Ακούω, ότι η οικογενειακή σας ζωή, το σπίτι σας, δεν είναι έξω από αρρώστιες και από άλλες λυπηρές καταστάσεις, και λυπήθηκα πολύ.
Και παρακάλεσα τον Κύριο, να σας επισκεφθή με ευσπλαχνία και έλεος· και να θεραπεύσει τις ασθένειές σας.
Τι να κάμωμε;
Έτσι το θέλησε ο Κύριος: να μη περνάει η πρόσκαιρη αυτή ζωή χωρίς πίκρες και θλίψεις.
* * *
Η αγία Γραφή λέγει: «πάσα κεφαλή εις πόνον και πάσα καρδία εις λύπην» (Ησ. 1,5). Δηλαδή: Δεν θα βρείς στον κόσμο κεφάλι χωρίς σκοτούρες- καρδιά χωρίς πόνο και στενοχώριες.
Και αυτό ισχύει όχι απλά για κάθε άνθρωπο· αλλά και για τους αγίους!
Δεν υπάρχει άγιος, που – όσο άγιος και τέλειος και αν ήταν – να πέρασε στη ζωή του χωρίς πόνο και θλίψη, χωρίς να υποφέρει.
Γιατί όμως; γιατί;
Απαντάει ο απόστολος Παύλος: «Ίνα μη υπεραίρομαι». Για να μη πάρουν τα μυαλά μου αέρα! Γιατί, ο άνθρωπος, όταν τα έχει όλα καλά, μεγαλοπιάνεται (Β’ Κορ. 12,7).
Και όποιος μεγαλοπιάνεται, σκέφτεται απάνθρωπα· και μιλάει και ενεργεί απάνθρωπα!
Αν λοιπόν άγιοι σαν τον απόστολο Παύλο υπόφεραν πολλά, για να μην πάρουν τα μυαλά τους αέρα, πόσο πιο πολύ είναι για μας ευεργεσία θεική, όταν υποφέρουμε!
Πότε είναι για μας ο πόνος ευεργεσία;
Όταν μας κάνει και ψάχνουμε να ιδούμε, πως περπατάμε».
Όταν αυτό δεν το κάνουμε, από μόνοι μας, μας χρειάζονται οι θλίψεις· γιατί είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να μας κάμει να ξυπνήσουμε.
Και παρακάλεσα τον Κύριο, να σας επισκεφθή με ευσπλαχνία και έλεος· και να θεραπεύσει τις ασθένειές σας.
Τι να κάμωμε;
Έτσι το θέλησε ο Κύριος: να μη περνάει η πρόσκαιρη αυτή ζωή χωρίς πίκρες και θλίψεις.
* * *
Η αγία Γραφή λέγει: «πάσα κεφαλή εις πόνον και πάσα καρδία εις λύπην» (Ησ. 1,5). Δηλαδή: Δεν θα βρείς στον κόσμο κεφάλι χωρίς σκοτούρες- καρδιά χωρίς πόνο και στενοχώριες.
Και αυτό ισχύει όχι απλά για κάθε άνθρωπο· αλλά και για τους αγίους!
Δεν υπάρχει άγιος, που – όσο άγιος και τέλειος και αν ήταν – να πέρασε στη ζωή του χωρίς πόνο και θλίψη, χωρίς να υποφέρει.
Γιατί όμως; γιατί;
Απαντάει ο απόστολος Παύλος: «Ίνα μη υπεραίρομαι». Για να μη πάρουν τα μυαλά μου αέρα! Γιατί, ο άνθρωπος, όταν τα έχει όλα καλά, μεγαλοπιάνεται (Β’ Κορ. 12,7).
Και όποιος μεγαλοπιάνεται, σκέφτεται απάνθρωπα· και μιλάει και ενεργεί απάνθρωπα!
Αν λοιπόν άγιοι σαν τον απόστολο Παύλο υπόφεραν πολλά, για να μην πάρουν τα μυαλά τους αέρα, πόσο πιο πολύ είναι για μας ευεργεσία θεική, όταν υποφέρουμε!
Πότε είναι για μας ο πόνος ευεργεσία;
Όταν μας κάνει και ψάχνουμε να ιδούμε, πως περπατάμε».
Όταν αυτό δεν το κάνουμε, από μόνοι μας, μας χρειάζονται οι θλίψεις· γιατί είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να μας κάμει να ξυπνήσουμε.
Τά λυπηρά γεγονότα μᾶς συμβαίνουν εἴτε γιά νά μᾶς παιδαγωγήσουν εἴτε γιά νά ἐξαλείψουν προηγούμενα ἁμαρτήματά μας εἴτε γιά νά διορθώσουν τωρινή μας ἀμέλεια εἴτε γιά νά ἀποτρέψουν μελλοντικά μας ἁμαρτήματα.
Ἐκεῖνος λοιπόν πού συλλογίζεται πώς ὁ πειρασμός τοῦ ἦρθε γιά ἕναν ἀπό αὐτούς τούς λόγους, δέν ἀγανακτεῖ ἐπειδή χτυπιέται ἤ ἀδικεῖται ἤ παθαίνει κάτι ἄλλο θλιβερό.
Ἔχοντας μάλιστα ἐπίγνωση τῶν ἁμαρτιῶν του, δέν κατηγορεῖ οὔτε ἐκεῖνον μέσω τοῦ ὁποίου τόν βρῆκε ὁ πειρασμός γιατί ξέρει πώς, εἴτε ἀπ’ αὐτόν εἴτε ἀπό ἄλλον, θά τό πιεῖ τό ποτήρι τῶν θείων κριμάτων -, ἀλλά ἀποβλέπει στό Θεό καί Τόν εὐχαριστεῖ πού παραχώρησε τή δοκιμασία καί κατηγορεῖ τόν ἑαυτό του μονάχα καί δέχεται πρόθυμα τήν παίδευση, ὅπως ὁ Δαβίδ μέ τόν Σεμεΐ.
Ἀπεναντίας, ὁ ἀσύνετος ἄνθρωπος ζητάει μέν συχνά τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τή λύτρωσή του ἀπό τά δεινά, ὅταν ὅμως ἔρθει τό ἔλεος δέν τό δέχεται, ἐπειδή δέν εἶναι ὅπως τό ἤθελε ὁ ἴδιος, μά ὅπως τό θεώρησε συμφέρον ὁ Γιατρός τῶν ψυχῶν μας.
Καί γι’ αὐτό λιποψυχεῖ καί ἀναστατώνεται καί ἄλλοτε ὀργίζεται μέ τούς ἀνθρώπους, ἄλλοτε πάλι βλαστημάει τό Θεό. Ἔτσι ὅμως καί ἀγνωμοσύνη δείχνει καί παρηγοριά δέν βρίσκει.
Ἁγίου Μαξίμου Ὁμολογητῆ
Ἁγίου Μαξίμου Ὁμολογητῆ
