Η διαφορά ανάμεσα σε ένα ευτυχισμένο και ένα δυστυχισμένο άτομο έγκειται σε μεγάλο βαθμό στην ταπεινοφροσύνη τους.
Ένα ευτυχισμένο άτομο είναι σε θέση να παραδεχτεί ότι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή δεν είναι μια άκαμπτη πραγματικότητα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βλέπει την αξία της ζωής, αλλά ότι κατανοεί πως μόνος του διαμόρφωσε τη στάση της ζωής του, δηλαδή ότι αυτή βασίζεται αποκλειστικά στην επιλεκτική αντίληψη και στην εμπειρία του.
Αντίθετα, ένας δυστυχισμένος άνθρωπος είναι πολύ πιο ισχυρογνώμων. Είναι πεπεισμένος ότι η σκέψη του είναι κάτι πραγματικά σημαντικό και είναι αποφασισμένος να αποδείξει (σε βάρος της δικής του ευημερίας) ότι η ζωή είναι πράγματι τόσο άσχημη όσο την παρουσιάζει. Χρησιμοποιεί άπειρα παραδείγματα για να αποδείξει τη θέση του και, φυσικά, με τον τρόπο του έχει δίκιο.
Επειδή σου είναι τόσο οικείο το σύστημα της σκέψης σου, θα σου φαίνεται πάντα ότι σου δίνει ακριβείς πληροφορίες για την πραγματική φύση της ζωής. Όταν σου λέει: "Η ζωή δεν είναι και τόσο καλή", ή οποιοδήποτε άλλο αρνητικό μήνυμα, θα νομίζεις ότι σου λέει την αλήθεια.
Τα καλά νέα θα έρθουν όταν πάψεις να δίνεις προσοχή στο σύστημα της σκέψης σου και δεν εφαρμόζεις την ικανότητά σου να σκέφτεσαι εναντίον του εαυτού σου - τότε αυτό που σου μένει είναι η υγιής ψυχολογική λειτουργία σου.
*Από το βιβλίο "Μην το σκέφτεσαι... Ζήσε", Ρίτσαρντ Κάρλσον, Εκδ. Καστανιώτη
