Λένε πως γυρίζει πίσω όποιος δεν κλείνει τους λογαριασμούς με το παρελθόν. Μήπως έφτασε η ώρα να τους κλείσουμε; Ή μήπως δεν θέλουμε να τους κλείσουμε, καθώς νιώθουμε ότι έχουμε τη δυνατότητα επιστροφής;
Αυτή η αίσθηση της επιστροφής μπορεί να είναι ανακουφιστική σε στιγμές που νιώθουμε ότι δεν έχουμε να πιαστούμε από κάπου ώστε να μπορέσουμε να είμαστε καλά ή τουλάχιστον να πείθουμε τον εαυτό μας ότι είναι καλά.
Πόσο εφικτή όμως είναι μια επιστροφή στο παρελθόν και πόσο ίδια μπορεί να είναι τα πράγματα με αυτό που τότε αφήσαμε;
Πόσο ίδιοι είμαστε κι εμείς με αυτό που ήμασταν στο παρελθόν και πόσο μοιάζουν οι ανάγκες μας με αυτές που είχαμε τότε;
Γιατί έχουμε επιλέξει να αφήσουμε ένα ανοιχτό αλισβερίσι με το παρελθόν και σε μια γωνιά του μυαλού μας υπάρχει το σενάριο μιας γλυκιάς και γεμάτης συναισθήματα επιστροφής;
Πόση ασφάλεια μας δίνει αυτό και πόσο κουράγιο να συνεχίσουμε να ζούμε;
Μπορεί να έχει τα θετικά του αυτή η ανοιχτή δίοδος επικοινωνίας με το παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να σκεφτούμε και τα αρνητικά που υπάρχουν.
Πόσο πίσω μπορεί να μας κρατάει το παρελθόν και πόσο μπαίνουμε στη διαδικασία να κρίνουμε τις τωρινές επιλογές και εμπειρίες μας με βάση το παρελθόν;
Πόσο έχουμε πέσει στην παγίδα εξιδανίκευσης του παρελθόντος, με αποτέλεσμα να φαντάζουν όλα όσα ζήσαμε στο παρελθόν τέλεια και ιδανικά;
Τους λογαριασμούς αυτούς θα πρέπει να τους κλείσουμε μέσα μας.
Η επιστροφή στο παρελθόν για να επιλύσουμε κάποιες καταστάσεις ή να αποκαταστήσουμε κάποιες σχέσεις μπορεί να μας φαίνεται μια εύκολη και απλή διαδικασία, όμως, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τα συναισθήματα που υπάρχουν, τα απωθημένα που έχουν δημιουργηθεί αλλά και το ανεκπλήρωτο που έχει διαμορφώσει τη δική του κατάσταση, περιλαμβάνοντας σκέψεις και συναισθήματα.
Τη δεδομένη στιγμή ίσως τίποτα από όλα αυτά να μην μπορεί να επιλυθεί, γιατί οι καταστάσεις, τα πρόσωπα, οι ανάγκες και οι επιθυμίες έχουν αλλάξει αλλά και γιατί εμεί οι ίδιοι έχουμε αλλάξει.
Κάποια στιγμή μπορεί να νιώσουμε ότι πρέπει να κλείσουμε τους λογαριασμούς με το παρελθόν και να επιλέξουμε μια επιστροφή… η οποία όμως στηρίζεται σε ένα ουτοπικό οικοδόμημα γιατί το παρελθόν υπάρχει πλέον μόνο στις αναμνήσεις μας και ο καθένας το έχει κρατήσει με τον δικό του τρόπο…
Τους λογαριασμούς αυτούς θα πρέπει να τους κλείσουμε μέσα μας.
Ποτέ δεν θα είναι τα πράγματα όπως ήταν στο παρελθόν, ούτε εμείς είμαστε οι ίδιοι που ήμασταν στο παρελθόν, επομένως, όσο και να ονειρευόμαστε κάποια πράγματα που για λίγο γευτήκαμε στο παρελθόν καλύτερα να τα αφήσουμε εκεί, αραχνιασμένα και ξεχασμένα, ή έστω ας προσπαθήσουμε να τα τακτοποιήσουμε στο μυαλό μας και να κρατήσουμε ότι μπορούμε ως μάθημα ή ως ανάμνηση.
Μπορεί να σκέφτεσαι να γυρίσεις για να κλείσεις τους λογαριασμούς του παρελθόντος, αλλά δεν είναι και σίγουρο ότι θα τους βρεις όπως τους άφησες τότε… σκέψου όλα αυτά που έχουν αλλάξει σε σένα και θα καταλάβεις ότι έχουν αλλάξει και πολλά γύρω σου…
Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc Πηγή
