Η κρίση είναι ένα μάθημα πόνου. Είναι το αποτέλεσμα της ανευθυνότητας και η ανευθυνότητα συνοδεύεται από πόνο.
Από τον πόνο μπορείς να μάθεις και να εξελιχθείς.
Αν δεν το κάνεις και καθηλωθείς, ο πόνος θα σε εξοντώσει.
Αν θέλετε αυτάρκεια, θα πρέπει να εστιάσετε στην εργασία ως αυτοσκοπό (εργασία μεθοδική, επαγγελματική και επιμελημένη) και στην αποταμίευση ως μέσο για τον σκοπό.
Άρα, θα πρέπει να έχετε μια ζωή ολιγάρκειας και σύνεσης, αλλά αυτό για να επιτευχθεί, θα γίνει μέσα από μια κατάσταση ευθύνης.
Ο υπεύθυνος άνθρωπος ζει με όσα μπορεί να έχει και αποταμιεύει για να μην μένει ποτέ εκτεθειμένος.
Το βασικότερο όμως είναι να μην χρωστά. Γιατί αν χρωστά, τότε χάνει την αυτάρκειά του και φταίει μόνο ίδιος γι’ αυτό.
Αυτή η σκέψη είναι ένας νέος τρόπος ζωής.
Σαν μια νέα θρησκεία, αλλά στη θέση ενός τοτεμικού θεού και μιας παράνοιας από δόγματα και μαγείες, μπαίνει ο ορθός λόγος και το υπεύθυνο άτομο.
Υπευθυνότητα και Ορθή Λογική – αυτό είναι το σύνθημά μας.
Ο Δρομέας, έργο του Κώστα Βαρώτσου
