Ἄν κάποιος δελεάζεται θεληματικὰ ἀπὸ κάτι ποὺ ἀγαπάει, ἀποκαλύπτεται ὅτι (ηθελημένα παραδόθηκε σκλάβος στα πάθη του) δὲν παρέδωσε ἀκόμη ὅλη τὴν ἀγάπη του στὸ Θεό.
Λόγου χάρη, ἀγάπησε ἕνας, κτήματα ἤ χρήματα ἤ τὴν κοιλιοδουλεία ἤ χαρίζεται στὶς ἁμαρτωλές σαρκικὲς ἐπιθυμίες ἤ στ’ ἀξιώματα καὶ τὶς τιμές τῶν ἀνθρώπων ἤ στὴν ὀργὴ καὶ μνησικακία καὶ λοιπά πάθη…
Ἄλλος ἀφήνει τὸ νοῦ του νὰ τρέχει ἐδῶ κι ἐκεῖ ἤ κάνει τὸ δάσκαλο γι’ ἀνθρώπινη δόξα ἤ εὐχαριστεῖται νὰ στολίζεται μ’ ὡραῖα ἐνδύματα κ.λ.π.
Γιατί, ὅποιο πάθος δὲν πολεμάει (αποδέχεται) καὶ δὲν τοῦ ἀντιστέκεται, μ’ αὐτὸ τὸ πάθος ὁπωσδήποτε εὐχαριστεῖται. Καὶ αὐτὸ τὸ πάθος τὸν τραβάει πρὸς τὰ κάτω καὶ δὲν τὸν ἀφήνει ν’ ἀνυψωθεῖ πρὸς τὸν Θεό.
Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος
