Υπάρχουν στιγμές που λες πως θα εκραγεί ο εγκέφαλος σου. Ακούς ένα κλικ –μικρό σχεδόν ανεπαίσθητο- και όλα σε ενοχλούν. Σε ενοχλεί ο εκνευριστικός ήχος που κάνει το πληκτρολόγιο του διπλανού σου στο γραφείο, η ανάσα του, ο ήχος του αναπτήρα, το γατάκι που νιαούριζει έξω από το παράθυρο και το μόνο που σκέφτεσαι είναι αιματοβαμμένα σκηνικά. Χωρίς να έχεις καθορίσει ποιο θέλεις να είναι το θύμα σου.
Την στιγμή που ακούς το κλικ οι αντιδράσεις σου μπορούν αν είναι πολλές, μπορείς να αρχίσεις να ουρλιάζεις αλλά πιθανότατα αυτό θα δημιουργήσει περισσότερη ένταση στον εγκέφαλο σου, μπορείς να πλακώσεις στο ξύλο όποιον αναπνέει κοντά σου αλλά πιθανότατα αυτή η λύση θα σε οδηγήσει στο κρατητήριο, μπορείς να σηκωθείς να φύγεις και να κάνεις μία βόλτα για να ηρεμήσεις αλλά αυτό αν δεν είσαι το αφεντικό μάλλον θα σε οδηγήσει στον ΟΑΕΔ και τέλος μπορείς απλά να πάρεις βαθιές ανάσες.
Δεν θα σε βάλουμε στη λογική ότι και άλλοι συμπολίτες μας περνάνε δύσκολα και ίσως πιο δύσκολα από σένα γιατί πάμε στοίχημα ότι δεν σε αφορά καθόλου αυτή τη στιγμή που απλά θέλεις να το παίξεις μασκοφόρος εκδικητής και να σκοτώνεις με το τόξo σου όποιον σε έχει φέρει σ αυτή την κατάσταση. Ούτε πρόκειται να κάτσουμε να αναλύσουμε αν είσαι ευέξαπτος. Για να έχεις φτάσει σ αυτό το επίπεδο έντασης κάτι σ οδήγησε, δεν ξύπνησες ένα πρωί και είπες «σήμερα θα τα κάνω όλα που***α γιατί μπορώ!».
Θα σου αναλύσουμε όμως τι συμβαίνει όταν θυμώνεις σε όλα τα επίπεδα. Αρχικά αισθάνεσαι σωματικές αλλαγές με την ταχυπαλμία, την δυσφορία στο θώρακα, την αύξηση της σωματικής θερμοκρασίας και το κοκκίνισμα στο πρόσωπο να είναι τα πρώτα συμπτώματα. Στο γνωστικό επίπεδο –σύμφωνα με τους ψυχολόγους- κάνεις μία σειρά αρνητικών, απόλυτων, υπερβολικών ή υπεργενικευμένων σκέψεων, δημιουργείς στο μυαλό σου εικόνες παρόμοιων περιστατικών από το παρελθόν και δημιουργείς μία θύελλα γεγονότων που αντί να σε ηρεμήσουν σου δημιουργούν μεγαλύτερη ένταση. Τα συναισθήματα που παράγονται εκείνη τη στιγμή που ο εγκέφαλος σου ετοιμάζεται να εκραγεί σαν ατομική βόμβα δεν είναι μόνο θυμού αλλά απογοήτευσης, ματαίωσης, στεναχώριας, ενοχής και φόβου. Όλα αυτά πως εκφράζονται; Με έντονες κινήσεις, απότομο χρωματισμό στην φωνή, οξύθυμες και νευρικές συμπεριφορές και τέλος στη λεκτική και σωματική βία.
Και ναι αυτές οι βαθιές ανάσες που όλοι σου λένε να πάρεις και το θεωρείς απλό τσιτάτο θα σε βοηθήσουν να ηρεμήσεις. Το δευτερόλεπτο που νιώθεις τον εγκέφαλο σου έτοιμο να εκραγεί και να λεκιάσει τον τοίχο πίσω από το γραφείο σου κατέβασε το κεφάλι σου. Κλείσε τα αυτιά σου με τις παλάμες σου και απλά πάρε ανάσες. Σιγά σιγά θα συγκεντρωθείς στην αναπνοή σου και θα αρχίσεις να απομονώνεις τους εξωτερικούς ήχους που απλά σε εκνευρίζουν περισσότερο και θα παρατηρήσεις τον παλμό της καρδιάς σου. Τελικά θα συγκεντρωθείς σ αυτόν και θα αποκλείσεις όλους τους εξωτερικούς ερεθισμούς. Όταν νιώσεις πως η ένταση που ένιωθες στο κρανίο σου χαλαρώνει μπορείς να επιστρέψεις στην πραγματικότητα.
Γιατί να το κάνεις αυτό; Γιατί η καθημερινότητα όντως είναι υπερβολικά δύσκολη και δεν θέλεις να την κάνεις ακόμα πιο δύσκολη με φωνές.
Πριν φτάσεις όμως στο επίπεδο των αναπνοών μπορείς να γλιτώσεις την υπερβολική ένταση με απλές κινήσεις. Νιώθεις ότι η κουβέντα που έχεις με την αδερφή σου, τον συνεργάτη σου ή τον πελάτη θα οδηγήσει σε κάποιου είδους έκρηξη; Κόψε την συζήτηση και ξεκίνα να απασχολείς το μυαλό σου με κάποια άλλη δραστηριότητα –μπες βρε παιδί μου στο ipop και διάβασε ένα άρθρο! Επίσης μπορείς απλά να αγνοήσεις την πηγή που σου δημιουργεί την ένταση. Μπορείς απλά να βάλεις στο mute τον συνομιλητή σου ή να αγνοήσεις την πληροφορία που έλαβες από το μήνυμα που μόλις διάβασες. Τέλος, μπορείς να εκτονωθείς αλλού, ας πούμε κάνοντας γυμναστική! Ναι, ναι μπορεί να βαριέσαι σε κανονικές συνθήκες να πας να ιδρώσεις στο γυμναστήριο αλλά αυτή τη στιγμή το να πας να λιώσεις στον διάδρομο και στους κοιλιακούς ή να αρχίσεις να δέρνεις τον σάκο του μποξ θα σου κάνει καλό.
Αν δεν σε βολέψουν ούτε τα παραπάνω…. Ξεκίνα να φαντάζεσαι όμορφα σενάρια – τα οποία δεν συμπεριλαμβάνουν αίμα.
