H τέχνη του μη-τέλειου
Δεν υπάρχει σε κάποια ευρωπαϊκή γλώσσα ακριβής μετάφραση αυτού που στην Ιαπωνία λένε wabi-sabi.
Πρόκειται για την τέχνη του μη-τέλειου.
Αφορά την αναζήτηση της ομορφιάς, σε εκείνο που στην αρχή μπορεί να μοιάζει όχι χρήσιμο ή ακόμα και άσχημο.
Σε εκείνο που δεν είναι τεχνητά ή ακόμη και φυσικά πανέμορφο, τέλειο, απαστράπτον.
Το wabi-sabi μπορεί μα εκτιμήσει την ομορφιά του γκρίζου τοπίου ενός Δεκέμβρη, δίχως νοσταλγίες για το πλούσιο από χρώματα καλοκαίρι.
Το wabi-sabi μπορεί θα εκτιμήσει την ομορφιά ενός γερασμένου και πεσμένου κορμού στο δάσος, αντί για τα δυνατά και υψηλά δεντρα..κάποτε δυνατός υπήρξε, και ο γερασμένος κορμός.
To wabi-sabi θα προτιμήσει το πολυκαιρισμένο και φαγωμένο ξύλινο πάτωμα - τι ιστορίες εχει ζησει- και όχι το λουστραρισμένο και λαμπερό.
Θα εκτιμήσει το άδειο και ερημωμένο κτίριο, θα ψάξει σε αυτόν την ομορφιά..οχι σε κάποιον εντυπωσιακό ουρανοξύστη.
Θα εκτιμήσει τα σημάδια και τις ουλές που μαρτυράνε οτι δόθηκε μάχη με τον χρονο, και οχι την αψεγάδιαστη τελειότητα.
Το wabi-sabi θα αγκαλιάσει ένα απλό φθινοπωρινό πρωινό.
Σε έναν κήπο πλούσιο με φυτεμένα τριαντάφυλλα, θα βρει την ομορφιά στο μοναχικό χόρτο που παλεύει να ζήσει δίπλα στον φράχτη.
Το wabi-sabi καταλαβαίνει τους κύκλους της φύσης.
Αποδέχεται την ακμή, αλλά αγκαλιάζει και την παρακμή.
Αγκαλιάζει την ίδια στιγμή την δόξα, αλλά και την παρακμή του χρόνου που κυλά.
Πως τα σώματά μας από την στιγμή που γεννιόμαστε, ξεκινάνε την πορεία να γίνουν ξανά σκόνη.
Τέλος, το wabi-sabi θα βρει ομορφιά στην μοναχικότητα:
"Μόνος του ο κέδρος
σε χρώματα που δεν μπορούν να ονομαστούν,
υψώνεται χωρίς θλίψη
μέσα στην ομίχλη του φθινόπωρου.."
Είναι ένα μικρό ποίημα που εξυμνεί την ομορφιά του απλού και του φυσικού, αλλά και την αξιοπρέπεια της μοναξιάς: wabi-sabi.
Wabi-Sabi, είναι η ομορφιά που είναι σιωπηλή.
Αυτή που υπάρχει παντού, δίχως να της αναγνωρίζεται και χωρίς να το φωνάζει.
Wabi-Sabi είναι η αναγνώριση της ομορφιάς του μη-τέλειου, του μη-ακέραιου, του μη-δυνατού.
Wabi-Sabi είναι η ομορφιά που υπάρχει και περιμένει υπομονετικά στη σιωπή