Ζούμε ομολογουμένως σε πολύ δύσκολους καιρούς και κανείς δεν ξέρει τι μας ξημερώνει το μέλλον.
Με την σημερινή κρίση και τους κινδύνους της αβεβαιότητας για το αν αύριο θα έχουμε να φάμε, είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε πως μπορούμε να επιβιώνουμε μόνοι μας.Στη κέντρο του Λος Άντζελες ζει η οικογένεια Dervaes. Έχουν ένα οικόπεδο περίπου 400 τετραγωνικών μέτρα. Μέχρι στιγμής, όλα καλά. Αλλά αυτό που είναι ασυνήθιστο είναι το ότι μόνο 15 λεπτά με το αυτοκίνητο από το κέντρο του Λος Άντζελες, αυτή η οικογένεια έχε μια πρότυπη «αστική φάρμα» μέσα σε μια μεγαλούπολη. Έτσι δημιουργήθηκε ένα αγρόκτημα στην πόλη από την οποία μπορούν και τρέφονται.
Πολλοί από εμάς έχουν σίγουρα σκεφτεί το πώς θα μπορούσαν να επιβιώνουν καλύτερα χωρίς να έχουν ανάγκη από τα σουπερμάρκετ αλλά δεν τολμούν να το επιχειρήσουν.
Για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό δεν γίνεται από την μια ήμερα στην άλλη και ούτε οπουδήποτε. Επίσης, δεν είναι και εύκολο να σπείρεις κάτι σε οποιοδήποτε μέρος και με σιγουριά να θερίσεις τα καλύτερα φρούτα και λαχανικά.
Ένα οικογενειακό αγρόκτημα 400 τετραγωνικών στην Πασαντίνα της Καλιφόρνιας όχι μόνο τροφοδοτεί μια οικογένεια, αλλά φέρνει την επανάσταση στην ιδέα του τι μπορεί να γίνει σε ένα πολύ απίθανο μέρος στη μέση μιας πόλης.
Η δημοσιογράφος Val Zavala μας δίνει μια γεύση από το επιχείρημα αυτής της οικογένειας Dervaes με τη ελεύθερη καλλιέργεια : «Φέραμε το χωρίο στην πόλη, αντί να χρειάζεται να βγούμε έξω και να πάμε σε χωρίο», δήλωσε ο Τζουλς (Jules) Dervaes, ο οποίος δημιούργησε το αγρόκτημα με τα τρία ενήλικα παιδιά του, Τζάστιν, Αναίς και Τζόρνταν.
Καλλιεργούνται σχεδόν όλα τα τρόφιμα που χρειάζονται. Ενενήντα τοις εκατό όλων των βιολογικών προϊόντων και η χορτοφαγική διατροφή τους προέρχεται από τον κήπο τους. Η επιχείρηση περιλαμβάνει την καλλιέργεια από 400 ποικιλίες λαχανικών, φρούτων και βρώσιμα λουλούδια.
Όλα αυτά παράγουν 6.000 κιλά τροφίμων ετησίως. Παράλληλα εκτρέφουν οκτώ κοτόπουλα, τέσσερις πάπιες και δύο κατσίκες, που τους παρέχουν αυγά και γάλα. Οι σεφ από τα καλύτερα εστιατόρια έρχονται στο σπίτι τους για να αγοράσουν από τα πλεονάζοντα προϊόντα της παραγωγής τους.
Όταν ρωτήθηκε αν είχε αμφιβολίες ότι θα επιτύχει το εγχείρημα ο Τζούλς παραδέχτηκε: «Σκεφτόμουν ότι αυτό το μέρος ήταν πολύ μικρό και ότι δεν θα υπήρχε κανένας τρόπος να το επιτύχουμε και να είμαστε σε θέση να θρέψουμε τους εαυτούς μας,. Ο Dervaes αποφάσισε να ξεκινήσει αυτή την προσπάθεια επειδή ανησυχούσε για το τι έδινε στα παιδιά του να φάνε. Ήθελε να τρώνε βιολογικά, τρόφιμα χωρίς γενετική επεξεργασία, και ήξερε ότι ο καλύτερος τρόπος για να τα εξασφαλίσεί είναι να καλλιεργήσει μόνος του.
Η οικογένεια έχει ένα ηλιακό πάνελ στην οροφή, που τους παρέχει όλη την ηλεκτρική ενέργεια, την όποια δεν χρησιμοποιούν πολύ διότι τα περισσότερα μηχανήματα τους είναι χειροκίνητα. Για αυτό και ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος είναι περίπου $ 12 το μήνα μόνο. Ακόμη και το αυτοκίνητό τους κινείται με βιοντίζελ, το οποίο το κάνουν από φυτικά απορρίμματα από εστιατόρια που τους τα φέρνουν στο σπίτι τους δωρεάν. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν όλες τις ανέσεις.
Όλα αυτά ακούγονται πολύ παραμυθένια αλλά πίσω από αυτό το φανταστικό εγχείρημα του Dervaes κρύβεται πολύ σκληρή δουλειά. Κερδίζουν περίπου $ 20.000 το χρόνο αλλά έχουν να αντιμετωπίσουν καιρικές καταστροφές, παράσιτα και την αλλαγή του κλίματος.
Ο Τζάστιν είπε, «καλλιεργούμε τόσο καιρό αλλά ακόμα δεν μπορούμε να αισθανθούμε ότι όλα τα προβλήματα λύθηκαν. Πρόβλημα είναι τα μικρά ζωύφια που βγαίνουν τον Ιούνιο, αλλά τώρα δεν βγαίνουν μόνο τον Ιούνιο αλλά και τον Ιούλιο, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο».
Το νερό είναι, επίσης, ένα σοβαρό ζήτημα. Με την ξηρασία στην Καλιφόρνια, λέει ο Τζούλς, δημιουργείται μεγάλο πρόβλημα και έτσι έψαξε και βρήκε ο ίδιος την λύση. Στηρίχτηκε σε πήλινα δοχεία ποτίσματος, μια αρχαία μορφή άρδευσης, για τη διατήρηση του νερού.
Με την αυξανόμενη ροή όλων των τροφίμων τους οι ίδιοι, εκτός από συγκομιδές: όπως το σιτάρι, το ρύζι και βρώμη, είναι σε θέση να τρώνε φρέσκα και νόστιμα, τα βιολογικά τρόφιμα για $ 2 την ημέρα ανά άτομο.
Έχουν προσελκύσει την δημόσια προσοχή, δεδομένου ότι άρχισαν να ζουν με αυτάρκεια από τα μέσα της δεκαετίας του 80. Πολλοί έχουν μιμηθεί το πρότυπό τους. Προσφέρουν εργαστήρια και εκδηλώσεις προς εκπαίδευση τους, και έχουν ακόμη και ένα μπλογκ στο διαδίκτυο. Είναι ζωντανή απόδειξη το τι μπορεί να κάνει κανείς σε ένα δέκατο του ενός στρέμματος.
nikosxeiladakis
