Σέ ποιόν;
Γιά ποιόν λόγο;
Κάθε πότε;
Καί πότε σταματοῦν οἱ εὐκαιρίες;
Ὅταν πολτοποιηθοῦμε ἤ λίγο πρίν;
Διατηρώντας στοιχειωδῶς τὴν ἀξιοπρέπειά μας, κάποιαν στιγμή, διαφορετικὴ γιὰ τὸν κάθε ἕναν ἀπὸ ἐμᾶς, ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὅταν δίδουμε καὶ ξαναδίδουμε εὐκαιρίες, ποὺ δὲν γίνονται σεβαστές, τότε ἁπλῶς αὐτό-θυματοποιούμεθα.
Ὅταν τὰ μηνύματα, τὰ δείγματα καὶ οἱ συμπεριφορὲς τῶν ἄλλων ἀποδεικνύουν πὼς χρησιμοποιοῦν τὶς εὐκαιρίες ποὺ τοὺς δίδουμε μόνον γιὰ χρονοτριβές, δίχως νὰ ἀλλάζουν τὶς συμπεριφορές τους, τότε πολὺ συνειδητῶς αὐτο-θυματοποιούμεθα καὶ πολὺ λογικῶς ἔχουμε συνευπευθυνότητα σὲ αὐτὴν τὴν αὐτο-θυματοποίησιν.
Οἱ παροιμίες τοῦ λαοῦ μας ἀπαντοῦν σὲ αὐτό, ἀλλὰ κάποιες φορές, γιὰ δικούς μας λόγους, ἀρνούμεθα νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν πραγματικότητα.
Ἐὰν οἱ εὐκαιρίες ποὺ δίδουμε ἀφοροῦν σὲ ὁμάδες, ὀργανώσεις ἢ κόμματα, τότε θὰ μπορούσαμε, σὲ ἕναν βαθμό, νὰ ἰσχυρισθοῦμε πὼς ἐὰν πίσω ἀπὸ τὰ πρόσωπα, στὰ ὁποία δίδουμε διαρκῶς εὐκαιρίες, ἐμφωλεύουν ἐγκλήματα κατὰ τοῦ συνόλου, τότε καταλήγουμε σὲ ἕναν βαθμὸ καὶ συνεργοί.
Πρὸς τοῦτον καὶ μεγάλη μερίδα τῶν συμπολιτῶν μας σήμερα ἀρνεῖται νὰ συμμετάσχῃ στὶς ἐκλογές, ἐφ΄ ὅσον ἀντιλαμβάνεται πὼς ἀλλάζουν τὰ ὀνόματα καὶ οὐδέποτε οἱ τακτικὲς τῶν κρατούντων.
Τὶς εὐκαιρίες τὶς δίδουμε μίαν καὶ μόνον φορά.
Ἐὰν ἐπιτρέπουμε στοὺς γύρω μας, ἀρχικῶς, μὰ καὶ στοὺς κρατοῦντες γενικότερα, νὰ λαμβάνουν ἀδιακρίτως εὐκαιρίες, ποὺ τὶς χρησιμοποιοῦν τελικῶς μόνον πρὸς ἴδον ὄφελός τους, τότε δὲν εἴμαστε μόνον θύματα ἀλλά, κυριολεκτικῶς, αὐτόχειρες.
