Μην περιμένεις...
η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις, να βρεθούν οι τέλειες συνθήκες για να πεις θα ζήσω, να έχεις τους τέλειους γονείς για να μην έχεις τραύματα, να βρεις τον τέλειο σύζυγο γιατί απλά δεν θα τον βρεις ποτέ, να κάνεις τα τέλεια παιδιά γιατί απλά δεν υπάρχουν, να βρεις το τέλειο σπίτι για να απολαμβάνεις το ηλιοβασίλεμα. Μην περιμένεις...
να διαμορφωθούν οι ιδανικές καταστάσεις για να γελάσεις, να συναντήσεις τους τέλειους φίλους, γιατί ούτε και συ είσαι, να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά, γιατί θα μείνεις άνεργος, να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο. Μην περιμένεις...
να δεις τον Θεό ως Ον που κατεβαίνει από τον ουρανό ή ως χέρι που βγαίνει από το υπερπέραν. Απλά δεν θα συμβεί και θα χάσεις την ευκαιρία να Τον συναντήσεις στην καθημερινότητά σου...
Μην περιμένεις...
να βρεις τον αναμάρτητο και τέλειο πνευματικό, γιατί απλά δεν υπάρχει. Και όπου νομίζεις ή σε έπεισαν ότι τον είδες, φύγε μακριά γιατί είναι της φαντασίας σου.
Γενικά στη ζωή αυτή, δεν υπάρχουν τέλειες καταστάσεις, τέλειες συνθήκες, τέλεια πρόσωπα. Αυτά μετά το πέρας της εδώ παράστασης. Οπότε συμφιλιώνομαι με την αδυναμία μου, την ατέλεια του άλλου και του κόσμου που με περιβάλλει και ζω με δοξολογία και ευχαριστία προς τον Χριστό. Δεν μπορώ πάντα; Αλήθεια είναι αυτό! Κανείς δεν τα καταφέρνει πάντα καλά. Ακόμα και οι άγιοι είχαν τις κακές μέρες και περιόδους τους. Αλλά δεν τρελαίνομαι σ’ αυτές τις περιπτώσεις, δεν χάνω την ψυχραιμία μου, δεν αυτομαστιγώνομαι, ούτε βιάζομαι να φύγει το κακό που με βρήκε, ούτε λέω όλη μέρα γιατί και γιατί; Μη ρωτάς «γιατί», αλλά να λες «πώς».
Πώς, Κύριε,
θα αντιμετωπίσω
αυτό που μου συμβαίνει;
Δείξε μου τον τρόπο
και δώσε μου την δύναμη!...
