Δυστυχία: Μια επένδυση που αποδίδει

Οι άνθρωποι αισθάνονται ευτυχείς με τη δυστυχία τους. Κι εγώ επίσης αναρωτιέμαι μερικές φορές: Εάν εξαφανιζόταν η δυστυχία τους, τι θα έκαναν; 

Θα έμεναν χωρίς κάτι ν’ ασχοληθούν που απλώς θα αυτοκτονούσαν. Και έχω παρατηρήσει πως εάν τους βοηθήσεις να βγουν από τη δυστυχία τους, την επόμενη ημέρα θα επιστρέφουν με κάτι διαφορετικό. 

Τους βοηθάς να βγουν από το ένα πράγμα, και έχουν και πάλι έτοιμο κάτι άλλο, λες και υπάρχει μια βαθιά προσκόλληση στη δυστυχία. Κερδίζουν κάτι από αυτήν είναι μια επένδυση και αποδίδει.

Ποιά είναι η επένδυση; 

Η επένδυση είναι πως όταν το παπούτσι δεν ταιριάζει στο πόδι σου, όταν σε χτυπάει, αισθάνεσαι περισσό­τερο ότι υπάρχεις. Όταν το παπούτσι σού ταιριάζει κανονικά, απλώς χαλαρώνεις. Εάν το παπούτσι ταιριάζει κανονικά, όχι μόνο ξεχνάς το πόδι, εξαφανίζεται και το “εγώ”. Δεν μπορεί να υπάρχει το “εγώ” μαζί με μια ευδαιμονική συνείδηση. Αδύνατον! 

Μόνο με έναν δυστυχισμένο νου μπορεί να υπάρχει το “εγώ”· Το “εγώ” δεν είναι παρά ένας συνδυασμός όλων των δυστυχιών σας. Έτσι, εάν είστε πραγματικά έτοιμοι να εγκαταλείψετε το “εγώ”, μόνο τότε θα εξαφανιστούν οι δυστυχίες σας. Διαφορετικά θα συνεχί­ζετε να δημιουργείτε νέες δυστυχίες. Κανείς δεν μπορεί να σας βοηθήσει, επειδή βρίσκεστε σε ένα μονοπάτι αυτοκαταστροφής, αυτοματαίωσης.

Έτσι, την επόμενη φορά που θα έρθετε σ’ εμένα με κάποιο πρό­βλημα, απλώς ρωτήστε πρώτα τον εαυτό σας εάν θα θέλατε πραγ­ματικά να λυθεί· επειδή, προσέξτε: μπορώ να δώσω μια λύση. Σας ενδιαφέρει πραγματικά να το λύσετε ή απλώς να συζητάτε γι’ αυτό; Αισθάνεστε -είναι η αλήθεια- καλά όταν συζητάτε γι’ αυτό.

Πηγαίνετε μέσα σας και ρωτήστε τον εαυτό σας, και θα δείτε ότι όλες οι δυστυχίες σας υπάρχουν επειδή εσείς τις υποστηρίζετε. Χωρίς την υποστήριξή σας τίποτε δεν μπορεί να υπάρξει. Υπάρχει επειδή του δίνετε ενέργεια· εάν δεν του δίνετε ενέργεια, δεν μπο­ρεί να υπάρξει.

Και ποιός σας αναγκάζει να του δώσετε ενέργεια; 

Ακόμη και όταν είστε λυπημένοι χρειάζεται ενέργεια, επειδή χωρίς την ενέρ­γεια δεν μπορείτε να είστε λυπημένοι. Για να προκαλέσετε την εμ­φάνιση του φαινομένου της λύπης, θα πρέπει να δώσετε ενέργεια. Γι’ αυτό μετά τη λύπη αισθάνεστε διαλυμένοι, αποστραγγισμένοι. Τι συνέβη; 

Στην κατάθλιψή σας δεν κάνατε τίποτε, απλώς ήσασταν λυπημένοι· γιατί αισθάνεστε τόσο διαλυμένοι και αποστραγγισμέ­νοι; Θα νομίζατε ότι θα έπρεπε να βγείτε από τη λύπη σας γεμάτοι ενέργεια, όμως αυτό δεν συμβαίνει.

Θυμηθείτε, όλα τα αρνητικά συναισθήματα χρειάζονται ενέρ­γεια· σας αποστραγγίζουν. Και όλα τα θετικά συναισθήματα και οι θετικές στάσεις είναι γεννήτριες ενέργειας· παράγουν περισσό­τερη ενέργεια, ποτέ δεν σε αποστραγγίζουν. 

Όταν είστε ευτυχισμένοι, ξαφνικά ολόκληρος ο κόσμος ρέει προς το μέρος σας με ενέργεια, ολόκληρος ο κόσμος γελάει μαζί σας. Οι άνθρωποι έχουν δίκιο όταν λένε, “Όταν γελάς, ολόκληρος ο κόσμος γελάει μαζί σου. Όταν κλαις, είσαι μόνος σου”. 

Είναι αλήθεια, είναι απολύτως αλήθεια. Όταν είστε θετικοί, ολόκληρη η ύπαρξη συνεχίζει να σας δίνει περισσότερα, επειδή όταν είστε χαρούμενοι ολόκληρη η ύπαρξη είναι ευτυχισμένη μαζί σας. Δεν είστε βάρος, είστε ένα λουλούδι· δεν είστε πέτρα, είστε πουλί. Ολόκληρη η ύπαρξη αισθάνεται ευτυχής για εσάς.

Όταν είστε σαν πέτρα, όταν κάθεστε σαν νεκροί με τη λύπη σας, νταντεύοντας τη λύπη σας, κανείς δεν είναι μαζί σας. Κανείς δεν μπορεί να είναι μαζί σας. Απλώς δημιουργείτε ένα κενό ανά­μεσα σ’ εσάς και στην ζωή. Τότε οτιδήποτε κι αν κάνετε θα πρέπει να εξαρτηθεί μόνο από τη δική σας πηγή ενέργειας. Θα είναι απο­στραγγισμένο. Σπαταλάτε την ενέργειά σας, αποστραγγίζεστε από την ίδια την ανοησία σας.

Αλλά το θέμα είναι πως όταν είστε λυπημένοι και αρνητικοί, αισθάνεστε περισσότερο το εγώ. Όταν είστε χαρούμενοι, σε ευ­δαιμονία, εκστατικοί, δεν αισθάνεστε το εγώ. Όταν είστε χαρού­μενοι και εκστατικοί, δεν υπάρχει “εγώ”. Έχετε δημιουργήσει μια γέφυρα με την ύπαρξη, δεν είστε αποκομμένοι· είσαστε μαζί. 

Όταν είστε λυπημένοι, θυμωμένοι, άπληστοι, απλώς κινείστε μέσα στον εαυτό σας και απολαμβάνετε τις πληγές σας και τις κοιτάζετε ξανά και ξανά και ξανά, παίζετε με τις πληγές σας, προσπαθείτε να γί­νετε ένας οσιομάρτυρας, υπάρχει ένα κενό ανάμεσα σ’ εσάς και στην ύπαρξη. 

Μένετε μόνοι, κι εκεί θα αισθανθείτε το “εγώ”. Και όταν αισθάνεστε αυτό το “εγώ”, ολόκληρη η ύπαρξη αισθάνεται ότι είναι εχθρική προς εσάς. Όχι πως είναι πραγματικά εχθρική· απλώς φαίνεται να είναι. Εάν αισθάνεστε ότι όλοι είναι εχθροί σας, θα συμπεριφέρεστε με τέτοιον τρόπο που όλοι θα πρέπει να γίνουν εχθροί σας.

Όταν αποδέχεστε τη Φύση και διαλύεστε μέσα της, κινείστε μαζί της. Το τραγούδι του όλου είναι το τραγούδι σας, ο χορός του όλου είναι ο χορός σας. Δεν είστε πλέον διαχωρισμένοι από αυτό. 

Δεν αισθάνεστε “εγώ είμαι” - απλώς αισθάνεστε, “Το όλον είναι. Εγώ είμαι απλώς ένα κύμα, έρχομαι και φεύγω, άφιξη και αναχώ­ρηση, ύπαρξη και μη ύπαρξη. Έρχομαι και φεύγω, το όλον μένει. Και υπάρχω λόγω του όλου, το όλον υπάρχει μέσα από εμένα”.

Μερικές φορές παίρνει μορφές, μερικές φορές γίνεται άμορφο· και τα δύο είναι όμορφα. Μερικές φορές ανυψώνεται σε ένα σώμα, μερικές φορές εξαφανίζεται από το σώμα. Θα πρέπει να είναι έτσι, επειδή η ζωή είναι ένας ρυθμός. 

Μερικές φορές θα πρέπει να είσαι μέσα στη μορφή, μετά θα πρέπει να ξεκουραστείς από τη μορφή. Μερικές φορές θα πρέπει να είστε δραστήριοι, κινούμενοι, ένα κύμα, και μερικές φορές θα πηγαίνετε στον βυθό και θα ξεκουρά­ζεστε, ακίνητοι. Η ζωή είναι ένας ρυθμός.

Ο θάνατος δεν είναι εχθρός. Είναι απλώς μια αλλαγή του ρυθ­μού, μετακίνηση στο άλλο. Σύντομα θα γεννηθείτε - ζωντανοί, νεότεροι, πιο φρέσκοι. Ο θάνατος είναι μια αναγκαιότητα. 

Δεν πε­θαίνετε εσείς στον θάνατο, απλώς η σκόνη που έχει συσσωρευτεί γύρω σας θα πρέπει να ξεπλυθεί. Είναι ο μοναδικός τρόπος για αναζωογόνηση. Δεν ανασταίνετε μόνο ο Ιησούς, όλα ανασταίνονται στην ύπαρξη.

Ακριβώς αυτή τη στιγμή η αμυγδαλιά έξω από το δωμάτιό μου έχει ρίξει όλα τα παλιά φύλλα της, τώρα νέα φύλλα τα αντικαθι­στούν. Έτσι γίνεται! Εάν το δέντρο προσκολληθεί στα παλιά φύλ­λα, τότε δεν θ’ αποκτήσει ποτέ νέα και θα σαπίσει. 

Γιατί να δημι­ουργούμε συγκρούσεις; Το παλιό εξαφανίζεται ακριβώς για να έρθει το νέο. Κάνει χώρο, παραχωρεί τη θέση του για να έρθει το νέο. Και το νέο θα έρχεται πάντα και το παλιό πάντα θα φεύγει.

Δεν πεθαίνετε. Μόνο τα παλιά φύλλα πέφτουν, απλώς για να κάνουν χώρο στα καινούργια. Εδώ πεθαίνετε, εκεί γεννιέστε· εδώ εξαφανίζεστε, εκεί εμφανίζεστε. Από τη μορφή στο άμορφο, από το άμορφο στη μορφή· από το σώμα στο μη σώμα, από το μη σώμα στο σώμα· κίνηση, ηρεμία- ηρεμία, κίνηση - αυτός είναι ο ρυθμός. 

Εάν παρακολουθήσετε τον ρυθμό δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείτε για τίποτε. Να έχετε εμπιστοσύνη.

OSHO

"ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ"

via