ΔΥΝΑΤΟΣ τῇ ἀληθείᾳ καὶ δυσάρεστος καὶ δύσκολος εἶναι ὁ ἀγὼν καὶ ὁ πόλεμος, ὅστις γίνεται εἰς αὐτὰ τὰ πράγματα, εἰ καὶ προσπαθεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ γίνῃ δυνατὸς καὶ ἀνίκητος•
ὅταν ὅμως πλησιάσωσιν εἰς αὐτὸν αἱ αἰτίαι, ἐξ ὧν συμβαίνουσιν αἱ προσβολαί, καὶ ἑπομένως οἱ πόλεμοι καὶ οἱ ἀγῶνες, φόβος καταλαμβάνει αὐτόν, καὶ τόσον ταχέως νικᾶται, παρὰ ἀπὸ τὸν φανερὸν πόλεμον τοῦ διαβόλου•
διότι ἐν ὅσῳ ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀπομακρύνεται ἐκ τῶν αἰτιῶν ἐκείνων, ἐκ τῶν ὁποίων φοβεῖται ἡ καρδία αὑτοῦ, δὶδει ἀφορμὴν εἰς τὸν ἐχθρὸν αὑτοῦ νὰ πολεμῇ αὐτόν•
καὶ ἐὰν ὀλίγον παραμέλησῃ, εὐκόλως καταστρέφεται ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ•
καθότι ὅταν ἡ ψυχὴ κυριευθῇ ἀπὸ τὰς βλαβερὰς ἀπαντήσεις τοῦ κόσμου, αὗται αἱ ἀπαντήσεις γίνονται εἰς αὐτὴν προσκόμματα, καὶ τρόπον τινὰ νικᾶται φυσικῶς, ὅταν ἀπαντήση αὐτάς.
Διὰ τοῦτο λοιπὸν οἱ ἀρχαῖοι θεῖοι πατέρες ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι ἐδοκίμασαν πάντα ταῦτα, καὶ ἐγνώρισαν, ὅτι ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι δυνατὸς εἰς πᾶσαν περίστασιν, οὐδὲ ἵσταται εἰς μίαν τάξιν σταθερῶς, ἵνα διατηρήσῃ τὴν ἰδίαν αὑτοῦ κατάστασιν, καὶ ἐνίοτε μάλιστα δὲν δύναται νὰ προφυλαχθῇ ἐξ ἐκείνων, τὰ ὁποῖα βλάπτουσιν αὐτόν, διὰ τοῦτο λέγω, ἐστοχάσθησαν μετὰ πολλῆς σοφίας πάντα ταῦτα, καὶ ἐνεδύθησαν ὡς ὅπλον ἀκαταμάχητον τὴν ἀκτημοσύνην, ἥτις ἁπαλάττει τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ πολλοὺς ἀγῶνας καὶ κόπους, καὶ ἀπῆλθον εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου δὲν ὑπάρχουσι πράγματα, τὰ ὁποῖα εἶναι αἰτίαι καὶ ἀφορμαὶ τῶν παθῶν•
καὶ ὅταν κατὰ περίστασιν ἤθελον νικηθῇ ὑπὸ τίνος πάθους, ὡς ὑπὸ τοῦ θυμοῦ, ἢ τῆς ἐπιθυμίας, ἢ τῆς μνησικακίας, ἢ τῆς δόξης, ἢ καὶ ἄλλου τινός, δὲν εὕρισκον τὰς αἰτίας τῶν πτώσεων•
ἀλλ' ἕνεκα τῆς ἐρήμου πάντα ταῦτα τὰ πάθη, καὶ ὅσα ἄλλα, ἐγίνοντο εἰς αὐτοὺς ἐλαφρά.
Οὕτω δὲ διὰ τοιούτων φρονημάτων ὀχυρωθέντες, καὶ περιτειχίσαντες ἑαυτοὺς ἐντὸς τῆς ἐρήμου, ὡς εἴς τι ἀκαταμάχητον φρούριον, ἠδυνήθη ἕκαστος ἐξ αὐτῶν νὰ τελείωσῃ τὸν ἑαυτοῦ ἀγῶνα εἰς τοιοῦτον μέρος, ὅπου αἱ αἰσθήσεις δὲν εὕρισκον βοήθειαν, ὥστε νὰ ἑνωθῶσι μετὰ τοῦ ἐχθροῦ κατ' αὐτῶν.
Καλλιώτερον δὲ εἰς ἡμᾶς εἶναι, πολεμοῦντες ν' ἀποθάνωμεν εἰς τὸν ἀγῶνα, παρὰ νὰ ζήσωμεν, νικώμενοι ὑπὸ τῶν παθῶν.
