Δύο από τις πιο συχνές συμβουλές προς συνανθρώπους που διστάζουν είναι «να είσαι ο εαυτός σου» και «κάνε αυτό που νιώθεις». Και δύο από τις πιο συχνές σκέψεις των ανθρώπων σε δίλημμα είναι «μα ποιος είμαι τελικά;» και «δεν ξέρω πως νιώθω, τι θέλω».
Ακούγεται απλό, αλλά στην πράξη αποδεικνύεται δύσκολο να είμαστε ο εαυτός μας. Κι όσο για τις επιλογές και τις επιθυμίες μας, ποιες είναι τελικά δικές μας, πόσο πραγματικά ελεύθεροι είμαστε, πόσο συνειδητά αποφασίζουμε;
Ποιος είναι λοιπόν ο αυθεντικός εαυτός μας και τι είναι αυτό που μας μπερδεύει και δυσκολεύει;
1. Ο αυθεντικός μας εαυτός είναι συνήθως η πρώτη μας εντύπωση, η αυθόρμητη αντίδραση, το αρχικό «όραμα» που δημιουργείται σε μια νέα κατάσταση ή νέα γνωριμία.
Αυτό ισχύει με δύο προϋποθέσεις: να μην είμαστε φορτισμένοι συναισθηματικά και να μην περνάμε κάποια προσωπική κρίση. Σε αυτές τις περιπτώσεις η «διαισθητική» μας ικανότητα αμβλύνεται και ίσως δεν κρίνουμε σωστά.
Προσπαθήστε λοιπόν να χαλαρώσετε βαθιά (με τη βοήθεια τεχνικών χαλάρωσης), να θυμηθείτε αυτά τα πρώτα συναισθήματα και να βιώσετε τις αντιδράσεις του σώματος σας. Όσο μένετε ήρεμοι και αποδέχεστε αυτό που νιώθετε, τόσο περισσότερο θα ξεκαθαρίζει και τι είστε.
2. Υπάρχει υψηλή συσχέτιση ανάμεσα στην αυθεντικότητα και την αυτοεκτίμηση. Οι άνθρωποι που θεωρούν ότι εκφράζουν στη ζωή τους τον αυθεντικό εαυτό τους, έχουν υψηλότερη αυτοεκτίμηση.
Αυτό μάλιστα ισχύει ακόμα περισσότερο στις μεγαλύτερες ηλικίες. Οι άνθρωποι μεγαλώνοντας συνειδητοποιούν ότι δεν είμαστε οι ρόλοι που παίζουμε, ούτε οι προσδοκίες και οι γνώμες των άλλων. Είναι η ηρεμία κι η ευτυχία που βιώνουμε όταν ζούμε με βάση αυτό που πραγματικά είμαστε.
Για να τολμήσουμε όμως να ανακαλύψουμε και να ακολουθήσουμε τον αυθεντικό μας εαυτό, χρειάζεται να πιστεύουμε πως το αξίζουμε και να μας εμπιστευόμαστε. Έτσι, φροντίζοντας να μένουμε μακριά από άτομα και περιστάσεις που μας υποτιμούν και δουλεύοντας την αυτοεκτίμηση μας, ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στον εαυτό μας.
3. Ας διερευνήσουμε τον τρόπο σκέψης μας. Η σκέψη έχει τεράστια δύναμη και πολλές φορές σαμποτάρει την επικοινωνία με την εσωτερική μας φωνούλα, μπλοκάρει την επαφή με το αυθεντικό συναίσθημα.
Μήπως έχουμε πολλά «πρέπει», «υποχρεώσεις», «καθήκοντα» και «τυπικότητες» που μας καταδυναστεύουν; Μήπως έχουμε παράλογες πεποιθήσεις και κάνουμε γνωστικά λάθη; Για παράδειγμα, μήπως έχουμε υψηλές απαιτήσεις, κρίνουμε συνολικά από μικρές λεπτομέρειες και καταρρέουμε όταν βιώνουμε αποτυχία ή απόρριψη;
Μήπως πέφτουμε σε γνωστικές παγίδες και απομακρυνόμαστε από την πραγματικότητα; Για παράδειγμα, μπορεί να νιώθουμε μειονεκτικά λόγω της συμπεριφοράς των γονέων, έτσι επιλέγουμε έναν επικριτικό σύντροφο και τελικά πιστεύουμε ότι είμαστε πράγματι ανεπαρκείς.
4. Τέλος, ας κάνουμε στον εαυτό μας μερικές ερωτήσεις σαν τις παρακάτω:
- Πότε νιώθω πραγματικά χαρά κι ευτυχία;
- Με ποιους νιώθω πως εκφράζω τον αυθεντικό μου εαυτό;
- Τι ήθελα σε πιο «αθώες» εποχές της ζωής μου;
- Πώς με φαντάζομαι μετά από μερικά χρόνια;
- Πώς φροντίζω τον εαυτό μου;
- Κάνω αυτό που αγαπώ;
- Μπορώ να μοιραστώ αυτά που αγαπώ και να προσφέρω στους άλλους;
Οι αυθεντικοί άνθρωποι έχουν καλύτερες σχέσεις, υγεία και νιώθουν καλά με τη ζωή και τον εαυτό τους.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να απελευθερωθούμε από το άγχος απόδοσης, τις φοβίες, τις ανασφάλειες, τα πρότυπα και τις γνώμες, τα εμπόδια που είναι μόνο στο μυαλό μας.
Η «επιτυχία» εξάλλου είναι προσωρινή. Η αυθεντικότητα είναι πάντα μέσα μας.
© ΤΖΙΝΑ ΧΟΝΔΡΟΥ, M.Sc.
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ
ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ
Δημοσιεύτηκε στις 8-7-2015, στον ιστότοπο www.tsemperlidou.gr.
