Όταν στη θέση των ειδωλολατρών ιερέων θρονιάστηκαν νωθροί, ιδιοτελείς, υποταγμένοι στην εξουσία και στην τσέπη τους, Επίσκοποι. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων φυσικά.
Όσο ο λαός αγνοεί την κοινωνική διδασκαλία του Ευαγγελίου αυτά που παθαίνει τώρα, και η επανάληψη τεράστιων λαθών και ηθικών παραβάσεων του παρελθόντος θα συνεχίζονται και το ρητό «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω» θα φαντάζει πολύ λίγο στα όσα βάσανα και ταλαιπωρίες υφίστανται οι αμετανόητοι, σκληροτράχηλοι κι εγωιστές Γραικοί.
Ο «αιρετικός» Πατροκοσμάς…
Θα αναρωτηθείτε: Μα «αιρετικός» ο Πατροκοσμάς, που τόσα πρόσφερε στο έθνος και την Ορθοδοξία; Βεβαιότατα! Κι όχι μόνο αιρετικός αλλά και άξιος θανάτου! Και μη φαντασθείτε ότι για τη δολοφονία του ήταν υπαίτιοι μονάχα οι Εβραίοι, που πλήρωσαν τον Κουρτ πασά. Ήταν και προύχοντες και κληρικοί της εποχής του. Γιατί, εκτός απ’ την Ορθοδοξία των Πατέρων της Εκκλησίας, υπάρχουν πολλές άλλες «ορθοδοξίες». Ανάλογα με τα συμφέροντα, το δείκτη νοημοσύνης και το βαθμό εωσφορικής αλαζονείας, που ο καθένας διαθέτει.
Αλλά ας ιδούμε πώς είχαν τα πράγματα την εποχή του Πατροκοσμά. Ασφαλώς και υπήρχαν μητροπολίτες, που τον στήριζαν. Και πρώτος-πρώτος ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης, που του ’δωσε την άδεια να κηρύττει σε όλη την επικράτεια της δικαιοδοσίας του. Αλλά υπήρχαν και δεσποτάδες, οι οποίοι είχαν το ένα τους με τους προύχοντες, τους πλούσιους και τους Εβραίους, στο μάτι των οποίων ο Πατροκοσμάς ήταν αγκάθι. Και οι οποίοι όλοι μαζί συνασπίστηκαν εναντίον του. Με πρώτο και καλύτερο το Δεσπότη της Ζακύνθου Κουτούζη που έφτασε στο σημείο να τον κηρύξει «αιρετικό». Και μάλιστα εξέδωκε και «εκκλησιαστική επίκριση» εναντίον του Αγίου, η οποία ισοδυναμούσε με αφορισμό.
Ποιο πρόσχημα επικαλέστηκε ο Δεσπότης Κουτούζης; Επικαλέστηκε το ότι ο Πατροκοσμάς, προκειμένου να δώσει στον λαό ένα απλό παράδειγμα για να κατανοήσουν το δόγμα της Αγίας Τριάδας, χρησιμοποίησε την εικόνα του αυγού. Δεδομένου ότι το αυγό έχει τον κρόκο, το ασπράδι και το τσόφλι. Γιατί βέβαια, αν αναφερόταν στις σχετικές με το δόγμα της Αγίας Τριάδας δογματικές λεπτομέρειες, το πιθανότερο ήταν, όχι μόνο να μην καταλάβουν τίποτε αλλά και να βρεθούν σε μεγαλύτερη σύγχυση. Γιατί ακόμη και μητροπολίτες όχι μόνο της εποχής εκείνης αλλά και διαχρονικά ενδεχομένως να μην έχουν σαφή γνώση της δογματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας. Κι όμως, παρόλα αυτά, δεν διστάζουν να την επικαλούνται, προκειμένου να πετάξουν σε κάποιον τη λάσπη της αίρεσης. Με σκοπό να τον δολοφονήσουν ηθικά και πνευματικά, επειδή ακριβώς δεν μπορούν να τον αντιμετωπίσουν διαφορετικά.
Είτε όμως ο Δεσπότης Κουτούζης γνώριζε είτε όχι τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας στην προκειμένη περίπτωση, η αλήθεια είναι ότι η εναντίον του Πατροκοσμά καταδρομή του ήταν δόλια. Όπως βέβαια δόλιες είναι και οι κατηγορίες, που οι ιεροεξεταστές της κάθε εποχής επιστρατεύουν εναντίον των ιδεολογικών τους αντιπάλων, προκειμένου να τους εξοντώσουν. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν δεν διαθέτουν ηθικά και πνευματικά επιχειρήματα να τους αντιμετωπίσουν. Όπως συνέβαινε με την κατηγορία εναντίον του Σωκράτη ότι διέφθειρε τους νέους ή του Χριστού ότι βλασφημούσε το Θεό ή των επιστημόνων του Μεσαίωνα ότι ήταν αιρετικοί. Ή τέλος του καθενός, που στα χρόνια της «εθνικοφροσύνης» τον βάφτιζαν κομμουνιστή, επειδή τολμούσε να μιλήσει για δικαιοσύνη.
Αλλά ποια ήταν η αληθινή αιτία της σύγκρουσης ανάμεσα στον Δεσπότη Κουτούζη και τον Πατροκοσμά; Ήταν ακριβώς το το γεγονός ότι ο Πατροκοσμάς άρχισε να κηρύττει αναφανδόν τη θεολογία της κοινωνικής επανάστασης. Αυτήν που οι ιεροεξεταστές όλων των εποχών την απορρίπτουν μετά βδελυγμίας αλλά δεν τολμούν να την κηρύξουν αιρετική. Δεδομένου ότι είναι κατά πάντα σύμφωνη με το γράμμα και το πνεύμα του Ευαγγελίου. Ενώ υποστηρίζουν την διαμετρικά αντίθετη προς το Ευαγγέλιο κοινωνιολογική διαστροφή της υποδούλωσης στο αντίθεο καθεστώς του μαμμωνά. Αποτέλεσμα της οποίας είναι να κοινωνούν οι χριστιανοί με το σώμα και το αίμα του Χριστού στις εκκλησιές και παράλληλα να πίνουν το αίμα και να τρώνε τις σάρκες των συνανθρώπων τους μέσα στα πλαίσια του κανιβαλικού καπιταλιστικού καθεστώτος.
Αλλά ποιος ήταν ο λόγος, που κήρυξε ο Πατροκοσμάς την επανάσταση ατή; Προφανώς η απάνθρωπη καταπίεση σε βάρος του λαού εκ μέρους των αρχόντων και άγρια εκμετάλλευσή του εκ μέρους των Εβραίων. Και ήταν απόλυτα φυσιολογικό να πρωτοστατήσει στην εναντίον του καταδρομή ο Δεσπότης Κουτούζης, προκειμένου να στηρίξει το καθεστώς της «περιούσιας» εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Όπως δυστυχώς συμβαίνει και στις μέρες μας. Αρκεί να σκεφθούμε τι θα γινόταν, αν η, λεγόμενη, Ιερά Σύνοδος αντιδρούσε αποφασιστικά στο ληστρικό μνημονιακό καθεστώς. Αλλά δυστυχώς επικράτησε ο συσχηματισμός, που ήταν ο καρπός του συμπνευματισμού των περισσοτέρων με το ληστρικό καθεστώς. Με αποκορύφωμα της προδοσίας την παρουσία του Αρχιεπισκόπου στο αποκρουστικό υπουργικό συμβούλιο του αρχιτέκτονα των μνημονίων.
Στην αναμέτρησή του Πατροκοσμά με τον Κουτούζη ο Θεός του είχε δώσει, πέρα απ’ το συναρπαστικό κήρυγμα, που προκαλούσε ηθικούς, πνευματικούς και κοινωνικούς τριγμούς και σεισμούς δύο ακόμη ακαταμάχητα όπλα: Το προφητικό και το θαυματουργικό χάρισμα. Που κυριολεκτικά συνάρπαζαν το λαό, ο οποίος τον ακολουθούσε προκαλώντας έντονα αισθήματα ανασφάλειας στο καθεστώς της καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Γεγονός που τους υποχρέωσε να πάρουν αποτελεσματικά μέτρα εναντίον του. Να επιστρατεύσουν, δηλαδή, απέναντι στην πάμφωτη εκστρατεία του τα όπλα της σκοτεινής δεισιδαιμονίας του παπικού μεσαίωνα: Την περί αίρεσης, δηλαδή, λάσπη και τον αφορισμό. Με τα οποία οι πάπες, όχι μόνο τους όχλους αλλά και αυτοκράτορες τρομοκρατούσαν. Και ασφαλώς δεν παρέλειψαν να χρησιμοποιήσουν κι όλα τ’ άλλα μέσα, που το κατεστημένο επιστρατεύει σ’ ανάλογες περιπτώσεις. Τους πληρωμένους, δηλαδή, απ’ τον εβραϊκό, στην προκειμένη περίπτωση μαμμωνά, ρουφιάνους και τραμπούκους. Προκειμένου να τρομοκρατήσουν το λαό και να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του στον Άγιο. Με αποτέλεσμα να τον αναγκάσουν να εγκαταλείψει την επικράτειά τους.
Και κάπως έτσι οι ορθόδοξοι κακούργοι διαμόρφωσαν το κατάλληλο κλίμα, προκειμένου ν’ απαλλάξουν την πατρίδα απ’ τον μεγαλύτερο στα μαύρα εκείνα αναμορφωτή της ορθοδοξίας και του έθνους…
