Ο τρόπος που σκεπτόμαστε είναι πρωτόγονος 

και αναχρονιστικός, αν όχι εγκληματικός. 

Χωρίς συναισθηματική νοημοσύνη 

και συναισθηματική αφομοίωση 

κινδυνεύει ο πλανήτης.

Το επιχείρησαν οι δήθεν μορφωμένοι και σπουδαγμένοι στις Γραφές, της εποχής του.

Το ίδιο έκαναν και κάνουν όσοι με πρόταγμα τον εγωισμό τους πασχίζουν να τον εκμηδενίσουν , εκτελώντας ασυνείδητα τις εντολές του μισόκαλου που τους έχει πάρει τα μυαλά και παλεύει να κυριαρχήσει στις ψυχές τους, οι σημερινοί πανεπιστημιακού επιπέδου και άνω.

Εμείς ας αρκεστούμε στους Ηρωδιανούς Αρχιερείς που τους θέσανε από ένα ένα ερώτημα ικανό για να τον παγιδεύσει και να τον στείλει στη φυλακή και στην εκτέλεση για επαναστάτη εχθρό του ρωμαϊκού κατεστημένου.

Το ερώτημα: «Δάσκαλε, εσύ που διδάσκεις την αλήθεια και δεν ζήτησες την εύνοια και την υποστήριξη κανενός προσώπου πες μας, επιτρέπεται να καταβάλουμε φόρο στον Καίσαρα;»

Έλπιζαν πως θα τον παγίδευαν να πει είτε ΝΑΙ οπότε θα αντιδρούσε ο λαός που δυσφορούσε από τη σκληρή φορολογία που επέβαλε ο ρωμαίος κατακτητής και θα τον εγκατέλειπε σαν απάτριδα, δοσίλογο, πουλημένο στους Ρωμαίους, είτε θα έλεγε ΟΧΙ, οπότε θα τον κατάγγειλαν στον Ρωμαίο Έπαρχο σαν επαναστάτη που ωθεί και ξεσηκώνει τους Ισραηλίτες εναντίον της Ρώμης και του φορολογικού νόμου.

Όμως η θεότητα ξέρει να δώσει την απάντηση που πρέπει και να κατακεραυνώσει τους πονηρούς και φθονερούς εχθρούς της.

Η απάντηση: «Δώστε στον Καίσαρα αυτά που ανήκουν στον Καίσαρα και στο Θεό εκείνα που ανήκουν στον Θεό!»

Λίγο νωρίτερα τον είχαν πλησιάσει στο Ναό όπου δίδασκε ο άσημος, ο αμόρφωτος, ο σφετεριστής της ιδιότητας του δασκάλου, του θεολόγου και του ρόλου του ιεροκήρυκα, οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού και τον ρώτησαν:

«Με ποια εξουσία κάνεις όλα αυτά που έκανες στον αυλόγυρο του Ναού, μαστιγώνοντας τους εμπόρους και ανατρέποντας τα τραπέζια των αργυραμοιβών λέγοντάς τους, “ποιήσατε τον Οίκο του πατρός μου Οίκον εμπορίου” και με ποιο δικαίωμα διδάσκεις τώρα εντός του Ναού;»

Διπλή παγίδα κι εδώ. Αν έλεγε «εν ονόματι του Πατρός μου του εν ουρανοίς» θα τον πέρναγαν από θρησκευτικό δικαστήριο ότι βλασφημεί επικαλούμενος πως του έδωσε αυτή την εντολή ο Θεός. Αν έλεγε «εκτελώ εντολή εξ ανθρώπων» πάλι θα τον συλλάμβαναν και θα τον πίεζαν πιθανώς με βασανιστήρια και ίσως να τον εκτελούσαν δια λιθοβολισμού έως ότου να αποκαλύψει ποιος ήταν ο πάτρωνάς του κι εντολοδότης του.

Πάλι η απάντηση που έδωσε αιφνιδίασε τους σοφούς συζητητές και τους ντρόπιασε αν δεν τους τρόμαξε.

Η απάντηση του Χριστού: «Θα σας απαντήσω αν μου απαντήσετε προηγουμένως το βάπτισμα του Ιωάννη ήταν κε Θεού ή εκ των ανθρώπων προερχόμενο;»

Κι έμειναν άφωνοι φεύγοντας άπρακτοι και ηττημένοι, με ένα ξερό «δεν ξέρουμε» δοσμένο για επικάλυψη της πονηρής συλλογιστικής τους που τους ανάγκασε να το βάλλουν στα πόδια.

Πως σκέφτηκαν;

Αν πούμε πως το βάπτισμα ήταν εκ Θεού τότε θα μας πει «γιατί δεν πιστέψατε στον Ιωάννη και σε μένα αφού υποστήριζε ότι εγώ είναι ο Μεσσίας; Αλλά και γιατί δεν τον υπερασπιστήκατε κι αφήσατε τον Ηρώδη να τον αποκεφαλίσει, δειλοί και υποκριτές;» Αν πούμε ότι «το βάπτισμα του Ιωάννη ήταν ανθρώπινη επινόηση θα μας κυνηγήσει το πλήθος, θα μας λυντσάρουν γιατί όλοι τον αναγνωρίζουν για μεγάλο προφήτη. Έτσι έβαλαν την ουρά κάτω από τα σκέλη και είπαν ένα ψοφοδεές «δεν ξέρουμε».Δίνοντας έτσι το δικαίωμα στον Ιησού να τους πει: «Ούτε εγώ θα σας πω με ποια εξουσία τα κάνω όλα αυτά!»

Ηθικό δίδαγμα: Μην τα βάζετε με τη θεότητα, «σκληρόν προς κέντρα λακτίζειν». Θα πάθετε ό,τι και ο Ηρώδης, ο Ιουλιανός, ο Ανανίας και η Σαπφείρα και πολλοί άλλοι από τότε μέχρι σήμερα που σκέφτηκαν πονηρά και εγωιστικά.

Μωροί, τυφλοί και υψιπετείς, 

μην προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε 

την θεότητα με λογικά επιχειρήματα!

Την θεότητα μόνο με το συναίσθημα μπορείς να την προσεγγίσεις. Είτε με απιστία και σκληρότητα, είτε με πίστη και ταπείνωση. Γιατί ο Θεός δεν σκέπτεται με την ανθρώπινη λογική αλλά με την καρδιά. Ο Θεός έχει την συναισθηματική νοημοσύνη ή παράδοξη λογική για να αντιμετωπίσει τα εγκεφαλικά επιχειρήματα των ανθρώπων και της περιορισμένης γνωσιακής τους δυνατότητας.

Ακριβώς εξ αιτίας αυτής της εγκεφαλικής γνώσης, την ορθολογικής σκέψης που αφαιρεί το συναίσθημα και την καρδιά δεν μπορούμε να λύσουμε απλά προβλήματα της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής αλλά κινδυνεύουμε να επαληθεύσουμε 71 χρόνια μετά από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τα λόγια του Αλβέρτου.

*Πρόκειται για την τραγωδία Βάκχαι του Ευριπίδη, στίχοι 794-795 όπου ο διωκόμενος Διόνυσος παραινεί τον θεομάχο διώκτη του Πενθέα να μη «λακτίζει προς κέντρα», να μην κλωτσάει, δηλαδή, πάνω σε κεντριά βάζοντας τα με τον θεό:..

«θύοιμ’ αν αυτώ μάλλον ή θυμούμενος 

προς κέντρα λακτίζοιμι θνητός ων θεώ.».

via