Συνήθως όταν τα ρούχα μας είναι πολύ λερωμένα δεν νοιαζόμαστε αν λερωθούν λίγο περισσότερο, ενώ όταν φοράμε ένα πεντακάθαρο ρούχο προσέχουμε να μην πέσει ούτε μιά σταγόνα βρωμιά επάνω του.
Παρόμοια αυτός που έχει ενα καθαρό νου και βιώνει κάθε στιγμή το νέκταρ της αγνής ψυχής του ( την ειρήνη, την μακαριότητα και την πληρότητα μέσα στην καρδιά του) προσέχει με κάθε τρόπο να μην ταυτιστεί με το εγώ και το νου του και χάσει αυτήν την κατάσταση (από άσκοπες ή αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα). Φυλάει αυτήν την κατάσταση, όπου κι αν βρίσκεται, ως κόρη οφθαλμού και φροντίζει να διατηρεί το νου του σταθερά προσηλωμενο στην καρδιά.
Αντίθετα αυτός που ζει στο επίπεδο του νου (με ένα ανήσυχο και εξωστρεφή νου, ταυτισμένο με τις σκέψεις και τα συναισθήματα) εύκολα παρασύρεται από το εγώ του, και αφήνεται σε κάθε είδους σκέψεις και συναισθήματα, αφού δεν μπορεί να ελέγξει το νου του, ούτε χάνει και κάτι σπουδαίο, (που ποτέ δεν είχε) αφού δεν βιώνει την ειρήνη και την ευδαιμονία του Είναι του. Και επιπλέον πολλές φορές βρίσκει (το εγώ του) ικανοποίηση στην αρνητικότητα που το εγώ εκφράζει μέσα του.
