Τα αίτια της ελληνικής κρίσεως* - Point of view

Εν τάχει

Τα αίτια της ελληνικής κρίσεως*




Τον 4ο π.Χ. αιώνα ο πατέρας της Ιατρικής, Ιπποκράτης ο Κώος (460–377 π.Χ.), αποφάνθηκε ότι η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή καθενός νοσήματος εξαρτάται από την διάγνωση των αιτίων που το προκάλεσε. Και είναι αλήθεια –για την οποία κανείς δεν αμφιβάλλει– ότι για την σύγχρονη κοινωνικο-οικονομική κρίση της Ελλάδος συνέβαλαν πρωταρχικώς τα εξής τρία αίτια:

1) Η μετάλλαξη του βουλευτικού λειτουργήματος σε προσοδοφόρο επάγγελμα με παχυλές αμοιβές, εξασφάλιση ισοβίου συντάξεως μετά δύο βουλευτικές περιόδους και άλλα προκλητικά προνόμια. 

2) Ο συνακόλουθος κομματισμός των κυβερνήσεων, καθόσον διαχειρίσθηκαν διαχρονικώς τα δημόσια πράγματα κατά τρόπον πελατειακής σχέσεως με τον λαό. Και 

3) η εξαιτίας των ανωτέρω αποσύνθεση της δημοσίας διοικήσεως, με αλόγιστες δαπάνες υπέρτερες των εσόδων και παράλληλα κρούσματα πολυάριθμων σκανδάλων καταχρήσεως του δημοσίου πλούτου. (Ανάλογα βεβαίως ισχύουν και για τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως).

Δυστυχώς τα επαχθή και αντισυνταγματικά μέτρα που επιβάλλει η δανειακή επιτροπεία και εφαρμόζει η ελληνική Κυβέρνηση, ουδόλως συντελούν στην εξάλειψη των παραπάνω αιτίων της κρίσεως, αντιθέτως μάλιστα προάγουν την περαιτέρω επιδείνωσή της. Μερικά από τα άστοχα αυτά μέτρα, αλλά και από εκείνα που έπρεπε να ληφθούν, παραθέτονται κατωτέρω συνοπτικώς στα πλαίσια του παρόντος δημοσιεύματος:

♦ Με συμπαιγνία των κομμάτων εξουσίας συγκαλύφθηκαν τα σκάνδαλα των πολιτικών και συνεργών - καταχραστών του δημοσίου πλούτου και δεν δημεύονται οι περιουσίες τους, με τις οποίες θα καθίστατο διαχειρίσιμο το δημόσιο χρέος.

 Δεν έγινε παραδειγματική περιστολή των υπέρογκων δαπανών του Κοινοβουλίου, εφόσον: 

α) Δεν μειώθηκε στο ήμισυ ο αριθμός των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου, ούτε των βουλευτών στα συνταγματικά όρια των 200 και δεν καταργήθηκαν οι ιδιαίτερες αμοιβές συμμετοχής τους σε επιτροπές αναγόμενες στα καθήκοντά τους. 

β) Ούτε καταργήθηκε η προκλητική συνταξιοδότηση αυτών και των δημοτικών αρχόντων μετά βραχυπρόθεσμη θητεία τους, αντί αυτή να αναγνωρίζεται απλώς ως συντάξιμος χρόνος. 

γ) Δεν περιορίσθηκε ο αριθμός των κρατικοδίαιτων βουλευτικών συμβούλων και συνεργατών, ούτε των παρακοιμωμένων «ημετέρων» υπαλλήλων της  Βουλής.  Και  

δ)  δεν  ελαχιστοποιήθηκε  η  στρατιά  αστυνομικών     για την φρούρηση βουλευτών, δημοσιογράφων και άλλων επαγγελματιών, η καλύτερη ασφάλεια των οποίων είναι η δική τους εντιμότητα.


 Προκρίθηκε αναποτελεσματικώς η αυστηρή ποινικοποίηση της καθυστερήσεως πληρωμής βεβαιωμένων φόρων, χωρίς όμως να αναδιοργανωθεί και μηχανοργανωθεί καταλλήλως ο έλεγχος της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής. Ωστόσο επεβλήθη ισοπεδωτική φοροεπιδρομή και πολλαπλή φορολόγηση της οικογενειακής στέγης, πλήττοντας καιρίως τους φτωχούς και μικρομεσαίους πολίτες.

  Εξάλλου  η αδυναμία ελέγχου της σπατάλης που επιπολάζει στα δημόσια Νοσοκομεία και τους Οργανισμούς κοινωνικής ασφαλίσεως, αδιανοήτως πειράται να αναπληρωθεί με συρρίκνωση της παρεχομένης ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως και με σημαντική συμμετοχή των ασφαλισμένων στις σχετικές δαπάνες.

 Ακρωτηριάζονται βαθμηδόν οι απολαβές μισθωτών και συνταξιούχων, περιελθόντων σε εξαθλίωση, που επιφέρει την συρρίκνωση της αγοράς και κατ’ επέκταση της παραγωγής με επακόλουθο το κλείσιμο καταστημάτων, την  καλπάζουσα ανεργία, την ύφεση της οικονομικής αναπτύξεως και τελικώς την απομείωση των φορολογικών εσόδων.

 Αντί να ανακληθούν οι πρόσφατες απαράδεκτες κομματικές προσλήψεις υπαλλήλων, προκρίθηκε η προσυνταξιοδότηση και η καινοφανής εφεδρική ανεργία, που μαζί με τις επικείμενες απολύσεις στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, θα ελαχιστοποιήσουν τα εισφερόμενα έσοδα των ασφαλιστικών Ταμείων και θα  μεγιστοποιήσουν τις συνταξιοδοτικές δαπάνες. Ωστόσο δεν εκκαθαρίζονται οι αδιανόητες συνταξιοδοτήσεις θανόντων και ψευδαναπήρων, ούτε αναζητούνται τα ποσά που αδικαιολογήτως καταβλήθηκαν γι’ αυτές.

  Αυξήθηκαν αντί να καταργηθούν οι πολυώνυμοι και αμφιβόλου χρησιμότητας Οργανισμοί και Επιτροπές, τα αντικείμενα των οποίων ανάγονται στις κεντρικές κρατικές Υπηρεσίες στις οποίες υπάγονται, μηδέ εξαιρουμένων των πολυδάπανων και αμφιβόλου νομιμότητας αποκαλουμένων Ανεξάρτητων Αρχών, οι οποίες επανδρώνονται με δοτούς διπλοθεσίτες και το αντικείμενό τους ανάγεται στην εκτελεστική και την δικαστική εξουσία. Ούτε εξοβελίζονται οι ακατανόητες επιχορηγήσεις απειραρίθμων και ευρηματικής επινοήσεως ιδρυμάτων (πολιτικών, καλλιτεχνών κ.λ.) και συλλόγων (περιβαλλοντικών, πολιτιστικών κ.λ.), που βασικώς αποτελούν αποθήκες αργόσχολων ψηφοφόρων. Ακατανόητες  βεβαίως είναι και οι επιχορηγήσεις διαφόρων εντύπων και των πολιτικών κομμάτων.

 Μεθοδεύεται η παραχώρηση-εκποίηση δημοσίων οικοδομικών συγκροτημάτων, καταλλήλων για την στέγαση δημοσίων Υπηρεσιών, οι οποίες θα υποχρεωθούν στην καταβολή υψηλών ενοικίων, με τα οποία θα μπορούσε το Δημόσιο να οικοδομήσει και άλλα κτίρια για την στέγαση πληθώρας μισθωτριών Υπηρεσιών σε όλη την επικράτεια (σχολείων, ιατρείων, αστυνομικών τμημάτων κ.λ.).

 Ανάλογο συμβαίνει και με τους στρατηγικής σημασίας οργανισμούς των λιμένων, αεροδρομίων, ΔΕΗ, ΟΣΕ κ.λ., τους οποίους εποφθαλμιούν διάφοροι κερδοσκόποι επενδυτές, αντί να τους εκσυγχρονίσει και εκμεταλλευθεί επωφελώς το Δημόσιο.

 Ωσαύτως ενδείκνυται η συνεργασία αυτού με αξιόπιστους επενδυτές για την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων χρυσού, πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και τουριστικών ακινήτων, ώστε να αποκομίζονται διηνεκώς ικανά κονδύλια για την διαχείριση του χρέους και την  οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

 Η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων οικοδομών επιβραβεύει την παρανομία, ενώ έπρεπε και επιβάλλεται να επεκταθούν τα σχέδια πόλεων προς αποφυγή της άναρχης δομήσεως, επιβάλλοντας στις εντασσόμενες ιδιοκτησίες το αναλογούν κόστος με αντίστοιχα τέλη υπεραξίας.

 Τέλος υποθάλπεται η ανέλεγκτη λαθρομετανάστευση με την παντοειδή προστασία και τις αλόγιστες νομιμοποιήσεις, επιφέροντας αλλοίωση της εθνικής μας υποστάσεως και πολλαπλασιασμό της εγκληματικότητας, την μετάδοση λοιμωδών νόσων, την αφαίρεση εργασίας ελληνικών χειρών και την στέρηση εισφορών από τα  ασφαλιστικά Ταμεία.  

    Προπάντων όμως απαιτείται ηθικο-πνευματική αναμόρφωση της Παιδείας, ώστε να επέλθει εθνωφελής ανάπλαση λαού και εξουσίας.
_________________                                                                                                                   

* Δημοσιεύθηκε στο 39140/16-12-2011 φύλλο της εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ»
via

Pages