Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την αίσθηση ότι οι φόβοι τους, τα αδιέξοδα τους, τα εμπόδια τους, αλλά και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν γενικότερα προέρχονται από τον ίδιο τους τον εαυτό, κάτι που φυσικά καταρίπτεται όταν μάθουν για την ύπαρξη του Εγώ καθώς και την ταύτιση που έχουν με αυτό.
Το πρώτο βήμα για την κατανόηση του Εγώ είναι η γνώση ότι ουσιαστικά δεν υφίσταται όταν γνωρίζουμε βαθιά τον ίδιο μας τον εαυτό. Το Εγώ στην πραγματικότητα είναι η αίσθηση που έχουμε για τον εαυτό μας, και το ζήτημα είναι να καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε την αίσθηση αυτή από τον πραγματικό μας εαυτό, τότε μονάχα φτάνουμε στην απελευθέρωση και την εσωτερική γαλήνη. Το Εγώ, δηλαδή, είναι εκεί που δημιουργεί ο πραγματικός μας εαυτός κενά, ώστε να τα καλύπτει με την αέναη και σκοτεινή παρουσία του.
Η μάχη λοιπόν που ξεκινάει με ένα αόρατο εχθρό είναι σίγουρα χαμένη. Αν όμως ανοίξουμε τα αυτιά, τα μάτια, και κυρίως την ψυχή μας ο «εχθρός» θα αρχίσει σιγά-σιγά να φαίνεται και να παρουσιάζει τις αδυναμίες του. Ο αντίπαλος, λοιπόν, σύμφωνα με τα παραπάνω, παίζει έξυπνα και κερδίζει συνεχώς, παρόλη την σαφή αδυναμία που έχει απέναντι στον πραγματικό μας εαυτό. Άρα είναι υποχρέωση του ανθρώπου που θέλει να απαλλαγεί από τους φόβους και τα εμπόδια που φτιάχνει μέσω του νου του είναι να βουτήξει βαθιά μέσα του και να παρακολουθήσει τον εαυτό του πόσο διαφορετικός είναι από αυτό που τελικά το Εγώ του τον έχει κάνει να πιστεύει ότι είναι.
Το Εγώ μπορεί να πάρει διάφορες μορφές,
- μπορεί να είναι η μάσκα που κρυβόμαστε από πίσω της εδώ και πολλά χρόνια,
- μπορεί να είναι ο καλύτερος φίλος με τον οποίον περπατάμε στα μονοπάτια του νου,
- μπορεί να είναι η «καλύτερη» παρεά όταν αισθανόμαστε μοναξιά.
Το Εγώ δεν έχει μέγεθος, δεν έχει σχήμα, δεν έχει μορφή, αλλά είναι πάντοτε σε εκείνο το σημείο που δεν περιμένεις ότι θα είναι. Είναι στο σημείο που δεν θα έψαχνες ποτέ. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το Εγώ μας εξαπατά συνεχώς και μας χαρίζει απλόχερα την βαθιά ψευδαίσθηση για την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Το ζητούμενο είναι να καταφέρουμε να μην το πιστεύουμε πια. Όπως θα παρατηρήσατε, το Εγώ είναι μια παρουσία αδύναμη η οποία στην πραγματικότητα τρέφεται από τους ανθρώπους που δεν έχουν μέσα τους την επίγνωση του πραγματικού τους εαυτού.
Ο πραγματικά ανώτερος εαυτός μας δεν έχει ανάγκη ούτε τις ταμπέλες, ούτε τη σύγκριση, ούτε ασχολείται με το τι σκέφτονται οι άλλοι άνθρωποι για εκείνον, ούτε χαρακτηρίζει, ούτε απορρίπτει. Είναι στην πραγματικότητα πολύ πάνω απ’ όλα αυτά, και όσο βαθύτερη είναι η επίγνωση του εαυτού μας τόσο περισσότερο το εγώ θα εκλιπαρεί για να πάρει πίσω τα ηνία του. Φανταστείτε, για παράδειγμα, πόσο πολύ θα πληγωθεί ένα εγωκεντρικό άτομο που θέλει συνεχώς να επιβάλει την γνώμη του στους άλλους εαν οι άλλοι δεν δίνουν πλέον καμία σημασία στην άποψη που έχει επί παντός επιστητού. Κάπως έτσι λειτουργεί και το εγώ μέσα μας – παρακαλάει για την προσοχή μας.
Το Εγώ, λοιπόν, μας πείθει ότι σκέψεις του είναι σκέψεις μας, τα συναισθήματά του είναι συναισθήματά μας, οι φόβοι του φόβοι μας. Μας πείθει ότι είμαστε εμείς όλα αυτά, ότι είμαστε εμείς Εκείνο, ενώ στην πραγματικότητα αυτό είναι μία ψευδαίσθηση και ένα σκοτάδι απέναντι στο φώς της ύπαρξης μας.
_______________
~ Νικόλαος Βαμβακάρης,
Ψυχοθεραπευτής
-Σύμβουλος Ψυχικής υγείας.
Πηγή: boro.gr
