Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που γεννήθηκαν με άστρο, για να ξεχωρίζουν.
Που δεν περνούν απαρατήρητοι, έχουν και την τόλμη και τη γοητεία. Δεν πα να είναι ανάδρομος ο Ερμής, έχουν προσωπικότητα τέλεια και παύλα.
Δελεαστικό πακέτο.
Διακριτικές παρουσίες που σε κερδίζουν με ένα χαμόγελο.
Αυτό το πακετάκι είναι ακόμα πιο δελεαστικό και άξιο διερεύνησης…
Είναι και εκείνοι όμως, που το άστρο τους δε λέει να φωτίσει, πάρα τις απεγνωσμένες προσπάθειες που κάνουν.
Αυτοί, που η ζωή τους όλη γυρίζει γύρο από τον καθρέφτη τους, κοινώς νάρκισσοι.
Επιδιώκουν να ξεχωρίζουν και πολλές φορές επιβάλλουν με το ζόρι την παρουσία τους.
Έτυχε να γνωρίσω και να κάνω παρέα με ανθρώπους από όλες τις κατηγορίες που ανέφερα παραπάνω.
Οφείλω να ομολογήσω, ότι με κέρδισαν αυτοί που το άστρο τους έλαμπε από μόνο του, οι διακριτικοί, αυτοί που έχουν ήσυχες ψυχές.
Τους άλλους που τους απασχολούσε μόνιμα το «πώς φαίνομαι», και το «είμαι αρκετά εντυπωσιακός-η;», δεν τους συμπάθησα ποτέ.
Άνθρωποι των υλικών αγαθών και μόνο.
Κάπως σαν τα παγόνια, που ανοίγουν τα φτερά τους και εντυπωσιάζεσαι, όμορφα δεν λέω, αλλά μέχρι εκεί, γιατί όταν ανοίξουν το στόμα τους χάνεις πάσα ιδέα.
Και πείτε μου, δεν είναι σαν να τους έκαναν copy paste;
Ίδιο μαλλί, ίδιο μακιγιάζ, ίδιο στήσιμο και πολλές φορές και το ίδιο ρούχο.
Δύσκολα αυτοί οι άνθρωποι αλλάζουν, χρειάζεται κάτι δυνατό να τους ταρακουνήσει, δεν ξέρω τι μπορεί να είναι αυτό, όχι κάτι συγκεκριμένο.
Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη ζωή και τη θέση που πρέπει να πάρει για να τη ζήσει.
Όλα χρειάζονται, δεν λέω, όμως θα προτιμήσω την παρέα αυτών που η χειραψία τους θα είναι ουσιαστική όσο και οι κουβέντες τους. Άτομα με τα όποια μπορώ να αναφερθώ στους προβληματισμούς μου, να συζητήσουμε θέματα που αϕορούν τη ζωή, την επικαιρότητα, την καθημερινότητα.
Ανθρώπους με καλλιεργημένο εσωτερικό κόσμο, που έχουν και μπορούν, να σου δώσουν τροφή για σκέψη.
Να σε κάνουν να αναρωτηθείς, να ψαχτείς, να ενημερωθείς και το αντίστροϕο-άλλωστε αυτό δεν επιδιώκουμε με το διάλογο;
Και αϕού χρησιμοποίησα το παγόνι για τους άλλους, αυτούς εδώ θα τους παρομοιάσω με ένα πλάσμα που λατρεύω, τον κύκνο.
Είναι τόσο όμορϕοι, κι όμως δεν έχουν καταλάβει τη μεταμόρϕωσή τους και συμπεριφέρονται ήσυχα και ταπεινά σαν ασχημόπαπα.
Αλλά ο κύκνος ζει μέσα τους. Στην ψυχή τους, στην ομορφιά της, όταν στην προσφέρουν.
Πλέον, επιλέγω πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους της ζωής μου.
Καλά τα αστέρια και οι λάμψεις, τα χρώματα και τα πολύχρωμα φτερά, αλλά εγώ θέλω το λευκό του κύκνου, το ξεκάθαρο…
