Δεν αποκλείεται κάποιος ή, ακόμη χειρότερα, κάποιοι που θέλουν να είναι ευσεβείς ακολουθώντας τη δική τους γραμμή, να αποφεύγουν να μελετούν την Αγία Γραφή ή να μιλούν γι’ αυτή, μήπως κάποιοι άλλοι τους θεωρήσουν προτεστάντες.
Αυτό είναι σαν να αποφεύγει να μιλάει κανείς για την πατρίδα του, μήπως τον θεωρήσουν χουντικό.
Αν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι οι οποίοι χωρίς να αισχύνονται, επαισχύνονται τα λόγια του Χριστού, καιρός να μετανοήσουν για να μη ισχύσουν και γι’ αυτούς τα εξής λόγια Του,
«ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους, τούτον ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται όταν έλθη εν τη δόξη αυτού και του πατρός και των αγίων αγγέλων»
(Λουκ. θ’, 26).
Πάντως ο Απόστολος Παύλος δηλώνει απερίφραστα,
«Ου γαρ επαισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού· δύναμις γαρ Θεού εστιν εις σωτηρίαν παντί τω πιστεύοντι, Ιουδαίω τε πρώτον και Έλληνι. δικαιοσύνη γαρ Θεού εν αυτώ αποκαλύπτεται εκ πίστεως εις πίστιν, καθώς γέγραπται· ο δε δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται»
(Ρω. α’, 16-17).
Ο δε Ιω. Δαμασκηνός γράφει,
«Είναι πάρα πολύ καλό και ωφέλιμο για την ψυχή να ερευνάμε την Αγία Γραφή.
Αυτή η έρευνα όμως δεν πρέπει να γίνεται ως πάρεργο, αλλά με προθυμία και επιμονή.
Ας μη αποθαρρυνθούμε στην προσπάθειά μας αυτή, γιατί έτσι θα ανοίξει η πόρτα της κατανόησης.
Εάν διαβάσουμε μία φορά και δύο και δεν αντιληφθούμε αυτά που διαβάζουμε, ας μη χάσουμε το θάρρος μας.
Ας δείξουμε επιμονή, ας μελετήσουμε, ας ερωτήσουμε αυτούς που γνωρίζουν περισσότερο, και ασφαλώς θα πάρουμε απάντηση.»
(P.G.94,1176).
Τα συγγράμματα και τα βιβλία των Πατέρων και των ασκητών είναι γεμάτα από παραπομπές στη Αγία Γραφή.
Όταν μάλιστα ήθελαν να στηρίξουν κάποια διδασκαλία τους προς τους άλλους, οι οποίοι ίσως και να μη είχαν τότε τη δυνατότητα να έχουν οι ίδιοι πρόσβαση, αναφερόταν σε εδάφια της Αγίας Γραφής.
Σήμερα όμως που ο λόγος του Θεού προσφέρεται πλουσιοπάροχα ως τροφή, δεν επιτρέπεται ένας πιστός να τον περιφρονεί και να οδηγείται σε θεληματική λιμοκτονία.
Σχετικά με το θέμα αυτό είναι και τα παρακάτω:
α) Ο Ίδιος ο Κύριος χαρακτήρισε το λόγο Του αγαθή μερίδα, δηλαδή τροφή, όταν είπε στη Μάρθα για τη Μαρία που τον άκουγε,
«Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής.»
( Λουκ. ι’, 42 ).
β) Ο Ίδιος ο Κύριος χαρακτήρισε το λόγο του Θεού τροφή, όταν είπε ότι
«γέγραπται, ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ' επί παντί ρήματι εκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεού.»
( Ματ. δ’,4 ).
γ) Όσο για το ότι η έλλειψη του λόγου του Θεού είναι λιμός, το λέει ο Ίδιος οΘεός με τα εξής λόγια,
«ιδού ημέραι έρχονται, λέγει Κύριος, και εξαποστελώ λιμόν επί την γην, ου λιμόν άρτων ουδέ δίψαν ύδατος, αλλά λιμόν του ακούσαι τον λόγον Κυρίου·»
( Αμ. η’, 11 ).
