Πρόσεχέ την.
Ξέρει να σε ξεγελάει.
Καμιά φορά αντί να κλαίει, χορεύει.
Και αντί να δείχνει τον πόνο που κουβαλάει, σου προσφέρει το πιο ωραίο της χαμόγελο.
Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη.
Μπορεί να σε καταπιεί.
Η θλίψη.
Και είναι και ερωτεύσιμη.
Βολικά καταστροφική.
Θέλεις να της ξεφύγεις ε;
Πολύ κουπί θα χρειαστεί…
Και μόλις απομακρυνθείς;
Σε ξαναβρίσκει.
Νομίζεις πως έχεις δραπετεύσει από αυτήν, αλλά εκείνη χτυπάει εντελώς ξαφνικά εκεί που δε την περιμένεις και σε αφήνει ανήμπορο.
Ανίκανο για οτιδήποτε.
Να σε κάνει έρμαιό της επιθυμεί και το απολαμβάνει αυτό της το παιχνίδι.
Είσαι απλά η μαριονέτα της.
Εκείνη κρατάει τα νήματα σου.
Ζεις και εσύ όπως και η μαριονέτα σε ένα μεταίχμιο.
Αν τραβήξει τα νήματα σου λίγο πιο δυνατά απ' ότι αναλογεί στο βάρος σου, θα πετάξεις.
Και αν σε αφήσει χαλαρό, θα σωριαστείς στο έδαφος.
Όπως μια μαριονέτα.
Και παίζει και παιχνίδια με το μυαλό σου.
Έχει υψηλή νοημοσύνη.
Μην νομίζεις ότι μπορείς να της κρύψεις τι νιώθεις.
Αφήνει τα δίχτυα της στο μυαλό σου και μετατρέπει κάθε σου θετικό συναίσθημα σε αρνητικό.
Τα μπουρδουκλώνει όλα.
Την ευτυχία σε μελαγχολία.
Την αγάπη σε μίσος.
Τον έρωτα σε φόβο.
Την προσπάθεια σε αδιέξοδο.
Τη δύναμη σε τρώση.
Την κουβαλάς μαζί σου την θλίψη χωρίς καν να το καταλάβεις.
Φυτρώνει όπως στα σπίτια η σκόνη.
Και ξέρεις, στη χώρα της κυρά Θλίψης και του κύριου Πόνου ο καθένας μας είναι μόνος.
Μην περιμένεις βοήθεια.
Κανείς δε μπορεί να σε βοηθήσει, όσο και να το θέλεις.
Μπορεί βέβαια να σε βοηθήσει να την ξεχάσεις.
Να προχωρήσεις λίγα μέτρα μακριά της όσο εκείνη δεν ασχολείται μαζί σου.
Μπορεί να σου χαρίσει μια κατάσταση προσωρινής ευτυχίας.
Και μετά;
Μετά εκείνη ακονίζει τα κόκκινά της νύχια και έρχεται σαν σίφουνας στη ζωή σου και στα γκρεμίζει όλα!
Όλα όσα σε βοήθησαν να χτίσεις, να συμμαζέψεις.
Και γεμίζει πάλι τρύπες τη ψυχή σου.
Όπως κάνει στα ρούχα ο σκόρος.
Η θλίψη τελικά είναι απέραντη και μας πνίγει από παντού.
Ποιος να τα βάλει με τη θλίψη; Όσο αντιστέκεσαι, νικάει.
Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη σου λέω!
