Παγωμένος θυμός

 Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
 Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις. *

Γιατί αυτό το ποίημα ανοίγει αυτό το άρθρο; Διαβάστε ξανά και στοχαστείτε, ειδικά το τελευταίο σημείο, εκεί όπου λέει «Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.»

Ναι, λοιπόν: τι θα κάνουμε χωρίς τους βαρβάρους; Πού θα ρίξουμε όλα αυτά τα σκουριασμένα μας συναισθήματα ανεμπόδιστοι; Πού θα τα πάμε;

Χωρίς αυτούς, θα εξαναγκαστούμε να δούμε τι συμβαίνει μέσα μας. Πόσο πολύ τα παγωμένα – κρυφά συναισθήματα αντικαθίστανται με άλλα, πιο επιφανή και εύκολα δικαιολογήσιμα συναισθήματα, όπως την κριτική και το θυμό, για να καμουφλαριστούν.

Οι άντρες πλήττονται σφόδρα από τα κοινωνικά στερεότυπα. Παλεύουν  για μία θέση σε μία κοινωνία απαιτητική, σε σχέση με τα πρότυπα του αρσενικού. Οφείλουν να είναι πετυχημένοι, σκληροί, δυνατοί, και τόσοι άλλοι ρόλοι που απομυζούν την πραγματική έννοια του αρσενικού. Νιώθουν αδύναμοι κάτω από το βάρος των απαιτήσεων, καθώς ένας άνδρας πρέπει πάντα να ξέρει τι να κάνει. Μέσα από ένα τόσο μεγάλο ποσοστό τελειότητας που τους ζητείται, νιώθουν αδύναμοι και καταλήγουν να παράγουν μέσα τους σκληρή αυτοκριτική και απογοήτευση για τον εαυτό τους, φθάνοντας ως και στα όρια της οργής. Πολύ συχνά τα συναισθήματά τους ταλαντεύονται μεταξύ του θυμού και της κατάθλιψης. Όταν ειδικά, ό,τι έχουν επενδύσει στη ζωή δεν ερθει όπως πίστευαν ότι αξίζουν, παρουσιάζονται έντονασωματικά και ψυχονοητικά θέματα. Το έντονο στρες και το άγχος που συνοδεύουν όλη αυτήν την πορεία, πατά τη σκανδάλη, για να εκπορευθούν από το σύστημα όλοι οι βιοχημικοί παράγοντες που ενεργοποιούν την κατάσταση «πάλης ή φυγής». Έτσι, μένουν εγκλωβισμένοι ακόμα περισσότερο στην ένταση, στην ανησυχία.

Κι εδώ έρχονται οι βάρβαροι: χρειάζονται να βρουν κάποιον, ή ακόμα και μία κατάσταση να κατηγορήσουν, να δώσουν ένα όνομα, μία ταυτότητα, στον απίστευτο πόνο που βιώνουν. Παλεύουν με μένος ότι έχουν ονομάσει «βάρβαρο», το τιμωρούν, θέλοντας ασυνείδητα να πάρουν μία δικαίωση για όλο αυτό το φορτίο που κουβαλούν. Τιμωρούν αδίστακτα ότι αγαπούν, παγιδευμένοι στα αδιάβαστα συναισθήματα που βιώνουν, που δεν ξέρουν να αποκωδικοποιήσουν, λόγω έλλειψης εκπαίδευσης των κοινωνικών δεξιοτήτων σε σχέση με το αρσενικό. Τα παγωμένα, κρυφά συναισθήματά τους, θα κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν κρυμμένα: θα δημιουργήσουν πολέμους, εχθρούς, φατρίες, οχυρά. Θα κακοποιήσουν και θα κακοποιηθούν με διάφορους τρόπους, ίσως στερώντας ακόμα και το λίγο που έχουν, παγώνοντας, ακόμα και εξωτερικά, μένοντας σε απόλυτη απουσία από το σύντροφο.

Αυτός ο παγωμένος θυμός είναι ικανός να συνθλίψει τα πάντα σε μία σχέση. Θα εκφράζονται με θυμό στο παραμικρό, έχοντας χάσει πλέον τα όρια της ισορροπίας. Θα αποκτήσουν εμμονικές ιδέες, που θα τις προβάλουν και θα τις υπερασπίζονται με πάθος,  ως και με μένος. Γενικά, θα αναζητήσουν κάτι που θα δικαιολογεί κοινωνικά το θυμό και την απουσία τους.

«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.»

Και ναι. Όσο βολικός κι αν ήταν αυτός ο στίχος για να χτίσουν επάνω του τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες τους, θα χρειαστεί να συνειδητοποιήσουν ότι είναι εντάξει να πάρουν υποστήριξη.

Θα χρειαστεί να δουν με κατανόηση όλη την πορεία τους.

Θα χρειαστεί να αποδεχτούν καταστάσεις και άτομα.

Θα χρειαστεί να αφήσουν την πανοπλία και να δουν ποιος κατοικεί εκεί μέσα.

Θα χρειαστεί να κάνουν ειρήνη. Τότε θα έρθει η χαλάρωση που τόσο πολύ αναζητούν.

Θα χρειαστεί να καταλάβουν ότι και οι άνδρες χρειάζονται αγάπη. Ας μην την παίρνουν πια με πόλεμο. Ας ανοίξουν την αγκαλιά τους και θα έρθει.

Και ψιτ! Είναι εντάξει να ανοίξετε την αγκαλιά σας.

Είναι εντάξει να σταματήσετε να αναζητάτε βαρβάρους και να επιτρέψετε να συνδεθείτε, έστω και αν δεν ξέρετε ακριβώς το πώς.

Προσπαθήστε.

Μυστικά για την αποκωδικοποίηση των εκφράσεων του προσώπου

Π*εριμένοντας τους βαρβάρους

— Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;

        Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

— Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
  Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

        Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
        Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
        Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
 και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
 στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

        Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
        Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
        τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
        για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
        τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

— Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
 σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
 γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
 και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
 γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
 μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;

        Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
        και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.

—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
 να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

        Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
        κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.

— Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
 κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
 Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
 κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

        Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
        Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
        και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

via