντική κι ικανοποιητική ύπαρξη.
Πάρουμε την απόφαση να ξεκινήσουμε όσα θα θέλαμε και σταδιακά να γίνουμε πιο αυτόνομοι και πλήρεις.
Ο χρόνος δεν έχει τόση σημασία, όταν η ζωή μας έχει ουσία.
