Το ότι είμαι γυναίκα, είναι νομίζω αδιαπραγμάτευτο. Ανήκω στο ασθενές αλλά πανίσχυρο φύλο και μπορώ να σκεφτώ χίλιους λόγους που το γουστάρω αυτό.
Είναι βέβαια και κάποιες στιγμές, που η έλλειψη του Ψ χρωμοσώματος από το DNA μου, με κάνει να ζηλεύω.
Να ζηλεύω και να σκέφτομαι πιθανούς κι απίθανους λόγους που θα ήθελα να είμαι άντρας.
Ζούμε σ’έναν κόσμο αρσενικά πλασμένο, με τη γυναίκα από τις απαρχές του να διεκδικεί τη θέση της μέσα σε αυτόν.
Ένας ατέλειωτος γυναικείος αγώνας δρόμου για την κατάκτηση της ομορφιάς, του έρωτα, της επαγγελματικής καταξίωσης και οικογενειακής ευτυχίας.
Δεν είπε βέβαια κανείς ότι για το ανδρικό φύλο είναι όλα ρόδινα. Αλλά οφείλουμε να παραδεχτούμε πως κάποια πράγματα είναι πιο εύκολα για τους άντρες.
Ιδού λοιπόν κάποιοι από τους πιο τρανταχτούς λόγους που θα’θελα να ήμουν ένας απ’αυτούς:
1. Αν στα 35 μου παρέμενα ανύπαντρη, θα θεωρούμουν πολύφερνος γαμπρός και περιζήτητος εργένης, όχι γεροντοκόρη.
2. Το ξύρισμα θα ήταν εθελοντικό κι η έκτασή του θα περιοριζόταν από το λαιμό και πάνω.
Και για όλη τη διαδικασία θα απαιτούνταν ένα ξυράφι και πέντε λεπτά σύνολο.
Έτσι θα γλίτωνα χρόνο, χρήμα και φυσικά ταλαιπωρία.
Ωραία η ατάκα «Μπρος τα κάλλη τι είναι ο πόνος», αλλά προφανώς αυτός που την έβγαλε δεν είχε δοκιμάσει να κάνει χαλάουα στο μπικίνι.
Και για όλη τη διαδικασία θα απαιτούνταν ένα ξυράφι και πέντε λεπτά σύνολο.
Έτσι θα γλίτωνα χρόνο, χρήμα και φυσικά ταλαιπωρία.
Ωραία η ατάκα «Μπρος τα κάλλη τι είναι ο πόνος», αλλά προφανώς αυτός που την έβγαλε δεν είχε δοκιμάσει να κάνει χαλάουα στο μπικίνι.
3. Δε θα εμφάνιζα τρελές αλλαγές στη διάθεση κάθε μήνα, υπακούοντας στις παρανοϊκές εντολές περιόδου κι ωορρηξίας.
4. Δε θα χρειαζόταν να επενδύω μια περιουσία ανά σεζόν ,προς ενίσχυση της ντουλάπας μου, ανάλογα με τις επιταγές της μόδας.
Θα αγόραζα καινούριο παντελόνι, μόνο επειδή κάποιο παλιό σκίστηκε κι όχι για να το συνδυάσω με το μπλουζάκι που αγόρασα στις εκπτώσεις και τις γόβες που δεν έχω αγοράσει ακόμη, αλλά θα πρέπει, καθότι για ένα ασορτί ζούμε.
Το μόνο που θα χρειαζόταν να ταιριάξω θα ήταν ζώνη με παπούτσια. Κι αυτά θα ήταν ή μαύρα ή καφέ.
Θα αγόραζα καινούριο παντελόνι, μόνο επειδή κάποιο παλιό σκίστηκε κι όχι για να το συνδυάσω με το μπλουζάκι που αγόρασα στις εκπτώσεις και τις γόβες που δεν έχω αγοράσει ακόμη, αλλά θα πρέπει, καθότι για ένα ασορτί ζούμε.
Το μόνο που θα χρειαζόταν να ταιριάξω θα ήταν ζώνη με παπούτσια. Κι αυτά θα ήταν ή μαύρα ή καφέ.
5. Θα χρειαζόταν να ξέρω μόνο πέντε χρώματα. Τα βασικά.
6. Δε θα είχα τοπικό πάχος και κυτταρίτιδα. Γεγονός που σημαίνει πως δε θα χρειαζόταν να τρίβω μανιωδώς οπίσθια, κοιλιακούς και γλουτιαίους με κάθε πανάκριβο οργανικό φύκι και κρέμα της αγοράς.
7. Θα απολάμβανα κάθε γλυκιά κι αλμυρή γαστριμαργική αμαρτία που κυκλοφορεί στην πιάτσα μα που δεν πρόκειται να αναγραφεί ποτέ σε πρόγραμμα διαίτης.
Δε θα με ένοιαζε άλλωστε να κάνω καμία δίαιτα με ονοματεπώνυμο ή μη. Βλέπεις οι άντρες με λίγα κιλά παραπάνω λέγονται απλά «δεμένοι».
Για τις γυναίκες πάλι εξαντλείται το λεξικό της ζωολογίας, υδρόβιας και μη, για να τις περιγράψει σε αντίστοιχη περίπτωση.
Δε θα με ένοιαζε άλλωστε να κάνω καμία δίαιτα με ονοματεπώνυμο ή μη. Βλέπεις οι άντρες με λίγα κιλά παραπάνω λέγονται απλά «δεμένοι».
Για τις γυναίκες πάλι εξαντλείται το λεξικό της ζωολογίας, υδρόβιας και μη, για να τις περιγράψει σε αντίστοιχη περίπτωση.
8. Δε θα ζούσα για βδομάδες ολόκληρες με βραστό κοτόπουλο, παξιμάδια κι αλάδωτα λαχανικά, κάνοντας κάθε λογής και τρελής δίαιτα.
Επίσης δε θα χρειαζόταν να αναπτύξω επιχειρήματα, του πόσο εύγευστα και πλούσια σε θρεπτικές αξίες είναι τα αγγούρια.
Πέρα από το ότι τους αναγνωρίζω τις μηδέν θερμίδες -χάθηκε να το έχει και η σοκολάτα αυτό;-, απορώ ποιος τα κατέταξε στις τροφές.
Επίσης δε θα χρειαζόταν να αναπτύξω επιχειρήματα, του πόσο εύγευστα και πλούσια σε θρεπτικές αξίες είναι τα αγγούρια.
Πέρα από το ότι τους αναγνωρίζω τις μηδέν θερμίδες -χάθηκε να το έχει και η σοκολάτα αυτό;-, απορώ ποιος τα κατέταξε στις τροφές.
9. Θα μπορούσα να πάω με όσες γυναίκες θέλω και να θεωρούμαι μάγκας.
Στην αντίθετη περίπτωση, η γυναίκα στην πιο light εκδοχή, χαρακτηρίζεται εύκολη.
Στην αντίθετη περίπτωση, η γυναίκα στην πιο light εκδοχή, χαρακτηρίζεται εύκολη.
10. Στο κρεβάτι δε θάχα κάποιον αγχωμένο από πάνω μου να περιμένει πότε και αν θα τελειώσω για να επιβεβαιωθεί. Επίσης θα είχα 99.9% επιτυχία στον οργασμό (το 0.01% επειδή κυκλοφορούν και ασέξουαλ).
11. Όταν θα μου μιλούσε κάποιος, θα με κοιτούσε στα μάτια ή το στόμα. Όχι στο στήθος.
12. Θα μπορούσα να γίνω γονιός και μετά τα σαράντα κι όχι να αγχώνομαι από τα εικοσιπέντε.
Η διαδικασία θα ήταν άκοπη, δίχως να αλλάξει το σώμα μου και φυσικά το παιδί θα έπαιρνε τ’όνομα του πατέρα μου, ακόμη κι αν τον έλεγαν Πελοπίδα.
Η διαδικασία θα ήταν άκοπη, δίχως να αλλάξει το σώμα μου και φυσικά το παιδί θα έπαιρνε τ’όνομα του πατέρα μου, ακόμη κι αν τον έλεγαν Πελοπίδα.
13. Στην επιλογή δώρων επετείου, γενεθλίων και λοιπών περιστάσεων θα είχα περισσότερες επιλογές από το ν’αγοράσω aftershave και aftershave.
14. Οι ρυτίδες και τα λευκά μαλλιά θα μου έδιναν γοητεία κι άποψη και δε θα αποτελούσαν λόγο πανικού για βαφές, κρέμες και botox.
15. Το να μην παρκάρω με τρεις κινήσεις, δε θα ξεσήκωνε θύελλα αντιδράσεων και υβριστικά σχόλια περί της γυναικείας οδηγητικής ανικανότητας.
Δεν είναι άλλωστε τυχαία η ανοχή στους άντρες οδηγούς, σε αντίθεση με τις γυναίκες στις οποίες κορνάρουν πριν καν προλάβουν να βάλουν την όπισθεν.
Δεν είναι άλλωστε τυχαία η ανοχή στους άντρες οδηγούς, σε αντίθεση με τις γυναίκες στις οποίες κορνάρουν πριν καν προλάβουν να βάλουν την όπισθεν.
Δεκαπέντε λόγοι, που η εμπειρία του καθενός μπορεί να διαφοροποιήσει και γιατί όχι, να προσθέσει και άλλους.
Από τη μία, αφήνω τη φαντασία ελεύθερη να σκεφτεί πως θα ήταν αν ήμουν αλλιώς.
Χαμογελώ αυθόρμητα και ρίχνω μια κλεφτή ματιά στον καθρέφτη απέναντί μου.
Ευτυχώς, όλα είναι στη θέση τους.
Από τη μία, αφήνω τη φαντασία ελεύθερη να σκεφτεί πως θα ήταν αν ήμουν αλλιώς.
Χαμογελώ αυθόρμητα και ρίχνω μια κλεφτή ματιά στον καθρέφτη απέναντί μου.
Ευτυχώς, όλα είναι στη θέση τους.
Κανένα αντρικό προνόμιο, όσο κι αν κάνει τη ζωή μας εύκολη δε μπορεί να αλλάξει την αλήθεια της φύσης μας.
Την ικανοποίηση που έρχεται μέσα από κόπο και πόνο, που γονιδιακά είμαστε φτιαγμένες να αντέχουμε: της όμορφης γυναίκας, της ερωτεύσιμης συντρόφου και πάνω από όλα της στοργικής κι ακαταπόνητης μητέρας.
Μας λες και τυχερές
Tης Στεύης Τσούτση
