Όποιος λέει αυτό, ασφαλώς το λέει από καλή πρόθεση για να απαντήσει σ’ αυτούς που λένε ότι και ο Χριστός είχε κάποιες ανθρώπινες αδυναμίες.
Όμως δεν είναι αυτό θεολογικά ακριβές, γιατί κανένας άλλος δεν είναι αναμάρτητος ώστε ο Χριστός να είναι περισσότερο αναμάρτητος και κατ’ επέκταση απολύτως αναμάρτητος.
Είναι δυνατόν οι άνθρωποι να είναι λίγο ή πολύ αμαρτωλοί αλλά λίγο ή πολύ αναμάρτητοι δεν είναι δυνατόν να είναι, γιατί και ο λίγο αμαρτωλός δεν είναι αναμάρτητος.
Ουδείς λοιπόν αναμάρτητος.
Όταν είπε ο Κύριος στους Φαρισαίους « ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον επ’ αυτήν.» ( Ιω. η’, 7 ), κανένας δεν βρέθηκε αναμάρτητος τότε.
Αλλά ούτε θα βρεθεί σε οποιαδήποτε άλλη εποχή άνθρωπος που θα τολμήσει να δηλώσει ενώπιον του Υιού του Θεού, του Κυρίου Ιησού Χριστού ότι είναι αναμάρτητος αυτός και ο Χριστός είναι απολύτως αναμάρτητος, συγκρίνοντας έτσι τα ασύγκριτα.
Αφού λοιπόν ουδείς αναμάρτητος, οπότε δεν έχει νόημα το λίγο ή πολύ αναμάρτητος, περιττεύει για το Χριστό το απολύτως αναμάρτητος.
Έτσι θεολογικά ακριβές είναι το ότι ο Χριστός είναι αναμάρτητος ή ο μόνος αναμάρτητος.
Ακριβολογούν λοιπόν οι πιστοί, όταν λένε
«..…προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον ».
